YALNIZLIKTAN KAÇIK(BASILACAK)

PARTİ Bölüm 5

1

Akşam olmuştu. Yaz ayıydı. Ahmet terastaydı. Tahsin gelecek diye çay demlemiş, marketten çekirdek satın almıştı. Beklerken çevrenin manzarasını izliyordu, vakit epey ilerlemişti. Sıkıldı. Tahsin'in geleceği yoktu anlaşılan. Ahmet, tüpün üstündeki çayı ısıttı. Çay doldurdu kendine, içmeye başladı.

Az sonra terasın kapısında biri belirdi.

"Selam" dedi Tahsin, "Parti çok sessiz, hatta cılız." Güldü, "benden başka gelen yok."

"Nerden kaldın?"

"İşim çıktı, kusura bakma. İşten anca çıkabildim."

"İşe mi başladın?"

"Evet. Halı satan bir adamın dükkanında çalışıyorum."

"Halı ha?"

"Evet. Bildiğin halı, yeni evlenenlerin satın alacağı halılar, gelinler ya da damatlar için, ev kuranlar için yani."

"İyi iş."

"Yok, orada gün boyu müşteri beklemek sıkıntılı. Başka bir iş bulacağım.

Ahmet, konuğuna çay doldurdu.

"Gün boyu sen ne yaptın?

"Bir süre balkonda vakit geçirdim. Birkaç gündür gezip tek başıma takılıyordum. Sıkıldım. Artık iş bulmam lazım. Bizimkilere ağırlık yapmamam lazım."

"Dostum, bizim derdimiz bitmez."

"Niye bitmesin? Okuyup iyi bir işe girdik mi tamamdır."

"Ne bileyim. Hep sıkıntı. Babamla da takıştık, halıcıda çalışamayacağımı söyledim. Kızdı, küfür etti. Zoruma gitti tabi. Her şeyime karışmasalar olmaz. İlla karışacaklar. Mezarlıkta su bile sattım."

Ahmet güldü: "İlerde mühim noktalara gelenler öyle sıkıntılı işler yaparmış."

"Acayip de yalnızım. Partinde hiç kız yok. Kelepçe ya da hücre gibi bir şey bu yalnızlık."

"Boş ver kızları. Biz birbirimize yeteriz."

"İnsanın dostları, sevdikleri olmasa işi yaş, onlar insanı dengeliyor. Bu noktam güzel. Ama bana bir kız arkadaş lazım."

"Zamanı gelince olur."

"Emeklilik ya da sınav sonucunu almak gibi bir şey değil ki bu. Zamanı geldi ama kız arkadaşım yok. Sahilde gözüme kestirdiğim kız da pas vermedi."

"O kız zaten sana bakmazdı. Demiştim."