14
Cemil de diz çökmüş, Hasan'ın saçını okşuyordu, o da ağlıyordu: "Koca bebek üzülme, beni de ağlatıyorsun. Kalk çıkıp gezelim arabayla, açılır kendine gelirsin. Elini yüzünü yıka. Sümüğün akıyor."
Dışarı çıktılar. Cemil park yerinden kırmızı renkli spor aracı çıkarıp bahçe önüne çekti, içeri doluşuyorlardı. Özlem, Ayşe, Neslihan, Hasan... Tahsin
de olayı görüp koştu, son anda atladı araca: "Bu harika çocuklar! Son zamanlarda insan olmayı unutmuştum. Halıcıda çalışmak öldürdü beni."
"Halı mı yapıyorsun?" dedi Cemil. Otantik halılara bayılırım."
"Yok; satıcıydım. Cemil miydi?"
"Evet."
"Ben Tahsin, tanıştığıma memnun oldum."
"Ben de."
Neslihan içerde bir yerde viski içmişti, olur olmaz gülüp kafasına göre bölük pörçük bir şeyler anlatıyordu. Arada yanında birileri olduğunu unutuyor ya da mekanları karıştırıyordu.
"Bas" dedi, Tahsin, "bu daha hızlı gider."
"Ceza yeriz. Ondan mühimi kaza olur filan."
Cemil Ahmet'e baktı, ondan gaz almak ister gibi: "Boksör usta sen ne dersin?"
"Satayım anasını o zaman. Bas! Uçalım! Hep kendini eleştir, erdemli ol. Kurallara uy. Her türlü aşılıktan uzak dur. Sürekli kitap oku. Yetti. Yeter artık!
Mustafa Ahmet'e plastik bardakla viski verdi. Ahmet dikip içti, yenisini doldurdu Mustafa.
089899�Y�U��u
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YALNIZLIKTAN KAÇIK(BASILACAK)
RomansaAhmet Ayşe'yi görür görmez tatlı ve muhteşem sinyaller almış, sarsılmış, bunu belli etmemişti. Amerika'dan gelen o büyülü etki sonra hep aklına gelip kartal gibi süzülmüştü kalbinin derinliklerinden kafasına doğru gömgök biçimde... sıkıntılı geceler...
