20
"Bu tabanca, o günlerde babalara, oyuncaklara inandığım günlerden kalma, o adamın hediyesi...şu iyilik meleğinden..."
Tabancayı elime aldım hemen...oyuncaktı...
"Tabanca oyuncakmış! Ateş etmeyin!" diye bağırdım.
"Ölüyorum" dedi, "ölüyorum, ölüyorum, o tabancayı almadan önce ve sonrasında ömrümce ezberleyebildiğim cümleler tek bunlardı: Ben iyi bir insanım. Bana birileri ne yaparsa yapsın, iyi insan olarak kalacağım. Çünkü iyilik insanın kurtuluşudur.
Bana ne yaparlarsa yapsınlar, dürüst kalacağım. Çünkü dürüstlük insanın kurtuluşudur."
"Ambulans!" diye bağırdım.
Tahsin'in gözleri kapanmıştı.
"Canım kardeşim diren, sakın ölme... bir sürü param var, senin de hayatın kurtulacak, sokaklar olmayacak artık...bitti..
Tahsin'in gözlerinden bir çift gözyaşı düştü, elimi sıktı.
"Hoşça kal dostum, keşke seninle hep dost olabilseydik. Elif'e iyi bak."diyebildi.
Onun aşkı benim aşkım olmuştu ama şimdi onun acısı, aşkı da benim acım... aşkım olmuştu.
Bir insan acı duyabiliyorsa bir canlıdır, bir insan başka bir insanın acısını duyabiliyorsa insandır.
İnsanı kendi üzüntüsü, aşkı kadar yenilgiye uğratan bir başka şey yoktu. Ama esas zaferler de bunda, acıda saklıydı. Acıyla olandı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YALNIZLIKTAN KAÇIK(BASILACAK)
Lãng mạnAhmet Ayşe'yi görür görmez tatlı ve muhteşem sinyaller almış, sarsılmış, bunu belli etmemişti. Amerika'dan gelen o büyülü etki sonra hep aklına gelip kartal gibi süzülmüştü kalbinin derinliklerinden kafasına doğru gömgök biçimde... sıkıntılı geceler...
