Herkes acısı kadar insanmış, acın ne kadar fazlaysa o kadar insanmışsın yani. Saçmalığa bak acı çekmeden insan olmayı öğrenemezmiş insan. Bu bende ters etki yaptı sanırım. Acının anasını siktim, insanlıktan çıktım. İnsan olmam gerekliydi oysa ki.
Sevdin değil mi? Bende sevdim. Peki neden sevilmedik? Neden sevmedi? Bunu hiç düşündünüz mü? Bu amına kodumun sorularını ben her an, her saniye düşünüyorumda. Peki siz bir cevap bulabildiniz mi? Benim bulabildiğim tek bir cevap var; o da derdimiz sikmek değildi. Bu yüzden sevilmedik. Açık ve net.
Sorun onun sevmemesi değil, sorun benim onu sevmem. Arada çok ince bir fark var.
Ben pek düşünmem. Deli doluyumdur. Yapmak istediğim şeyi o an yaparım. Sonraya bırakmam o işi. Böyle diyorumda amına koyim, onu her an görmek istiyorum, hep görmek istiyorum, kaç aydır göremediğimi ben bile bilmiyorum. Gençliğimi sikeyim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GECENİN SÜKÛTU
HumorSizce bu kadar acı yetmez mi? Her nefes alışımızda öldüğümüz yetmez mi? Güne onsuz uyanmamız, onsuz aldığımız her nefeste biraz daha öldüğümüz yetmez mi? Boğazımızın düğüm düğüm olduğu yetmez mi? Ağlamalarımız, hüzünlerimiz, ağrılarımız, sancılarım...
