Gücüm kalmadı. Hiçbir şeyden zevk alamıyorum. Uyanmak için bir sebep yok. Uyumak için bir sebep yok. Sebebim yok. Her şey üstüme üstüme geliyor sanki. Yürüdüğüm sokak, ağladığım cadde, gitmeyi sevdiğim mekanlar artık hiçbirinin anlamı yok. Yaşamanın anlamı yok. Aile kavramının anlamı yok. Ailem tarafından her şeyin benim suçummuş gibi gösterilmesinden bıktım. Ailem tarafından yadırganmaktan bıktım. Düşünsenize babanız var ve oğlum senin derdin ne diye sormuyor. Seni olduğun gibi kabul etmiyor. Sürekli değiştirme çabasında. Anneniz var; ne yaparsanız yapın, hiçbir türlü yaptığın işi beğenmiyor. Hele abiniz var; siktir git ne halin varsa gör diyor. Zaten arkadaşları dostları siktir etmişim. Hiç kimsem yok. Yalnızım, yapayalnızım. Çaresizim, bitkinim, tükendim. Savaşacak gücüm yok. Gitmek istiyorum ama gidecek yerim yok. Sığınacak limanım yok. Tutunacak dalım, başımı omuzuna koyacağım dostum yok. Yaşamak için bir amacım yok. Artık ağlamak bile çok anlamsız. Ağlamaya bile gücüm yok. O yok. Onun saçları, kokusu, elleri yok. Hayallerim yok. Hiçbir şeyim yok amınakoyim. Artık sigara bile tat vermiyor. Sigara içmek bile anlamsız geliyor. Her şey çok ağır. Taşıyacak gücüm yok. Kimsedende yardım istemeye niyetim yok. Zaten yardım etmeye çalışanda yok. Gülmem için bir neden yok. Söylecek çok şeyim var ama söyleyecek mecalim yok. Susmayı tercih ediyorum. Suskunluğumu farkeden kimse yok. Bu acı biter mi? Geçer mi bu acı? Geçmiyor amınakoyim, siksen geçmiyor. Günden güne daha çok acıyor. Geçtiğini düşündüğün her an yeniden kanamaya başlıyor. Daha güçlü, daha fazla kanamaya başlıyor. Ve sen dışında kimse o kanamayı göremiyor. Bu yara kabuk bağlamıyor. Zamansız sevmelerin, zamansız dünyaya gelmenin, vakitsiz söylenen kelimelerin, sitemcil bir ailenin, vefasız dostların bedellerini fazlasıyla ödedim. Artık ödeyecek bedel kalmadı. Varsada benim ödeyecek gücüm yok. Şimdi hepiniz ama hepiniz siktirin gidin. Yaşayamıyorsam en azından adam gibi öleyim. Allah belanızı versin.
Babamın istediği evlat, annemin hayal ettiği kadar başarılı bir çocuk olamadım. Hiç kimseninde hayali olmadım. Kimseyi dışlamadım. Yaşamak istedim. Yaşayamadım. Yaşatmadınız. Kanımı emdiniz. Tek isteğim beni olduğum gibi kabul etmenizdi. Şimdi lütfen siktirip gidiniz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GECENİN SÜKÛTU
ComédieSizce bu kadar acı yetmez mi? Her nefes alışımızda öldüğümüz yetmez mi? Güne onsuz uyanmamız, onsuz aldığımız her nefeste biraz daha öldüğümüz yetmez mi? Boğazımızın düğüm düğüm olduğu yetmez mi? Ağlamalarımız, hüzünlerimiz, ağrılarımız, sancılarım...
