GECENİN SÜKÛTU

kendim

Bayağıdır yazmıyordum. Tam şuan başladım yazmaya, tramvayda evime doğru giderken. Yazmadığım zaman zarfı içersinde çok şeyler yaşadım. Onu aldattım. Onun yokluğunu başkasıyla aldattım. Mutlu olmak için çıktığım bu yolda acının dibine kadar vurdum. Onun teni yerine başka bir kadının tenine deydi tenim. Onun elleri yerine başka bir kadının ellerini tuttu ellerim. Nasıl adamım lan ben. Adam gibi bile sevemiyorum. Onun yokluğunu nasıl aldatırım lan ben. Az önce o kızlaydım. Beni deli gibi seviyor, en azından ben öyle düşünüyorum. Ona sarılırken kollarımda sevdiğim kızı hayal ettim. Hem sevdiğim kızın yokluğunu aldattım, hemde beni seven kızı. Benim gibisine adam falan denmez. 2 saate yakın oturduk, her kokladığımda sevdiğim kızı hayal ettim. Her elini tuttuğumda sevdiğim kızın elini tutuyormuş gibi hissettim. Aynı anda iki insan birden nasıl aldatılır öğrenin işte. Bunu ancak benim gibi yavşak, karaktersiz bir insan yapabilir. Benden bir bok olmaz. İnsanım diyede gezmemem lazım aslında. Ama yoluma devam etmeye çalıştım, yaşamaya, nefes almaya çalıştım be. Mutlu olmak için tekrar savaşmaya çalıştım ama yine yenildim. Sırf şimdi beni seven kız üzülmesin diye ben her gün, her an, her saniye hayatımı mahvediyorum. Ben şerefsizin önde gideniyim. Ama siz beni anlayamazsınız. Neler yaşadığımı okuyarak anlamanız imkansız, görmeniz lazımdı. Tek amacım tekrar yaşamaktı, yaşatmaktı. Fakat yeniden öldüm. Bu sefer öyle böyle değil hemde. Ona her sevgilim dediğimde kalbimin ağızına sıçıyorum. Kendimi tükettim lan ben. Kendimin amına koydum. Neyse ineceğim durak geldi. Kendinize iyi bakın. Benim gibi yavşak olmayın.