Believe In My Words

24

Pov Jade.

"Jade." Zegt Vera, mijn therapeut.

Ik sta op en geef haar een hand. Daarna loop ik achter haar aan het kamertje binnen waar we altijd praten. Ik neem plaats op de stoel aan tafel.

"Wil je een kop thee?" Vraagt ze glimlachend.

"Ja, lekker." Zeg ik en glimlach terug. Het is negen uur in de ochtend en ik heb nu eigenlijk les, maar nu ik deze afspraak heb niet. Ik hoef daarom pas om tien uur te beginnen. Ben nu al benieuwd wat de arrogante meisjes uit mijn klas gaan zeggen. Ik kijk op als ik een kop thee voor mijn neus krijg. "Dankjewel." Zeg ik beleefd.

"Geen dank." Zegt ze als ze tegenover me komt zitten. "Dus.." Begint ze. "Hoe gaat het met je?"

"Wel goed. Ik heb minder nachtmerries en als ik die wel heb dan bel ik Twan, dat moest van hem." Zeg ik en ik glimlach bij de gedachte.

"Twan helpt je graag, of niet soms?" Vraagt ze.

Ik knik en kijk naar de tafel. "Hij is de enige met wie ik verder goed kan praten. Met mam ook, maar met Twan is het toch anders." Zeg ik zacht.

Vera knikt. "Snap ik. En hoe gaat het op school?" Vraagt ze.

"Wel goed, ik ga nu gewoon weer hele dagen naar school. Ik ben wel soms heel erg moe als ik dan thuis kom. Ik wil vaak alleen zijn, zodat ik rust heb." Zeg ik.

Vera knikt en schrijft het op.

"Sommige kinderen van school zeggen soms wel gemene dingen. Perrie roept dan vaak dingen terug. Ik doe het soms ook wel, maar vaak vind ik het niet meer nodig. Ze willen gewoon aandacht hebben en ik heb geen zin om die te geven." Zeg ik.

"Zijn er ook nog mensen uit je klas die zo doen?" Vraagt Vera fronsend.

"Ja, een stuk of drie, maar dat zijn de arrogante meisjes. Sommige kinderen uit mijn klas zeggen niks en de andere die komen voor me op." Zeg ik en haal mijn schouders op.

Vera knikt en schrijft wat op. "Het is goed dat je ze soms negeert, zo laat je zien dat je geen aandacht aan hen wil besteden. Als het te erg wordt dan moet je wel wat terug zeggen. Ik heb verder eigenlijk weinig tips, want je doet alles al wat goed is." Zegt ze trots.

Ik knik en glimlach even.

🌸

Ik zet mijn fiets in het fietsenrek en loop de school binnen. Ik pak mijn Wiskunde boek en duw mijn jas in mijn kluisje. Ik kijk op mijn horloge en zie dat de bel over één minuut gaat. Ik loop alvast naar het lokaal waar ik straks les heb en ik neem plaats.

"Goedemorgen Jade, had je net geen les?" Vraagt de docent.

"Nee, ik had een afspraak." Zeg ik en ik leg mijn boeken alvast op tafel.

De bel gaat en het lokaal stroomt vol met de leerlingen. Perrie gaat naast me zitten en ze zucht diep. "Ik heb geen zin meer." Mompelt ze. "Maar hoe was het bij de therapeut?"

"Wel goed. We hebben maar heel even gepraat, over school enzo." Zeg ik en ik haal mijn schouders op.

"Kijk eens wie we daar hebben, Jade Thirlwall. Heb je lekker uitgeslapen vanochtend?" Vraagt een meisje arrogant.

"Nou nee, ik had een afspraak." Zeg ik bot terug.

"Waar dan?" Vraagt ze gemeen.

"Ergens." Zeg ik en ik rol mijn ogen.

"Zeg het dan! Je was gewoon thuis!" Gilt ze met een hoge stem.

"Jongens, stilte! Boeken voor je neus op bladzijde 137." Zegt de docent.

Ik sla mijn boek open op de goede bladzijde en kijk een beetje naar buiten. Ik schrik op als ik een propje tegen mijn hoofd krijg. Het propje beland op mijn schoot en ik maak hem open.

Waar was je nou?

Ik verfrommel het papiertje en gooi het in mijn tas.

Ze hoeven niet te weten waar ik was, ze hoeven niet te weten dat ik met een therapeut moet praten. Vera heeft me verteld dat ik ze moet negeren, geen aandacht aan ze geven.

"Pssst!" Hoor ik schuin achter me.

Ik steek mijn middelvinger op zonder dat ik naar achteren kijk. Als de docent de opdrachten zegt die we moeten maken sla ik mijn schrift open.

"Samen werken?" Vraagt Perrie.

Ik knik en kijk naar de opdracht. "De eerste is 43." Zeg ik en ik schrijf het antwoord op.

"Betweter." Hoor ik iemand zeggen.

"Hou je mond kutwijf!" Zegt Perrie boos.

Ze kijkt haar met open mond aan. "Mevrouw! Perrie noemde me een kutwijf!" Zegt ze.

"Zij daagt ons uit!" Zegt Perrie.

"Jeetje, jongens. Moet dit echt zo gaan vandaag? Het is vrijdagochtend. Nog heel even en dat is het weekend. Kan de laatste dag niet gewoon relaxt zijn?" Mompelt de docent. "Ga gewoon allebei aan het werk. Besteed geen aandacht aan elkaar als jullie elkaar toch niet mogen." Zegt de docent geïrriteerd.

Perrie steekt haar tong uit en kijkt haar bitchy aan voordat ze in het boek kijkt. "Zullen we vanmiddag afspreken bij jou? Dan halen we eerst wat lekkers bij de winkel en dan gaan we daarna naar jouw huis." Zegt Perrie.

Ik glimlach breed en knik. "Met een filmpje?" Vraag ik.

Perrie knikt meteen en ze geeft me een zachte high-five.

Ik heb nu al zin in vanmiddag! Even wat afleiding na al die stomme dingen van vandaag. Ik weet zeker dat het gezellig wordt!