Badboys & Maffia-guys //ON HOLD//

Hoofdstuk 37

POV Annabelle

Langzaam knipper ik met mijn ogen als ik wakker begin te worden. Ik voel een warmte aan de linkerkant van mijn lichaam. Ik kijk om en zie Jace naast me liggen, er vormt zich een glimlach op mijn gezicht. Ik plant een kusje op Jace zijn gezicht en ook hij wordt wakker.

Ik kijk naast me op mijn nachtkastje en zie dat het al 20.58 is. We hebben nog maar iets meer dan een uur voordat we bij Charlie moeten zijn!

Geschrikt sta ik gelijk op terwijl Jace me raar aanstaart. "Jace Komop! Sta nou niet zo raar te kijken we hebben haast, en ik weet nog niet wat ik aan moet doen!"

Jace moet even lachen, wat hem een kussen in zijn gezicht oplevert, maar hij staat dan ook op.

"Alles wat jij draagt staat je mooi, maak je maar niet zo druk." Ik onderdruk een sarcastisch lachje maar moet toch ook een beetje blozen door zijn compliment.

Ik loop naar mijn kleding kast en kijk naar de inhoud. Rokjes, broeken, shirtjes, vesten, truien en schoenen vullen de ruimte. Ik zucht diep. Alles is of niet gepast of doet me aan andere dingen denken waar ik nu niet mee bezig wil zijn.

"Jace, wil je helpen?" Nog geen twee seconden later voel ik Jace zijn adem in mijn nek en zijn handen om mijn heupen. "Dit?" Hij trekt werkelijk waar gewoon weg het aller eerste dat hij ziet uit de kast.

"Ik doe dit ook voor jou hoor!" Jace moet kort lachen. "Maar Annabelle je weet toch al dat ik je prachtig vind?" Ik moet blozen en druk zacht een kus op zijn lippen.

"Maar als jij graag wil dat ik je help, zou ik dat doen." Ik tover een glimlach op mijn gezicht en we richten ons allebei op mijn kledingkast.

Na wat voor mij voelt als een half uur hebben we het dan bij elkaar: een spijkerrokje met een lange mouwen grijs shirt, een vestje voor erover als het koud is en bruine hakken voor eronder. Hiermee kon ik instemmen.

Ik loop naar de badkamer om nog even snel te douchen, mijn haar in te vlechten in een, dat vind ik ten minste, mooie vlecht en om wat make-up op te doen.

We lopen samen naar beneden om nog even wat te drinken. Terwijl ik naar de koelkast loop valt me een briefje op op de bar.

Lieve Annabelle, Hopelijk hebben jullie een beetje lekker geslapen en heb je het straks heel gezellig bij Charlie. Ik neem aan dat je bij Jace slaapt, mocht dat toch anders zijn wil je dat dan nog even laten weten? Ik heb afgesproken met Jane, je weet wel dat meisje waar ik over heb verteld. Ik zie je morgen weer lief zusje, we houden contact. xxx Luuk

Ik leg het briefje weer weg en pak wat drinken voor Jace en mij. "Wie is Jane?" Blijkbaar heeft Jace het briefje ook gelezen en ik moet kort lachen.

"Jane is iemand die bij mijn broer werkt. Hij zegt dat hij haar niet leuk vindt maar hij heeft het, voordat ik er niet was, een aantal weken non stop over haar gehad. Hij vindt haar leuk, het is best wel schattig."

Jace mompelt als teken dat hij het begrijpt en we drinken beide in stilte ons drinken op.

Na een half uurtje rijden komen we aan bij het huis van Jace, David en Charlie. Een vrolijke Thomas doet open. Het is zo lief om te zien hoe blij Thomas is de afgelopen twee weken.

David, Beau, Claire en Jamie zitten al in de kamer als wij binnen lopen.

Ik loop gelijk door naar de keuken om wat drinken te halen en vraag aan Jace of hij ook wat wil. Terwijl ik bezig ben drinken te vinden hoor ik Jace en David op de gang praten. Het gesprek is lastig te volgen, aangezien ik maar een derde kan opvangen, maar een aantal zinnen hoor ik er wel boven uit.

"Jullie hebben nog niet?

Maar ik dacht dat jullie allang.

Wil jij niet, dan?"

"Natuurlijk wel, maar zij niet.

Gast ik weet niet hoelang ik dit nog volhoud.

Ik kijk niet naar andere meisjes maar ik wil het zo graag.

Ik wil haar zo graag."

"Doe dan gewoon wat."

"Nee het moet vanuit haar komen, ze moet het zelf willen.

Maar het liefst wel snel."

De rest kan ik niet meer verstaan en ik probeer het gesprek maar een beetje los te laten. Ik doe de koelkast dicht maar dan staat Oliver er opeens achter. Ik schrik me dood. Ik gil kort. Dit kan niet waar zijn, dit is niet waar.

"Did you miss me?" (A/N Wie kijkt hier sherlock?) Zijn stem geeft me rillingen. Gehaast komen Jace en David de keuken binnen lopen, gevolgd door Beau, Claire, Jamie en Thomas. "Wat is er, Belle?" Jace kijkt geschokt.

Ik draai me om waar net nog Oliver stond. Hij is weg. Was hij er eigenlijk wel? Of zie ik nu opeens dingen die er niet zijn? Ik kijk iedereen aan. Ze kijken me geschrokken aan. Wat moet ik nu zeggen? Dat ik langzaam gestoord aan het worden ben? Dat ik mijn ouders mis? Dat ik niet weet wat ik met de afgelopen twee weken aan moet? Misschien kan ik maar beter niks zeggen. Misschien kan ik maar beter alles vergeten.

"Er is niks. Ik liet gewoon bijna twee biertjes vallen en dat zou natuurlijk heel erg zonde zijn." De meeste kijken opgelucht of moeten even lachen, alleen Jace lijkt me niet helemaal te geloven.

Veel tijd om er nu over na te denken heeft niemand want de bel gaat. We lopen allemaal naar de deur om vervolgens de deur open te doen voor een vrolijk kijkende Charlie.

Hij zwaait nog even naar de taxi chauffeur, waarmee hij, Charlie kennende, de hele weg hierheen mee heeft gepraat en gelachen. En dan loopt hij naar binnen. Allemaal begroeten we hem maar hij heeft eerst alleen maar oog voor Thomas. Hij loopt naar hem toe en zoent hem. Waar we allemaal bij staan.

Het is een lief gezicht, althans dat vind ik. Naast me voel ik Jace zijn spieren aanspannen. Ik knijp lichtjes in zijn hand waardoor hij naar mij kijkt. "Relax." hij lijkt daadwerkelijk iets te ontspannen en slaat een diepe zucht.

10 duizend views!!!! Dank jullie allemaal, ik ben er echt heel blij mee! Maar met het boek.... het komt een beetje tot het einde en ik weet ook niet meer zo goed wat ik nog moet doen. Als je ideeën hebt zou ik het heel fijn vinden als je die deelt! Loads of love