Believe In My Words

10

Pov Zoe.

Ik staar naar buiten tijdens de les. Ik pak mijn mobiel en kijk wat op Instagram. Deze les is super saai. Engels. Een vak die iedereen hier wel kan.

"Dylan, wil jij het eerste stuk lezen?" Vraagt de docent.

Dylan zucht expres luid, maar begint toch te lezen.

Ik word afgeleid door een berichtje. Van onbekend. Ik klik erop en zie dat hij een foto heeft gestuurd. Het is een foto van mijn slaapkamer.

Onbekend: Mooie slaapkamer heb je

Ik: Je bent in mijn slaapkamer? Wie ben jij? Weirdo

Onbekend: Niemand noemt mij een weirdo. Pas maar op Zoe..

Ik slik. Wat als die onbekend echt een weirdo is? Misschien gaat diegene wel iets bij me doen. Of bij mijn familie. Niemand is vandaag thuis, ik ben dus verder home alone. Ik wil echt niet naar huis vandaag! Ik stop mijn mobiel in mijn zak en ik kijk naar buiten.

"Zoe, jij mag verder lezen." Zegt de docent.

Perrie stoot me aan waardoor ik opkijk. "Je moet lezen." Fluistert ze.

Ik kijk naar de docent en zie dat hij mij aankijkt.

"Ja Zoe, ik heb gezegd dat je verder moest lezen. Je bent afgeleid vandaag. Gaat het wel goed?" Vraagt hij.

"Ja." Zeg ik zacht. Ik kijk even naar Perrie en dan naar mijn boek. "Waar zijn we?" Fluister ik tegen Pezz.

"Bij de tweede alinea." Zegt de docent, die me blijkbaar had gehoord.

Ik begin het stukje voor te lezen. Als ik klaar ben gaat de bel. Ik stop mijn boeken in mijn tas en loop samen met Jade en Perrie naar de kantine.

We gaan aan een tafel zitten. Perrie begint meteen druk te praten over van alles en nog wat. Lucas en Twan komen bij ons aan tafel zitten. Lucas drukt een kus op mijn wang en slaat zijn arm om me heen. "Hey." Fluistert hij.

"Hi." Mompel ik afwezig.

"Ben je moe?" Vraagt Luke. Hij knijpt zacht in mijn heup.

Ik haal mijn schouders op. Het enige waar ik nu aan denk is die ene dude die net in mijn huis was terwijl er niemand thuis was. Diegene heeft dus gewoon ingebroken. Ik ben ontzettend bang om straks naar huis te gaan.

"Wat is er?" Fluistert Luke. Hij pakt mijn kind vast en draait mijn hoofd zodat ik hem aankijk.

Door zijn bezorgde blik voel ik de tranen prikken in mijn ogen. Ik slik en kijk naar beneden.

"Is er iets gebeurd?" Vraagt hij aan Perrie en Jade.

"Niet dat wij weten." Zegt Jade. Ze wrijft over mijn rug.

"Kom Zoe." Zegt Luke en hij staat op. Hij pakt mijn hand en trekt me mee naar een rustig plekje in de school. "Wat is er aan de hand?" Vraagt hij.

Ik begin te huilen en kruip in zijn armen.

"Sst." Sust hij. Hij wrijft over mijn rug en hoofd. "Wat is er aan de hand liefje?" Vraagt hij bezorgd.

"I-Ik durf niet meer alleen naar huis. Ik wil niet alleen zijn. Blijf alsjeblieft bij me." Zeg ik huilend.

"Wat bedoel je?" Vraagt hij. Hij laat me los en cupt mijn gezicht in zijn handen.

"Ik krijg allemaal berichtjes van iemand die ik niet ken. Hij stuurt dreigende berichten en vandaag stuurde hij een foto van mijn kamer. Hij zat of zit dus in mijn huis." Zeg ik stotterend en huilend.

"W-Wat? Waarom heb je niks verteld?" Vraagt hij met grote ogen. "Ik blijf de hele dag bij je. Wees maar niet bang." Hij trekt me weer in een knuffel.

"Sorry dat ik niks had verteld.. Hij zei dat als ik het ging vertellen dat ik dan nog meer problemen zou krijgen en dat ik dan nog lang niet klaar met hem ben." Zeg ik en begin weer te huilen. "Ik ben bang." Fluister ik. Ik veeg tranen weg als de bel gaat.

"We gaan samen naar jouw of mijn huis. Je gaat niet alleen, oké?" Vraagt hij.

Ik knik en druk een kus op zijn lippen. "Ik hou van je." Zeg ik voordat ik naar de les loop. Wiskunde, leuk.

🌸

Ik loop samen met Lucas naar de winkel. We gaan vanavond pizza eten bij mij thuis. Lucas heeft beloofd dat hij eerst het huis gaat doorzoeken voordat we gaan chillen en eten. We lopen de winkel binnen en kopen twee pizza's en wat te drinken. Ik betaal het en Luke stopt het in zijn rugzak. Als we buiten staan pak ik zijn hand vast en we lopen naar mijn huis. "Blijf je vanavond slapen?" Vraag ik.

"Ik moet eigenlijk thuis slapen, omdat mijn ouders een feest hebben dus die zijn laat thuis en dan mag mijn broertje niet alleen thuis zijn, maar ik ga het vragen." Zegt hij en hij knijpt in mijn hand.

Ik knik en glimlach. Als we bij mijn huis aankomen doe ik de deur open en ik kijk even rond. "Waar ga je beginnen?" Fluister ik. Als diegene hier is kan hij ons niet horen.

"Beneden." Zegt Lucas zacht Hij kijkt eerst beneden rond en hij schudt zijn hoofd. "Blijf hier. Ik ga even boven en op zolder kijken." Zachtjes loopt hij de trap op.

Zoals Lucas zei, blijf ik beneden staan. Ik bijt zenuwachtig op nagels.