Ölmek. Ölmeyi istemek. Ölüyken ölmeyi dilemek. Çok saçma değil mi? Sadece bedeninden ruhu çıkanlar ölmezler. Geride bırakılanlar, terk edilenler, ailesiz kalanlar, yalnız kalanlar, umudu, hayali, yarınları, düşleri olmayanlar, gülümseyecek tek bir nedeni dahi olmayanlarda ölürler. Ben öldüm. Sende ölüsün. Eğer ölü değilsen burayı terk et. Dediğim gibi sadece bedenden ruhun çıkması değildir ölmek. Kaybedince ölür insan. Yaşarken ölmek, ölümün en acı şeklidir. Hergün ölmek. Hergün daha çok ölmek, ölümün en acı halidir. Onlarca insanın gözünün önünde eriyip gidersin ve hiçkimse bunu göremez. Göstermezsin. Sessiz sedasız yaşayıp gidersin. Anlayamazlar. Zaten sende anlatmazsın. Unutursun. O kadar insanın içinde kendini unutursun. Etrafında onlarca yaşam belirtisi varken sen nefes aldığını unutursun. Unuttururlar. Umursamazlar. Bir köşede sessiz ve sedasız bir şekilde gömülmeyi beklersin. Gömmezler. Bunu bile yapmazlar. Hepsinin amına koyim. İyi geceler.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GECENİN SÜKÛTU
HumorSizce bu kadar acı yetmez mi? Her nefes alışımızda öldüğümüz yetmez mi? Güne onsuz uyanmamız, onsuz aldığımız her nefeste biraz daha öldüğümüz yetmez mi? Boğazımızın düğüm düğüm olduğu yetmez mi? Ağlamalarımız, hüzünlerimiz, ağrılarımız, sancılarım...
