I'm falling for you

~28~

Pov Matthew

Ik verliet de kamer en ging richting een of ander wachtzaaltje. Daar nam ik mijn smartphone uit mijn broekzak. Ik typte het nummer van Olivia in en drukte op het icoontje om haar op te bellen.

'Hey Matthew! Heb je nieuws?' zei Olivia duidelijk opgewekt aan de andere kant van de lijn.

'Niemand had me verteld dat Angel morgen jarig is. Ik heb gehoord dat jij ieder jaar een verrassingsfeestje organiseert. Ik kan misschien wel regelen met het personeel van het ziekenhuis dat Angel en Mason morgen naar huis mogen. Dan regel ik wel een thuisverpleegster. Mason is ook al van een aantal buisjes vanaf, dus dat komt goed uit!' legde ik enthousiast uit.

'Oh mijn God! Zou je dat echt willen doen? Dan kan ik toch de traditie van verrassingsfeestjes organiseren voortzetten! Dat zou echt geweldig zijn van je!' riep Olivia net iets te luid waardoor ik mijn gsm iets verder van mijn oor deed.

'Oké goed, ik ga even kijken naar Angel en als ze slaapt ga ik het vragen aan de verpleegsters, ik laat je nog iets weten! Bye!'

'Bye!'

Ik legde af en ging weer naar de kamer. Daar trof ik een slapende Angel aan en ook Mason was vredig aan het slapen in zijn couveuse. Ik deed het licht uit, ging voorzichtig terug naar buiten en sloot de deur heel zachtjes achter me. Ik wandelde naar de balie, waar ik 2 verpleegsters aantrof die druk aan het praten waren.

'Mag ik even storen?' vroeg ik vriendelijk.

'Ja, natuurlijk!' antwoordde de vrouw die er het oudste uitzag. Ze had een heel vriendelijk gezicht.

'Wel, mijn vriendin, Angel, is morgen jarig. Dus ik vroeg me af of zij en onze zoon Mason vanaf morgenvroeg misschien al naar huis mogen. Wat ik ook wel wil zeggen is dat we graag thuisverpleging willen aanvragen vanaf morgen als dat kan?' vroeg ik, een beetje onzeker.

'Dat moet ik even nakijken... Ik ben nu aan het opzoeken of Mason nog aan veel apparatuur ligt... Nee, oké, dus voor Mason is het al geregeld. Angel mag dus ook al naar huis, samen met Mason, maar enkel als jullie thuisverpleging aanvragen. Ik heb begrepen dat u dat van plan was, dus dat mag geen probleem vormen. Ik zoek even op wie morgen de thuisverpleging moet doen... Aah, dat ben ik! Dus, ik kom morgen eens jullie zijn uitgepakt naar jullie om een oogje in het zeil te houden!' antwoordde ze.

'Perfect!' antwoordde ik, en ging terug naar de kamer. Eens aangekomen bij de kamer, zag ik dat het licht aan was. Ik wist zeker dat ik dat had uitgedaan. Ik doe de deur open en zie dat Angel wakker is. Pfoe, geen inbreker dus! Dat moest er nog eens bijkomen...

'Hey, mijn liefste!' zei ik met een zwoele stem.

'Hey schat! Waar was je?' antwoordde ze ongerust.

'Ik was even gaan regelen dat we morgen naar huis kunnen. Ik heb thuisverpleging aangevraagd' zei ik vol enthousiasme. Angel had haar hand in één van de gaten van de couveuse gestoken en ze had Masons handje vast.

'Wij alle drie?' riep ze verbaasd.

'Wij alle drie' zei ik ter bevestiging. 'Masons toestand is veel verbeterd, toen jij aan het slapen was, hebben ze hem nog ontkoppeld van enkele toestellen.'

'Ja, dat heb ik gemerkt. Ik ben zo blij!' zei ze ontroerd. Ik ging bij haar op bed zitten en begon haar te kussen. Ik voelde me zo compleet. Plots schoot het door mijn hoofd. Ik had nog geen cadeau voor Angel! Ik stopte traag met kussen, zodat ze niets door zou hebben, en ik nam mijn smartphone. Ik stuurde een berichtje naar Sander, een vriend van me die juwelenmaker was. Ik wilde koste wat het kost Angel een onvergetelijke verjaardag bezorgen. Ik wilde ook dat Angel van mij was. Dus de cadeau was snel gevonden: een verlovingsring. Ik typte dat hij zelf mocht kiezen hoe de verlovingsring er juist uitzag, zolang hij maar rond Angel haar vinger paste. Ik wist de maat van haar vinger, dus gaf ik die ook door.
Angel was intussen terug in slaap gevallen, dus besloot ik ook maar eens te gaan slapen. De volgende dag zou de perfecte dag zijn.