I'm falling for you

~5~

Pov Matthew

Angel lag daar op de grond, met een grote plas bloed rondom haar. Ik liep naar haar toe en begon te wenen. Heel hard. Ik kon dit niet aanzien. Ik belde 911 en voelde toen aan haar pols of ze nog hartslag had. Ik voelde slechts 40 hartslagen in één minuut. Toen de ambulance er was, kwamen ze direct naar haar toe. Ik zei tegen de ambulancier dat ze slechts 40 hartkloppingen in die ene minuut had. Ze haalden de reanimatie ijzers boven en begonnen haar te reanimeren. En dit vlak voor kerstmis. Dit is allemaal mijn fout. Als ik haar niet had ontmoet, of vanavond niet was uitgegaan met haar, was dit waarschijnlijk nooit gebeurd. Ik voel me zo schuldig. Wat moet ik doen? Ik kende de code van haar gsm, dus besloot ik te zoeken naar de gsm-nummers van haar ouders. Ik wist niet eens of ze die nog had... Ik besloot ook Olivia te bellen terwijl we in de ambulance zaten en ik Angel's hand vast hield.

We kwamen aan in het ziekenhuis en het leek of het niet sneller kon gaan dan het al ging. Ze werd naar intensieve zorgen gebracht. Ik mocht de deur niet mee in. Ik voelde me rot. Echt rot. Ik hield van haar, en wou haar nooit meer kwijt. Echt niet. En zeker niet nu, nu het nog zo pril was. Ik probeerde uit te vinden wie haar ouders waren en of die nog leefden. Maar op haar gsm niemand met de naam Mama of Papa of iets wat erop leek. Ik belde Olivia nog een keer, omdat die de vorige keer niet opnam. Deze keer nam ze wel op.

'Hallo, met Olivia, met wie spreek ik?'

Ik barstte in tranen uit.

'Hallo, ik ben het, Matthew, euh... er is iets met Angel gebeurd... Kom zo snel mogelijk naar het ziekenhuis alstublieft.' snikte ik.

'Wat is er gebeurd?' ze klonk heel erg ongerust.

'Ik vertel het je direct, maar kom nu naar hier.' antwoordde ik. Ik klonk, volgens mij, heel erg direct.

Olivia was er binnen het kwartier.

'Wat is er gebeurd?' vroeg ze ongerust, terwijl ik nog steeds heel erg hard aan het huilen was.

'Dus, we waren op café gegaan en toen we terug wouden gaan naar huis, ging ze in het midden van de weg op haar ene knie zitten en zei 'Ik hou van jou'. Er kwam een auto met volle snelheid aan. Ik wou nog naar haar toe lopen en haar redden, maar dat is niet meer gelukt. Ik hou van haar, en wil haar echt niet kwijt! Ik moet je ook nog vragen of Angel nog ouders heeft, en hoe die dan heten op haar gsm.' snikte ik.

'Wow, dat is heftig! Gaat het een beetje met jou? Is ze... dood...? Ze heeft nog ouders, ja, en die heten Eloise en Foster. Ze staan ook zo in haar telefoon.' zei ze, nogal overstuur.

'Ok, is het goed dat jij ze belt? Ik ken hen namelijk niet en dit zou een euh... slechte eerste indruk zijn, denk ik dan.' vroeg ik onzeker.

'Is goed, als hij het me nadien verteld in detail wat er allemaal gebeurt is.'

'Ok.' beloofde ik.

Ze ging naar de wachtkamer terwijl ik bleef zitten voor de deur van intensieve zorgen.

Na tien minuten kwam ze terug en zei dat Angel haar ouders, Eloise en Foster, onderweg waren. Over een kwartier zouden ook zij hier zijn. Dan zou ik moeten zeggen dat ik het vriendje van Angel was. Waarom nu?