Üzülüyoruz. Acılar çekiyoruz. Mutsuz oluyoruz. Ağlıyoruz. Uyuyamıyoruz. Yaşamayı bırakıyoruz. Peki ne için? Kim için? Aşk dediğimiz rüyaya inanıp, istediklerimizi aşık olduğumuz insanda bulamadığımız için. Kaybediyoruz. Azalıyoruz. Kimi zaman aşk uğruna ölüyoruz, kimi zaman sevdiklerimizin bu dünyadan göçmesi uğruna. En bokuda kimi zaman bir hiç uğruna.
Nefes almak güçleşiyor. Yemek yeme ihtiyacı duyulmuyor. Bütün insanlara sağırsın. Bütün insanlar ise sana dilsiz. İmkansızsın. Artık yaşama dönmen imkansız. Yeniden nefes alman imkansız. Geçmişin uğruna geleceğinin amına koymuşsun. Gözlerin kör. Gönlün ise "kor". Tam yangın yeri. Yangın yeri değil, yangının ta kendisi. Gönlün yangın. Hissizleştin. Ölü gibisin. Uykusuzsun. Zevksiz, tadsız ve tuzsuzsun. Hiçbir şey yapmak istemiyorsun. Sessiz ve sedasız bir köşede ölümü bekliyorsun. Ölümün ta kendisisin. Ölüm sensin. Yalnızsın. Derin bi yalnızlıktasın. Yalnızlığın ta kendisisin. Kimsen yok. Kimsesizsin. Sığınacak limanın yok. Yüzmek istiyorsun, denizin yok. O yok. Aşık olduğun kadın yok. Düşüncelerin yok. Beynini yemişsin. Delirmek üzresin. Delirdin. Etrafında akıllı kimse yok. Etrafındakilerden daha akıllısın. Susuyorsun. Konuşmak isterken konuşacak mecalin yok. Sigara içiyorsun. Dalgınsın. Ama boşluğa dalgınsın. Düşüncesiz bir dalgınlıktasın. Boş boş etrafa bakıyorsun. Zaten etrafta boş. Dargınsın. Kendine dargınsın. Kendini kaybetmişsin. Bulamıyorsun. Bulmak istesende arayacak gücün yok. Yatıyorsun. Ruh gibisin. İşemeye gitmeye bile üşeniyorsun. Vazgeçmişsin. Umutsuzsun. Hayallerin yok. Sonra bir bakıyorsun, sigaranda yok. Kafayı yemişsin. Onu gördüğünü zannediyorsun. Ama o yok. Duvarlarla konuşuyorsun. Onlarla arkadaş oluyorsun. Ama yine yalnızsın. Sen siktiğimin bir delisisin.
Size sövmüyorum yanlış anlamayın. Aslında istediğiniz gibide anlayabilirsiniz. Tabiri caizse istediği gibi anlayanlar sikimde bile değil. Beni doğru şekilde anlayanlar ise sikimde olanlar. Ben son umut olarak yazan bir avareyim. Anlayabilen tek bir insan dahi bulabilme ihtimali için yazan bir deliyim. Kimseye beni anlayın diyede yalvarmam. Biliyorum. Beni anlayamazsınız. Çünkü siz; İNSANSINIZ.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GECENİN SÜKÛTU
HumorSizce bu kadar acı yetmez mi? Her nefes alışımızda öldüğümüz yetmez mi? Güne onsuz uyanmamız, onsuz aldığımız her nefeste biraz daha öldüğümüz yetmez mi? Boğazımızın düğüm düğüm olduğu yetmez mi? Ağlamalarımız, hüzünlerimiz, ağrılarımız, sancılarım...