Hu U??

Chapter 14: Sorry :(

Rence' Point of View.

*sigh*

Pang labing dalawang buntong hininga ko na ata yan ngayong minuto.

Sheete! Ang bigat kasi ng pakiramdam ko. Hindi ko alam kung bakit.

Kahit nga si Eric na kanina pa ako iniinis, di ko malansin eh.

Siguro dahil na din sa nangyari sa loob ng gym.

>>[Flashback]<<

"Dahil lahat kayo ay nandito na, I want to grab this moment to clarify things and also, para maka hingi ng sorry." panimula ko.

"Im sorry Cece. Sorry dahil iniwan kita sa ere. Sorry dahil pinaasa kitang mahal ka. But believe it or not, I did. Minahal kita. Sobra. Siguro sadyang hindi lang ako nakapag hintay." nakayuko lang si Cece. Pero nakikita kong umiiyak sya dahil tumutulo ang luha nya sa mga hita nya.

"I hate you .. I really wanted to hate you. But I cant Rence eh! Bakit ba hindi ko magawang magalit sa iyo!" -Cece.

"Oo. Nasaktan ako. Sinaktan mo ako. Pinaasa mo akong mahal mo ako. Masisisi mo ba ako kung magagalit ako sa iyo?" tuloy tuloy pa din sya sa pag iyak.

"Pero kung tutuusin, ikaw ang may kasalanan nito!" turo nya kay Allison. Nagulat ako. Baka magkaroon ng rayot!

"Isa kang user! Manggagamit ng tao para paglibangan mo!" napayuko si Allison.

"Hey! Wag nyong ginaganyan ang girlfriend ko! Wala syang kinalaman dito!" pagtatanggol ni David.

"Stop it Bhabe."

"But--"

"I said stop. Siguro ito na nga talaga ang pagkakataong binigay ng tadhana para makahingi ako ng tawad." humarap sya sa akin.

"First, Im sorry Rence. Dahil ginamit kita. Ginamit ko ang pagmamahal mo sa akin para makalimutan ko ang mga problema ko. Ginamit ko ang mga text mo para hindi ako umiiyak sa pagsapit ng gabi. Pero maniwala ka, sinubukan ko talagang mahalin ka."

"Ayun na nga ang masakit eh Allison. Hanggang subok ka lang." naiyak na rin ako.

"Minahal kita Allison. Mahal pa din kita Allison. Hindi ko alam kung ano ang ginawa mo sa akin eh. Unang kita ko pa lang sayo, parang ninakaw muna ang puso ko. Ninakaw muna kay Cece. Sinubukan kong lahat para mapasaya ka. Yung ako lagi ang hahanapin mo twing kailangan mo ng kausap? Pero wala eh. Siguro nga mas minahal mo talaga si David." tinignan ko si David.

"Pre, hindi ako plastik na tao. Aaminin ko, kumukulo ang dugo ko twing nakikita kita. But Allison loves you. Kaya pinapaubaya ko na sya sayo. Ikaw na bahala sa kanya. Wag mo syang sasaktan ha? Mahal ko yan." tumingin naman ako kay Allison.

"Im letting you go Sugar Cakes. Sana maging masaya ka." huminga ako ng maluwag.

"As for you Mine, you will still be a very special part of my life. Ikaw pa rin ang Cece na minahal ko. Hindi magbabago dun. Kahit na may ibang babaeng darating sa buhay ko, laging may nag mamay-ari kay Mark Lawrence Sy." iniangat na nya ang mukha nya at umaliwalas na din to.

"Mads, I hate you." sabi ko. Nakita kong nalungkot sya.

"I hate you for leaving me alone. But the truth is, I hate myself even more. Kasi kahit na sobrang sakit maiwan mag isa, maiwan ng hindi mo alam kung kayo pa o hindi, wala eh. Kahit sabihin kong galit ako, di ko magawa. Dahil mas nasasaktan ako keysa magalit." pumatak na ang luha ko.

"Sorry dahil iniwan kita at nasaktan ka." -Mads.

"No! I dont care sa issue na umalis ka! Ang sakin lang, sana nagpaalam ka. Nagsorry ka. Sinabi mong hindi mo na ako mahal. Im not a toy na iiwan mo lang Mads eh."

Umiiyak na din sya. Grabe. Ang sakit pa rin tlga. Tinitignan lang kami ng iba.

Awkward silence.

Walang nagsasalita.

"Why." pagbasag ko.

"Bakit mo ko iniwan?"

"I-im sorry Lawrence. I really do. B-but I cant tell you why."

Pinahid ko ang luha ko. Wala naman akomg karapatan para pilitin sya eh diba? Im just somebody that she knew.

"As for you Jane. Thankyou." kahit pilit, ngumiti ako. She deserves it. After ng lahat ng pagtitiis nya dahil minahal nya ako, she deserves to be happy. She deserve to recieved a smile for a dumb ass man that she loved.

"No Lawrence. You dont need to thank me. Ako ang may desisyon na mahalin ka diba? So Its my fault."

Lumapit ako sa kanya.

"No Jane. Its not your fault that you feel hurt. Its my fault dahil hindi kita napansin." isa pang ngiti ang pinakawalan ko.

"But Moon, I love you :). Thanks for being with me :)" pinahid ko luha nya.

Umupo na talaga ako. And this time, I smiled.

Yung hindi fake. Masaya ako dahil nakapaglabas na ako ng saloobin ko. Hindi na ako sobrang naguguluhan.

Bandang huli pa din pala makakapagpasalamat din ako kay Eric.

"I have to tell you something" sabi nila Allison, Madisson, Cece at Jane. Sabay sabay talaga.

Nagulat ako. Nagkaroon na naman ng awkward silence at nagtinginan sila.

"W-what?" bigla akong kinabahan.

Magsasalita na sana sila ng biglang ..

"Ow! Laya na kayo! Takbo na!" panira ni Eric.

-_- Wrong timing?

Nagmadali naman silang lahat na lumabas.

P-pero may sasabihin pa sila sa akin diba?

"O ano dude? Anong balita?" -Eric.

Sinuntok ko sya ng malakas.

"Araaay!"

"Tarantado ka talaga .. Pero salamat dude." at umalis na ako.

Ang kaso, di pa rin talaga mawala sa isipan ko ang pangyayari kanina.

Ano yung sasabihin nilang apat?

--

Hey?

Vote, Comment, Love :)

                                    -MyThunder