ALTNF (A Love That Never Fade)

Chapter 47

Unice pov:

Nasa gitna ako ng kalsada ngayon dahil hinabol ko ang sasakyan ni nhate. Marami ng nagagalit pero hindi ko sila pinakinggan salamat at hindi ako naaaksidente, ng hindi ko mahabol sumuko na ako at patawid na sana ng biglang.....

Boggggggshhhhhhssshhhhhhh...............

Yassy pov:

Excited nako na umuwi sila nhate. Kakapahinga lang naming lahat dahil sa pagod na nararamdaman namin sa pag-aayos na engagement party nila Unice at Nhate. Yes Tama kayo ng basa happy ending na sila..!!!

Kaya masayang masaya kaming lahat nung nalaman namin na sila ang naka engage kaya litong litong umalis si unice dahil wala silang alam tungkol dito.

Buti nalang at naitabi ko yung mga picture nila. Syempre pina edit ko kila jc at ghen dahil magaling sila sa computer. Tamang tama ang binigay sa kanilang trip to new york dahil nakatulong itong ma organize ang buong event.

Okey guys listen!!! Uuwi si Unice bukas bale hindi sila sabay ni Nhate, sa tuesday na magaganap ang lahat sana walang madulas ang dila pag nagtanong si Unice!! Kaya mag pahinga na tayo para makabawi ng puyat. Good night!!! Sigaw ni lasey kaya naman napaayos na kaming lahat.

Sumakay nako sa van at humilig sa bintana katabi ko naman si ghen kaya ayos lang, antok at pagod na kasi ako.

Im sure worth it ang pagod natin dahil tiyak akong magugustuhan nung lovebirds to.
Biglang bulong sa akin ni ghen kaya naman napatingin ako sa kanya.

Syempre naman sayang naman ang pagod kung hindi diba. Sagot ko dito, sasandal na sana ko sa bintana ng hawakan niya ang balikat ko at isandal sakanya. Nangiti naman ako sa ginawa niya.

Nagsibabaan kaming lahat na nakapikit ang mga mata sa pagod. Ng makauwi na sila bagsak agad ako sa kama ko at deretsong nakatulog.

Kinabukasan naglalakad ako pababa ng biglang may nabasag.

What is that??!! Dinig kong tanong ni Lasey na may halong pagkagulat.

Ano naman kaya yung nabasag?? Tanong ko sa sarili ko at lumapit sa kanila.

Ano yung nabasag?? Tanong ko namay halong pagtataka,, iniharap naman sa akin ni manang yung litrato at nakita ko ang litrato ni Unice, bigla naman akong kinabahan.

Bakit nabasag?? Takot ang nararamdamn ko sa mga posibleng mangyari. Na sana hindi mangyari.

Bali wala lang yan wag kang mag-alala.
Prenteng sagot ni kuya jonas, sana nga hindi dahil alam kong maaring hindi makakayanan ng lahat lalo na ni nhate.

Pumunta na kami sa kusina para mag umagahan at laking gulat ko na nandito nanaman ang pinsan ko na prenteng nakaupo sa tabi ni lasey.

Napapansin ko lagi kang nandito, nililigawan mo naba si Lasey?? Nanunuksong taning ko sa kanya at nginutian siya nakita ko namang namula si lasey. Ehem!!

Hindi na natin sasalubungin si Unice we need to prepare a welcome party for her, kahit hindi malakihan. Biglang nagsalita si tito at umupo sabay basa sa dyaryo.

Sige tito kami ng bahala!! Ganado kong sagot sa kanya at nagsimula na kaming kumain.

Tulad ng napag-usapan tumawag ako kila ghen para bumili ng mga gagamitin. Inabot na kami ng gabi inaantay na namin ang pagdating niya pero bigo kami.

Baka naman nagsabay na sila ni nhate. Call them nalang bukas matulog na tayo para bukas prepared tayo. Sudgestion ni kuya jonas kaya naman sumang-ayon na kami.

Pag ka akyat ko sa kwarto kinuha ko ang cellphone ko at tinawagan si Unice pero bigo akong macontact siya. Baka naman nasa eroplano na sila ngayon. Kaya naman natulog nako.

