Believe In My Words

28

Pov Perrie.

"Hoe kon ze nou zo simpel doen?!" Zeg ik gefrustreerd. Ik trek het elastiekje uit mijn haar en trek de vlecht ruw uit elkaar, met vervolg dat het het in de knoop gaat. "Echt niks wil hé! Allemaal door haar!"

Jade komt achter me staan en helpt me met het vlechtje. "Ik snap er ook niks van. Ze deed alsof ze niks door had ofzo. Ze keek de hele tijd zo onschuldig." Mompelt ze.

"Ze is gewoon een bitch." Zeg ik en pak de borstel. Ik borstel voorzichtig mijn haren. "Maar wat vind jij er van? Het lijkt wel alsof het je niks doet."

"Jezus Perrie, natuurlijk doet het me wat. Het doet me heel veel zelfs! Ze brengt herinneringen op. Weet je wel niet hoe kut ik me voelde na die tijd? Ik denk er nog elke dag aan." Zegt ze met een trillende stem.

"Ik bedoelde niet dat het je echt niks deed.. Sorry.." Zeg ik zacht en draai me naar haar om. Ik sta op van de stoel en sla mijn armen om haar heen.

"Het geeft niet.. Het is gewoon raar dat ze nu zo doet.." Fluistert Jade.

Ik laat haar los en knik. "Ik wil eigenlijk ook niet meer aan dat mens denken, maar ze blijft in mijn hoofd spoken. Alsof het een vloek is." Zeg ik chagrijnig.

"Ja dat dus! Het lijkt wel alsof je mijn gedachten kan lezen." Zegt Jade met een glimlachje.

"Dat kan ik toch ook. Wij zijn twins." Zeg ik ook met een kleine glimlach. Ondanks ik nog steeds súper chagrijnig ben, maakt Jade me altijd wat vrolijker.

"Duh, wist je dat nog niet dan?" Zegt ze lachend.

"Wat wisten jullie nog niet?" Vraagt Jesy, die binnen komt wandelen.

"Oh, dat Jerrie eigenlijk een twin is." Zegt Jade.

"Twins? En waarom?" Jesy komt achter naast me staan en haalt haar hand door mijn golvende haren.

"Omdat wij elkaar zo goed aanvoelen, we kunnen elkaars gedachten lezen." Zeg ik en haal mijn schouders op. Ik denk weer aan Zoe en zucht diep. Het is gewoon zo gek dat ze eerst niks van haar heeft laten horen en dat ze nu ons moest interviewen en dat ze net doet alsof ze ons niet kent.

"Wat is er Pezz?" Vraagt Jesy.

"Niks. Ik ga even een stukje lopen." Zeg ik en ik loop snel weg. Ik open de deur en gil als ik Leigh zie staan. "Jezus, kun je niet ff normaal doen?" Zeg ik boos.

"Uh-" Stottert Leigh.

"Niemand kan hier ook echt normaal doen!" Grom ik en loop snel weg. Alles gaat mis vandaag. Ik stond al op met het verkeerde been uit bed, toen werd mijn make-up gedaan maar het was niet zoals ik wilde, toen ging Zoe ons interviewen en nu doe ik gemeen tegen Leigh. Ik veeg mijn tranen ruw weg en loop een random vrouwen wc binnen. Ik ga voor de spiegel staan en kijk naar mezelf. Alles is zo veranderd in mijn leven. Ik ben opgegroeid met twee beste vriendinnen, waarvan ik met eentje mijn droom heb waargemaakt. Ik heb twee nieuwe vriendinnen erbij gekregen én duizenden fans, die geweldig zijn. Ik veeg mijn tranen weer weg en loop terug naar de meiden.

Leigh-Anne kijkt me verdrietig aan.

"Sorry.." Zeg ik zacht.

"Wat is er aan de hand met jou en Jade?" Zegt Leigh schor.

Ik kijk Jade aan en slik. Ik knik naar haar als teken dat we het maar moeten vertellen. Ik ga op een bank zitten en klop naast me neer. "Misschien moeten Jade en ik jullie wat vertellen.." Zeg ik zacht.

Ze komen bij me zitten en Jade pakt mijn hand vast. "Sorry dat we het pas zo laat zeggen." Zegt Jade.

"Wat?" Vraagt Jesy fronsend.

"Zoals jullie weten zijn Jade en ik vanaf de basisschool al beste vriendinnen, maar we hadden eigenlijk nog één beste vriendin. We waren de drie musketiers. We gingen samen naar de middelbareschool, gelukkig maar, want we konden echt niet zonder elkaar." Zeg ik met een glimlach op mijn gezicht. "Toen werd ze ontvoerd.. En Jade werd kort daarna ontvoerd.." Ik slik en kijk naar mijn handen.

"Ik kwam al snel weer terug, maar onze andere beste vriendin niet. Ze was er erg slecht aan toe, dat wist ik want ik werd bij haar neer gezet toen ik werd ontvoerd. Opeens was ze verdwenen en ze kwam nooit meer terug.." Zegt Jade.

"Onze ouders vertelden ons dat ze weer terug was, maar ze heeft nooit wat zich van laten horen. Nóóit. Ze maakt nu YouTube videos dus we weten dat ze gewoon weer de oude is.. En plotseling stond ze vandaag voor onze neus.." Zeg ik.

"En ze deed alsof ze van niks wist. Alsof we van lucht waren." Voegt Jade er aan toe. Haar vingers glijden onder mijn wangen. "Je huilt." Fluistert ze.

Ik veeg mijn tranen weg. Ik had niet eens door dat ik aan het huilen was.

"Wacht.. Bedoelen jullie Zoe?" Vraagt Leigh-Anne fronsend.

Ik knik en leg mijn hoofd op Jade's schouder. "Ik mis haar.." Fluister ik.

"Waarom hebben jullie dit nooit verteld?" Vraagt Jesy zacht.

"We wilden het eigenlijk achter ons laten. Gewoon niet meer aan die stomme tijd denken." Zegt Jade en haalt haar schouders op.

"Het is goed dat jullie het nu hebben verteld. Nu kunnen jullie er ook met ons over praten, want dat lucht op." Zegt Leigh glimlachend. Ze opent haar armen en we doen een groeps knuffel.

🌸🌸🌸

Hey lieve mensjes! Hoe gaat het met jullie? Kusjes 💋.