Badboys & Maffia-guys //ON HOLD//

Hoofdstuk 16

POV Annabelle

Boos loop ik weer naar binnen. Er zijn zo veel mensen dat ik Oliver maar lastig kan vinden. Na een half uur vind ik hem bij de wc's terwijl hij met wat water zijn wond op zijn gezicht schoon maakt. Hij kijkt alsof hij pijn heeft maar ook alsof hij behoorlijk boos is. Ik loop rustig op hem af. Ik leg mijn hand op zijn arm en hij kijkt boos om. Als hij ziet dat ik het ben ontspant zijn houding.

"Wie was dat, je vriendje?" Zegt Oliver met een flauwe glimlach. "Absoluut niet, geen denken aan. Hij is een verwaande klootzak die denk dat elk meisje hem geweldig vindt en hij alles kan doen en maken." Ik ben duidelijk nog boos en ook verdrietig, waarom weet ik niet. Oliver merkt het. Hij trekt me in een knuffel en maakt sussende geluiden terwijl hij over mijn rug wrijft. Er stromen een paar tranen over mijn wangen. Gek genoeg werkt zijn gesus en kan ik langzaam ontspannen.

"Wil je verder dansen?" Vraagt Oliver lief. "Ik heb liever dat je me thuis brengt, ik ben erg moe en na dit gedoe kan ik denk ik niet meer echt van de gezelligheid genieten." Ik voel me best wel schuldig tegenover Oliver. Hij is zo lief en doet erg zijn best maar nu wil ik al eerder gaan. "Snap ik. Kom we zeggen even dag tegen mijn vrienden en dan breng ik je thuis." Dankbaar knik ik en we lopen richting de vrienden groep van eerder.

Iedereen zegt vrolijk dag en dan lopen wij naar buiten. Oliver zet me netjes af voor mijn huis. Hij doet de deur van de auto open en komt bij me staan. Hij ziet er een beetje verlegen uit, terwijl hij aan de andere kant een zelfverzekerde uitstraling heeft. Hij komt nog wat dichterbij staan. "Volgens mij moesten we dit nog afmaken." Hij raakt mijn lippen met de zijne en hij kust me lief. Op gegeven moment trek ik weg maar blijf hem aankijken. Hij druk nog een kus op mijn voorhoofd en wens me een goede nacht toe. "Ik vond het erg gezellig vanavond. Je bent echt een super leuk meisje. Spreken we snel weer een keer af? En als die gast je weer lastig valt moet je het zeggen, dan sla ik hem persoonlijk in elkaar." Bij het laatste weer ik niet of hij het serieus bedoelt of niet. Ik bedank hem voor de avond en loop naar binnen.

Als ik binnen kom zie ik een verbaasde Luuk. "Wie was dat?" Ik merk dat ik bloos en ik staar naar de grond. "Gewoon een jongen." "Je kust niet 'gewoon een jongen'." Brengt Luuk ertegenin. Ik word nog roder { heeft hij dat gezien?} "maar waarom kijk je dan toch niet zo blij?" Luuk kijkt me onderzoekend aan. Hij heeft altijd door als iets me dwars zit. "Jace is een verwaande klootzak. Hij heeft mijn hele avond verpest." Luuk kijkt me meelevend aan en veegt een traan weg die blijkbaar naar beneden is gevallen. Hij trekt me in een knuffel en zegt niks, waar ik heel erg dankbaar om ben. Na een paar minuten trekt hij me iets van zich af. "Ga maar lekker slapen, zusje." Ik loop naar boven en ga liggen op mijn bed en val (met mijn kleren nog aan) in slaap.

-----------------------------------

"Hey zusje. Wakker worden." Ik doe langzaam mijn ogen open en voor me hangt Luuk. De zon schijnt fel door mijn ramen en uit reflex knijp ik gelijk mijn ogen weer dicht.

"Wat?" Zeg ik met een chagrijnige ochtend stem. Luuk moet even lachen. Een zwaar gebons vult mijn hoofd. "Beetje te veel gedronken gister?" Luuk schijnt dit heel grappig te vinden maar ik niet.

"Maar je moet even opstaan, pappa gaat zo naar Tokio." Even kijk ik Luuk verbaast aan. "Papa naar Tokio? Hij zou toch thuis blijven?" Luuk schud langzaam zijn hoofd. "Papa heeft gister besloten dat hij naar Tokio wilde om mama te zien. Je kunt wel even in deze kleren dag komen zeggen."

Een beetje beteuterd loop ik naar beneden. Normaal vind ik het licht dat door de ramen schijnt mooi maar nu doet het pijn aan mijn ogen. Mijn vader staat al met zijn koffers klaar.

"Het spijt me dat je dit pas zo laat hoort lieverd. Maar ik wil gewoon weer graag even naar mama en ik ga de Japanse cultuur bestuderen." Hij probeert het over te brengen alsof ik medelijden met hem moet hebben dat hij mama niet ziet. "Maar ik mis mama ook. Ik wil ook naar mama en ik dacht dat je nieuwe baan betekende dat je vaker thuis zou zijn."

Mijn vader kijkt me zuchtend aan. "Het is nou eenmaal even zoals het is. Het spijt me." Hij geeft me een kus op mijn voorhoofd en trekt me even in een knuffel.

"Ik ben drie weken weg. Ik wil dat jullie goed op elkaar letten en als er iets is dan kunnen jullie natuurlijk altijd bellen. Jullie mogen feestjes houden maar ik wil, zoals altijd, dat er geen schade is en dat alles er zo uit ziet als eerst als ik thuis kom."

Hij geeft Luuk en mij nog snel een kus en dan loopt hij de deur uit. Ik kijk hem na terwijl er nog een traan over mijn wang loopt.

Luuk doet de deur dicht en trekt me in een knuffel. Langzaam vallen alle tranen naar beneden. "Kom ik maak een ontbijtje voor ons en voor jou pak ik ook nog een aspirientje." Het laatste voegt hij er lachend aan toe. Wat voor een broer lacht er nou om als zijn zusje een kater heeft, mijn broer dus.

Ik lig beneden op de bank als ik een appje krijg.

J: hey, kunnen we praten?
A: nee, liever niet
J: ik probeerde je alleen maar te beschermen
J: de mensen die daar rondlopen zijn gevaarlijk
J: en je kende hem niet eens
A: luister Jace, ik heb jou niet nodig om mij te vertellen wat ik wel en niet moet doen. Ik maakt mijn eigen keuzes en ik ga om met wie ik wil. En op dit moment besluit ik dat ik niet meer met jou om wil gaan

Jace reageert niet meer, maar ik zie dat hij het berichtje heeft gelezen. Zuchtend sleep ik mezelf naar boven en begin met mijn huiswerk. Na een uurtje heb ik al voor alle vakken geleerd en heb ik al het huiswerk voor aankomende week gemaakt. Ik begin met de Engels opdracht over Shakespeare. Hoe meer ik af heb hoe minder ik samen met Jace hoef te doen.

Alvast weer een hoofdstuk omdat ik zoooooo blij ben met jullie! We hebben de 1000 reads gehaald! Echt heel erg bedankt allemaal, Loads of love