Believe In My Words

33

Pov Perrie.

"Girls, pas is er een mega ruzie op twitter geweest tussen jullie fans en die van Zoella. Hebben jullie enig idee waarom?" vraagt de man van het interview.

Gaan we wéér.. Yes, vind het heel plezant dat het tegenwoordig alleen maar over dit gaat in een interview.

"Uhm well, we don't know. Het begon opeens en geen idee waar het om gaat," zegt Jesy gelijk. "Het is raar, terwijl ik Zoë echt een geweldige vrouw vindt na alles wat ze heeft meegemaakt!" zegt Leigh-Anne. Peeps, no. "Jade? Perrie?"

"We do know," zegt Jade. Fuck. Gaat ze het zeggen?

"Ja?" vragen ze allemaal.

Ze kijkt naar haar handen die op haar schoot liggen en zucht zacht. "Vroeger, echt al super lang geleden, zaten Perrie en ik bij Zoë in de klas. We waren de beste vriendinnen en we waren echt niet te onderscheiden van elkaar. Als er iemand niet was, het voelde raar. Zoals jullie hebben gezien in het filmpje, zei ze dat ze ontvoerd en mishandeld is geweest. Ik was de tweede persoon die samen met haar ontvoerd is geweest. Dankzij haar kon ik ontsnappen, maar zij redde het niet," vertelt Jade zacht.

"Maar de reden waarom we haar vooral eerst niet mochten is omdat ze nooit naar ons gevraagd heeft, ze wist meerdere keren niet wie we waren. Toen we erachter kwamen dat ze geheugenverlies heeft gehad, werden we nog bozer omdat ze het makkelijk aan haar familie en vrienden kon vragen waarmee wij ook omgingen. Dat raakte ons gewoon zo erg," zeg ik en er valt een dodelijke stilte.

"Wow.. dit is heftig," zegt de interviewer, "Jade, hoe ging jij ermee om?"

"Praten, veel praten. Huilen, slapen. Ik kan er ondertussen wel gewoon over praten. Maar ik praat er liever niet over," geeft ze antwoordt. Hm, Jesy en Leigh zijn wel echt stil. Ik kijk naar ze en ze kijken snel weg.

"Ah. Dank jullie wel voor alles. Ik hoop dat alles goed komt," zegt hij en we knikken. De camera's gaan uit en ik bedank snel de man waarna ik wegloop. Ergens hebben wij het ook verkeerd gedaan.. Wij vroegen ook niet aan haar familie naar haar.

"Perrie!" Roept Jesy.

Ik negeer haar en loop door. Geen zin in mensen op dit moment. Ik loop langs alle mensen en loop richting de uitgang. Nog voordat ik de uitgang bereikt heb, pak ik mijn tas en jas. Graaiend in mijn tas, zoekend naar mijn sleutels, loop ik naar mijn auto toe. Wacht, laat ik maar mijn zonnebril opzetten. Ik zet mijn zonnebril op en stap mijn auto in. Zo snel mogelijk start ik de motor en rij weg. De tranen rollen over mijn wangen en ik haal mijn neus op. Waarom raakt dit me nu zo erg? Like.. ik weet niet.

Ik zucht en veeg mijn tranen weg. Via handsfree bel ik Zayn, hopelijk heeft hij raad..

Z: "Hey."

P: "Zayn," zeg ik zacht en haal weer mijn neus op.

Z: "Wat is er?" Ergens klinkt hij zo ongeïnteresseerd, kut.

P: "Interview ging verkeerd," mompel ik en er rolt weer een traan over mijn wang.

Z: "Luister Pez, ik weet niet wat ik hiermee moet doen. Ik moet iets vertellen," klinkt hij bot. Uuuuhh?

P: "Kan het niet wachten totdat ik thuis ben? Ik red het nu al niet," zeg ik zacht, bang voor mijn woorden. Ik snap sowieso niet waarom hij zo afstandig doet, of ligt het aan mij?

Z: "Eigenlijk niet," zegt hij zachtjes en zucht zacht.

P: "Vertel het dan maar," verzucht ik. Niet dat ik het wil..

Z: "Ik maak het uit, ik sta op het punt om te vertrekken uit de uk. Ik wil hier een einde aan maken, het gaat niet meer tussen ons twee. We moeten elkaar met rust laten. Ik vind het heel kut voor je interview, sorry. Ik hou van je, maar dit werkt niet meer. Ik heb iemand anders," vertelt hij in één keer voordat hij ophangt.

Wat?

🍂🍁🌰

Sorry voor het lange wachten, maar hier is dan een hoofdstuk! Hierna komt nog één hoofdstuk en dan is dit boek afgelopen! Kusjes x.