RÜYALARIM (Düzenleniyor)

Özel Bölüm

Selamm🙆 uzun zamandan sonra yine ben ve yine yeni bölüm :)
Ben sizi çok özledim  ♡

Az önce yanlışlıkla bölümü tamamlanmadan yayınladım ve ışık hızıyla yayımdan kaldırdım :D

Karneler iyidir umarım :))
Hepinize iyi tatiller :)

Bir sorunuz isteğiniz varsa yoruma yazabilirsniz💜
Keyifli okumalar ♡
●●●
Yazar'ın anlatımıyla....

"S-sen..." Uzay gözlerine inanmazken gözlerine yaşlar hücüm etmişti. Bu nasıl olabilirdi ki? Sevdiği kız ölmüştü ve şu an tam karşısında sevdiği kız vardı....

"Evet. Baktım sen çok üzüldün,ağladın bende kıyamadım geldim sana."

Uzay, Dünya'ya yaklaştı ve ellerini Dünyanın yanaklarına götürdü. Ona dokunuyordu. Uzay şaşkınlıkla Güldü. Hem ağlıyor hem gülüyordu. Sevinç göz yaşlarıyla sarıldı Dünyaya. Alnını,yanağını ve boynunu öptü sırayla. Hem öpüyor hem kokluyordu. Onu o kadar çok ozlemisti ki...

"Ölmedin sen. Ölmedin!" Uzay sesli bir şekilde ağlarken Dünyanın saçlarını kokluyordu.

"Ölmedim." Uzay daha sıkı sarıldı Dünya'ya kemiklerini kırmak ister gibi.

"Gitme nolur gitme. Bak ben sensiz yapamıyorum,ölüyorum. Hiç mi düşünmedin bu adam ne yapacak bensiz  diye? Özür dilerim seni yalnız bıraktım,hatalıyım Allah benim belamı versin. Affet beni bir daha bırakma nolur. "Uzay kaybetmek,birakmak,ayrılmak istemiyordu.

"Özür dilerim sevgilim. Gitmek zorundayım. Bensiz mutlu ol tamam mı? Beni unutma ama üzülme de. Her aklına geldiğimde yüzünde buruk bir gülümseme olsun mesela. Seni çok seviyorum tamam mı? İnşallah öteki tarafta kavuşuruz seninle. Ne yapalım kısmet değilmiş. Özür dilerim sözümde duramadım. Seni bırakmayacağım dedim, bıraktım. Bende böyleyim işte sözümü tutamıyorum. Sen çok mutlu ol tamam mı? İleride belki evlenirsin çocuğun olur... olsun be Uzayım yaşa sende hayatını ben hiç olmamışım gibi... mutluluğu en çok hak eden insanlardansın. Ben seni mutlu edemedim,edebilecek birini bul. Tamam mı? Seni çok seviyorum sevgilim..."

"Nolur gitme. Bırakma beni yapamam sensiz. Beni böylece bırakma ne olur Dünya'm." Ancak kayboldu Uzayın kollarının arasından Dünya. Uzayın kolları aşağı düştü kaldı öyle yapayalnız. Dünya gidince bütün dünya gitmiş gibi hissetti. Çok yalnız....ağladı Uzay ağladı ama elinden başka bir şey gelmezdi. Giden geri gelmiyordu.
○○○
Ağlayarak uyandı Uzay rüyasından. Ne ara uyuduğunu fark etmemişti. Birkaç gündür uyumuyordu, doğru düzgün yemek yemiyordu  arkadaşlarının zoruyla yiyordu ancak. Günün yarısından çoğunu mezarlıkta geçiriyordu. Üzerindeki tişört ise hala aynıydı. Dünyanın kanı vardı tisortte. Görenler ürküyor olsa da umursamıyordu Uzay. Dünyanın son hediyesiydi o. Ağlamaktan,  yorgunluktan gözlerinin altı çökmüştü Uzayın. Üstü başı kir içindeydi saçı sakalı dağılmış birbirine girmişti. Dışardan serseri gibi görünüyordu fakat o deli gibi sevdiği sevgilisini kaybeden bir adamdı. Uyursa Dünyaya ihanet edeceğini düşünüyordu Uzay. Eğer uyursam bu temelli uyku olur diyordu Uzay. Fakat Dünyanın mezarı başında uyuya kalmıştı. Tek bacağını uzatmış tek bacağını bükmüş sırtını mezar taşına yaslamış oturuyordu Uzay. Ölmek, Dünyaya kavuşmak istiyordu. Fakat intihar ona göre değildi öyle biri değildi Uzay. Her gün dua ediyordu Allah'a , Allah'ım kavuştur bizi Dünya'mla, diyordu.

Rüyası gerçek gibiydi Uzayın hissetmişti ona sarıldığını,öptüğünü, kokladığını. Mezarını özel ayarlamıştı yan yana olacaktı mezarları. Uzay mezara döndü ve kızgın bir surat ifadesiyle mezar taşına baktı. Sanki karşısında Dünya vardı.