İki kadını birden aldattım. Biliyorsunuz zaten. Geride kalbi kırık bir kız ve yokluğunu aldattığım, yokluğunu bile sevdiğim kadın bıraktım. Hangi birine üzülsem. Sevilmeyi mi? Sevmeyi mi tercih edersiniz. Yoksa hergün kendinizi tüketmeyi mi? Kendimi tükettim. İliklerime, damarlarıma kadar. Günden güne eriyorum. Dayanacak gücüm, sabredecek aklım kalmadı. Ne zaman aynaya baksam kendimden iğreniyorum. Bir erkeğin ne kadar haklı sebebi olursa olsun, bir kızın hayatını sikip gidemez. Bunu yapmamalı. Ben yaptım. Beni seven kızın hayatını siktim ve gittim. Bunun verdiği acıyı ve kendinizden iğrenme hissini tahmin etsenize. Boşuna çabalamayın edemezsiniz. Birde yokluğunu aldattığınız kadının yüzüne bakmaktan bile utandığınızı. Yüzüne bakamamaktan bahsediyorum buda ayrı bir ironi. Kaç aydır görmediğimi ben bile bilmiyorum. "Biter mi aşk leylayı görmese mecnun", demiş bir rap müzisyeni. Bitmiyor amına koyim, şerefsizim bitmiyor. Günden güne daha çok artıyor. Artık kaldıramıyorum. Annemin sorduğu sorulara cevap verememekten yoruldum. Ailemi utandırmaktan bıktım. Ailemin içindeki karışıklıklardan usandım. Kendimden tiksiniyorum. Benim yolum yol değil. Yolumu yordamamı sikeyim. Size bir şey olmasın. Ben böyle daha çok saçmalarım. Kedim olsaydı şimdi "saç malanmaz, taranır" derdi. Neyse amına koyim, kendinize iyi bakın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GECENİN SÜKÛTU
HumorSizce bu kadar acı yetmez mi? Her nefes alışımızda öldüğümüz yetmez mi? Güne onsuz uyanmamız, onsuz aldığımız her nefeste biraz daha öldüğümüz yetmez mi? Boğazımızın düğüm düğüm olduğu yetmez mi? Ağlamalarımız, hüzünlerimiz, ağrılarımız, sancılarım...
