Believe In My Words

6

Pov Zoe.

"Doei girls!" Zeg ik zwaaiend tegen Jade en Perrie. Ik draai me om en loop naar Luke's huis. Lucas bleef vandaag thuis, want hij is 'ziek'. Hij vertelde me vanochtend dat hij verschrikkelijk slecht had geslapen, dus dat zijn moeder zich ging ziek melden. Ik vraag me af of dat wel waar is. Ik denk namelijk gewoon dat hij weer een nachtmerrie heeft gehad en dat hij daarna niet meer in slaap kon vallen. Ik pak mijn telefoon uit mijn zak als ik een melding krijg. Ik stop met lopen en kijk van wie ik een App heb. Onbekend. Mijn wenkbrauwen schieten omhoog en ik druk erop.

Onbekend: Hey Zoe

Ik: Uhm hey, wie ben jij?

Ik zie blauwe vinkjes, maar diegene reageert niet. Ik stop mijn telefoon weer in mijn zak als ik zie dat diegene weer offline gaat. Dan toch niet. Ik loop weer verder. Als ik bij Lucas aankom druk ik op de deurbel.

"Hey cutie." Zegt Lucas. Hij slaat zijn armen om me heen als ik naar binnen stap.

"Ik heb je gemist." Zeg ik zacht. Ik trek me terug en druk mijn lippen kort op die van hem. Ik doe de deur dicht en hang mijn jas op en doe mijn schoenen uit. "Hoe gaat het met je?"

"Ben nog steeds wel moe, maar ik heb wel bij geslapen vanochtend." Zegt hij en hij haalt zijn schouders op. "Hoe was het op school?" Vraagt hij.

"Saai." Mompel ik als ik achter hem aan loop naar de keuken. "Ben je alleen thuis?" Vraag ik.

"Ja, mam en pap zijn aan het werk en Matthew zit nog op school. Hij heeft strafwerk, dus hij is pas rond 5 uur thuis." Zegt Lucas. Hij pakt een glas en vult die met Ice Tea en geeft het daarna aan mij. "Drinken voor mijn prinses."

Ik glimlach en druk een kus op zijn lippen. "Thanks." Zeg ik en ik loop naar de woonkamer en ga op de bank zitten. "Waarom was je nou niet op school?" Vraag ik na een tijdje.

"Ik had slecht geslapen." Zegt hij.

"Had je weer een nachtmerrie?" Vraag ik zacht. Ik kijk hem aan en glimlach geruststellend. "Je kan me alles vertellen he, ik vind het niet raar ofzo."

"Ja." Zucht hij.

"Wil je er over praten?" Vraag ik en ik zet mijn drinken op tafel en draai me naar hem toe.

Lucas haalt zijn schouders op. "Ik had gedroomd dat je werd ontvoerd en dat ik je daarna nooit meer had gezien." Zegt hij zacht.

"Niet huilen." Zeg ik als ik tranen in zijn ogen zie ontstaan. Ik sla mijn armen om hem heen en begin zelf ook te huilen. "Het zijn maar dromen en dromen zijn nep. Dus ik ben gewoon veilig. Maak je maar geen zorgen." Fluister ik.

"Waarom moet je huilen?" Vraagt Lucas snikkend.

"Omdat jij ook moet huilen." Zeg ik en lach even. Ik laat hem los en Lucas veegt mijn tranen weg.

"Ga niet bij me weg." Mompelt Lucas.

"Hoe bedoel je?" Vraag ik verward.

"Maak het niet uit, oké?"

"Waarom zou ik het uitmaken? Ik ben super gelukkig met je." Zeg ik zacht en ik veeg mijn wangen af aan mijn shirt.

"Ik moet naar de wc." Zegt Lucas na een tijdje. Hij staat op en loopt weg.

Ik pak uit verveling mijn mobiel en zie dat onbekend heeft gereageerd.

Onbekend: Jij hoeft helemaal niet te weten wie ik ben. Als je dit laat lezen aan iemand maak ik je af. Dus doe hier niks mee..

Ik trek mijn wenkbrauwen op en slik. Ik leg mijn mobiel weg als ik Lucas de wc hoor doortrekken. Even later ploft hij naast me neer en slaat zijn arm om me heen. Ik giechel en druk mijn lippen kort op die van hem. "I love you."

"I love you too." Fluistert hij en hij drukt zijn lippen weer op die van mij, maar deze keer langer. Na een paar seconden trekt hij terug. "Wat is er?" Vraagt hij.

"Niks." Zeg ik.

"Oké.." Mompelt hij en hij drukt zijn lippen weer op die van mij. Zijn hand glijdt naar mijn heup en hij knijpt er zacht in. "Jezus." Mompelt hij tegen mijn lippen. Geïrriteerd haalt hij ze er vanaf.

"Wat is er?" Vraag ik verward.

"Wat is er?! Wat is er met jou? Je doet zo raar ofzo. Je bent heel afgeleid." Zegt Lucas een beetje boos.

"Ik ben gewoon een beetje moe. Ik ben wel naar school geweest." Zeg ik zuchtend en ik ga tegen hem aanliggen, maar ik word weggeduwd door hem.

"Ik geloof je niet." Mompelt hij en hij rolt zijn ogen. "Vertel het maar. Ga je soms vreemd? Vind je iemand anders leuk?" Zegt hij boos.

"Wat? Nee natuurlijk niet!" Zeg ik gestrest. Ik houd er helemaal niet van als iemand zomaar dingen zegt die niet waar zijn. "Je denkt toch niet dat ik vreemd ga.. Ik hou super veel van jou! Ik zou nooit vreemd gaan." Zeg ik zacht.

"Waarom doe je dan zo raar nadat ik terug ben gekomen van de wc?" Vraagt hij nog bozer.

Ik krijg tranen in mijn ogen en slik. "I..Ik doe niet raar.." Zeg ik bijna onhoorbaar.

"Waarom ga je nu huilen dan?" Vraagt hij en hij staat op. Hij begint door de kamer heen te lopen.

"Omdat het niet waar is!" Piep ik.

"Wat?" Vraagt hij geïrriteerd.

Ik leg mijn handen voor mijn gezicht en begin zacht te huilen.

"Shit.. Nee niet huilen." Mompelt Lucas. Hij komt naast me zitten en trekt me in zijn armen.

"Ik ga niet vreemd." Zeg ik stotterend en huilend.

"Sorry.. Het sloeg ook nergens op dat ik dat zei.." Mompelt hij. "Ik voel me gewoon kut vandaag en ik ga alleen maar rare dingen denken."

Ik veeg mijn tranen weg en hik nog wat na.

"Echt sorry." Zegt Lucas zacht.

Ik knik zacht en drink wat.

"Ga je me nu negeren?" Vraagt hij en hij glimlacht kleintjes.

Ik schud mijn hoofd en glimlach. Als ik ga praten barst ik waarschijnlijk weer in huilen uit. "Anders moet ik huilen." Zeg ik zacht en ik schud mijn hoofd, omdat ik de tranen al voel opkomen.

"Het is oké." Zegt Lucas. Hij zet mijn glas op de salontafel en hij trekt me weer in een knuffel. Hij drukt een paar kusjes op mijn kruin.

xx

Hey!! We hebben weer een schema voor dit boek aangezien de vakantie bijna is afgelopen.. mweeh. We proberen op de volgende dagen te updaten: maandag en donderdag. Hope ya like it!

Xx Julia & Nikki