Siedemnastoletni Matt Adams po tragicznej śmierci rodziców, która miała miejsce siedem lat temu zamieszkał wraz ze swoją siostrą w Norwegi-Dokładnie w Bergen.
Wiódł w miarę normalne życie.
Miał dwójkę przyjaciół, miano szkolnego bad boy'a i zawsze r...
Matt POV: (Wspomnienie) Wróciłem do domu z Miriam nadal będąc w szoku po tym co się wydarzyło. Omal nie zgineliśmy przez jakiegoś pajaca.
Oczywiście moja siostra nie spała. Siedziała w salonie i widząc jak wchodzimy do środka Już otwierała usta by dać nam repremende. -Mogę pierwszy?-Kiedy usłyszała ton mojego głosu skinęła głową.
Tak oto skończyliśmy z herbatą opowiadając jej co się wydarzyło.Widziałem po niej przerażenie, obawę przed tym co może się stać. -Musimy to zgłosić-zaczęła Miriam-Tak samo jak te pogróżki. -Pogróżki?-Anastasia spojrzała na mnie zaskoczona. Westchnąłem ciężko nerwowo drapiąc się po karku. -Nie chciałem cię martwić...,ale od pewnego czasu ktoś wysyła mi listy z napisami typu"Obserwuję Cię". -Matt do cholery masz mówić mi o wszystkim! -Nie chciałem Ci dokładać. Już wystarczy, że ten prezes przeciwnej firmy daje ci w kość. Chciałem ci po prostu zaoszczędzić dodatkowych nerwów-wyjaśniłem spuszczając głowę. Anastasia westchnęła po czym wstała z fotela i podeszła do mnie. -Jesteś moim braciszkiem i chcę byś mówił mi o wszystkim. Nie ważne czy dam sobie radę czy nie... -Ana...Nie mogę ci dokładać. -Bądź, ze mną szczery...ja jestem-Nie wiem czemu, ale przez chwilę w jej głosie usłyszałem wahanie. Jakby nie była pewna tego co mówi. -Dobrze-przystąpienie na tą propozycję przyszło mi z wielkim trudem-Niech będzie. -A na ferie pojedziemy do dziadków-spojrzałem na Miriam, która się uśmiechnęła. -To świetny pomysł.Wszyscy odpoczniemy... -Co masz mnie dość? Jak tak to powiedz-zerwałem się-Nie będę ci truł. -Matt to nie tak... Ja nie słuchałem kontynuacji tych słów po części dlatego, że mnie wkurza a po drugie nadal jestem w szoku.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Wszedłem do swojego pokoju kładąc się na łóżku. Zacisnąłem powieki. Czułem okropny ból głowy. Huczało mi w niej jakbym przynajmniej był na jakieś imprezie. -Diabełku nie o to chodziło... Do mojego pokoju weszła Miriam. Poczułem jak materac delikatnie się ugina a po chwili ona się wtula w moje plecy-Skarbie nie mam cię dość. -Tak to zabrzmiało. -Ale tak nie myślę.-Pocałowała mnie w miejsce nieco poniżej ucha, które jest moim słabym punktem. Oczywiście wie o tym tylko Miriam bo jakże inaczej. Kiedy tak składała tam delikatne pocałunki poczułem jak się odprężam i uspokajam. Jednak mój mózg nie wyłączył się do końca i przypomniał mi o tym ze moja przyjaciółka gra nie fair. Bo przez te pieszczoty ona zdradza nieco Adriana. -Mój diabełek-wyszeptała mi do ucha przez co moje ciało przeszedł dreszcz niczym kopnięcie prądu elektrycznego. -Zimno ci? Pokiwałem głową.-To idź się szybko wykąp i zaraz pójdziemy spać. Sennie przystąpiłem na tą propozycję wstając z łóżka i kierując się do łazienki. *** Następnego dnia obudziłem się mając w objęciach Miriam. Nie spała tylko kreśliła niewidoczne wzorki na moim ramieniu. -Dzień dobry-szepneła. -Dobry. -Szkoła wzywa. -O ludzie nie...-Miri zachichotała. -Żartuje, gadałam z Aną masz kilka dni wolnego. Niestety ja muszę iść. -A gdzie moja siostra? -Wyszła już do pracy, ale jak wróci obgadacie sprawy wyjazdu do twoich dziadków. Dała mi szybkiego causa w policzek wydostając się z moich objęć. I tak oto dobry humor poszedł się pieprzyć."