Kinabukasan ng tanghali may nag doorbell kaya inaasahan kong may dumating pinatuloy naman ito sa loob kaya naman nagdesisyon akong silipin kung sino yun nanlaki ang mata ko ng makita ko si nhate.

Nhate!!!! Sigaw ko dito at masaya siyang sinalubong, nandito na kaya si Unice??,, nabulahaw naman ang lahat kaya pumunta na sa pwesto namin..

Iho nasaan si Unice?? Tanong ni tito kaya naman tinignan ko si nhate at may halong pagtataka sa muka niya.

Siya nga po ang pinunta ko dito, dapat po kagabi papo siya nandito.
Nag-aalala na ang tono ng pananalita ni nhate bigla namang bumilis ang tibok ng puso ko na wariy kinakabahan.

Ano ang ibig mong sabihin!? Iritableng tanong ni kuya jonas, sinubukan ko namang tawagan si Unice pero wala padin ehh..

Hindi ko siya macontact.
Singit ko sa usapan nila..

Nauna siyang umalis, hinatid ko pa siya at nakita ko pang lumipad ang eroplanong sinakyan niya. Paliwanag ni Nhate, naniniwala naman ako.. Pero hindi maaalis sa akin ang mag alala..

Nhate pov:

Nandito ako sa bahay ni Unice dahil gusto ko na siyang makausap na dapat ginawa ko pa noon ng nasa new york kami pero hindi ko inaasahan na ito ang sasalubong sa akin...

Tito?? Jonas?? Tawag pansin ko sa kanilang dalawa at batid kong parehas silang nag-aalala pero may halong galit akong nararamdaman mula kay Jonas.

Hahanapin ko siya wag kayo mag-alala.. Sabi ko dito at tumayo na para umalis, aalis na sana ko ng magsalita si tito.

Mag-iingat ka. Sabi nito at tinapik ang balikat ko, tinignan ko naman si jonas pero iniwas nito ang paningin at naunang lumabas sa akin kaya naman sinundan ko ito.

Pinagkatiwala ko siya sayo dahil alam kong ligtas siya pero ano tong nangyayari nawawala siya. Nawawala siya!!!! Sigaw nito sa akin habang dakot ako sa kohelyo. Wala akong magawa dahil alam kong kanina pa siya galit..

Pag may nangyaring masama sa kapatid ko, pasensiyahan nalang tayo!!! Kasalan mo!!! Galit nitong binalibag ako kaya naman apaupo ako at pinagmasadan ang sasakyan niyang lumayo.

Tama siya kasalan ko ang lahat.. Napasabunot nalang ako sa buhok ko at duon umiyak. Bading man kung titignan pero alam kong ganto din ang nagyayari sa iba.  Kung hindi ako pumayag na mauna ka hindi ka mawawala..

Umalis na ako at nakipagtulungan sa mga pulis at naghanap kung saan saan dahil nakalapag naman dito ang eroplanong sinakyan niya..

Unice sana ayos kalang, hindi ko mapapatawad ang sarili ko pag may nangyari sa yong masama.!!.

Matagal kaming naghanap, lumipad kami sa newyork para maghanap. Pitong buwan na pero wala padin kaming nakikita kahit anino lang niya..

Nagbaka sakali kaming tignan ang list ng mga bumiyahe nung araw na iyon at nakita kong natuloy siya..

Nasaan kaba Unice?? Nakaupo nako dito at nawawalan na ng pag-asa

Mahahanap natin siya wag kang mag-alala kuya. Sabi ni loriel buti nalang at nandyan siya para samahan ako.

Napatingin ako sa transparent na salamin ng may makita akong postura ng babaeng kay tagal ko ng hinahanap... Tinakbo ko ito at narinig kong tinawag ako ng kapatid ko..

Please im just looking to my girl just a minute please. Pagmamakaawa ko sa guard at nililingon padin ang babaeng pamilyar sa akin..

Napaluhod nalang ako sa dismaya ng hindi ako payagan na sundan ko ang babae sa loob ng eroplano na naging parte ng buong pagkatao na naging buhay ko...

Unice

The End.