Bölüm 2: Kesiklerim var benim!

63 4 0
                                    

-O kesikler de ne öyle?
Onlar benim kimsesizliğim abi. Ne biliyormusun onlar. Haykırmak isterken konuşamadıklarım, onlar benim ilk göz ağrım abi, kalp ağrım.
Atıntı gibi büyüdüğüm çocukluğum, babamdan nefret etme sebeplerim abi. Sevgim abi onlar benim, sevdiğim kadın. Terk edilişlerim, asla şöyle göğüsümü gere gere "mutluyum" ulan diyememişliklerim.
-Tüm bunlar nasıl oldu?
Bak abi, kargaşanın, kıyametin, kaosun içinde doğdum ben. Annemle babam sürekli kavga ederdi. Güya babam namaz falan kılardı hani abi. Ben hiç bir bayrama yeni bir ayakkabıyla giremedim be abi. Utanırdım hep insanların elini öperken. Ben okuldan geldiğimde bir tabak sıcak çorba koyan annem olmadı be abi. Kafasına göre yaşardı annem, ona göre ben ikinci planda kalırdım. Abi bir gün okuldan geliyorum, yanımda poyraz var. Poyrazla birlikte yürüyoruz, poyrazın babasıyla karşılaşmıştık. Babası poyraza bir tane gofret almıştı ve yanağına küçük bir öpücük bırakmıştı. Biz poyrazla yürümeye devam ettik. Sonra benim babamla karşılaştık. Direk kulağımı tuttu, öyle bir çekti ki abi ayaklarım yerden kesilmişti, sonra ne sallanarak yürüyorsun lan gavat falan diyerek azarlamıştı. Poyraza çok imrenmiştim be abi o an. Benim neyim eksikti ki poyrazdan, ne fazlalığı vardı poyrazın benden. Eve gittiğimde yatağın içine girip sabaha kadar hüngür hüngür ağlamıştım be abi. Neyse işte abi, büyüyordum bir şekilde, sağda solda sığıntı gibi, fazlalıkmış gibi, dövüle düvüle, sövüle sövüle de olsa bir şekilde büyüyordum. 18 yaşına geldim abi sonra. Zaten olmuş kafam bir dünya, ciğerim solmuş artık, acıdan dayanamıyorum artık. Bir anda o çıktı karşıma abi. Yüzünde gökyüzünü gördüm sanki, saçlarında bahçeleri. Gözlerinde cenneti buldum. Sevmedi ama beni be abi. Bir gün yanımdan geçerken ağzını buruşturdu biliyormusun abi? O anda sanki kalbimi kıyma makinesinden geçirmişlerdi. Ben ona sığınmak istedim abi. Babamın göstermediği sevgiyi, annemin vermediği şevkati onda bulmak istedim. Hiç birini bulamadım be abi. Abi o kız işte ölmemin tuzu biberi oldu. Ben ilk defa onu görünce hayal kurabildim be abi. İlk defa umuda sahip oldum. Hiç gelmemişti bana ama giderken bunların hepsinide alıp gitmişti be abi. Neyse abi kafayı sıyırdım işte ben, sayısız antidepresanlar, sayısız intihar girişimleri falan. Deliler hastanesinde bile yattım abi. Kırılmışlıklarım, çaresizliklerim, ölmüşlüklerim işte bu kesiklerim be abi.
-Al bir sigara iç.

GECENİN SÜKÛTUHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin