Believe In My Words

9

Pov Jade

"En?" vraagt Perrie als ze naast mij staat. "'En' wat?" vraag ik niet begrijpend. "Is hij je boy of niet?" vraagt Zoe. "Nee," zeg ik zacht. "Wat! Kom op Jade," zegt Perrie gelijk. We lopen de hal van de school binnen. "Onze ouders zaten om ons heen," zeg ik zacht. "Slap excuus," lacht Perrie en duwt mij. "Hij is trouwens een vriend van Lucas," zeg ik om van onderwerp te veranderen. "Oh wauw, ik vraag het zo wel," zegt Zoe lachend.

"Maar we hebben gekust," zeg ik zacht. "Wie? Wat? Waar hebben gekust?" mengt Lucas zich in het gesprek. "Luke, wees niet zo nieuwsgierig," zegt Zoe gelijk en slaat hem zachtjes. "Maar vertel," negeert hij haar. "Twan," zeg ik zacht en bijt op mijn onderlip. "Ik wist het! Eindelijk!" juicht Perrie en klapt in haar handen. "Twan? De Twan?" vraagt Lucas gelijk. "Ja, die ene vriend," lach ik. "O my god. Jade! Ik ben blij voor je!" zegt Zoe en knikt trots voordat ze mij een knuffel geeft. De bel gaat en we zuchten allemaal. Zoe laat mij los en gaat tegen Lucas aanhangen. Ik grinnik en kijk naar Perrie die trots glimlacht. "Nu moet ie je alleen nog vragen en dan zijn we klaar hoor," zegt ze. Zoe geeft Lucas nog een kus voordat we met zn drieën naar het juiste lokaal lopen.

-

Ik klop de deur van de teamleider en Zoe zucht. "Ik haat die man zo erg," gromt Perrie gefrustreerd. "Wie nou niet?" mompel ik. "Binnen," klinkt zijn stem. Ik zucht en open de deur. We stappen naar binnen en de man kijkt ons sprakeloos aan.

"Perrie, Zoe en Jade. Wat kan ik voor jullie doen?" vraagt hij en zet zijn bril af. Het is echt een typische teamleider. Altijd in pak, grijs haar, een gladgeschoren gezicht en een brilletje voor kleine lettertjes. "We moesten naar u toe," zegt Zoe zacht en kijkt naar beneden. "Waarom?" vraagt hij. "Geen idee, we moesten gewoon weg," zegt Perrie gelijk. "Daar zal dan vast een reden voor zijn," zegt hij. Ik zucht, "we waren aan het lachen om zijn grap, net zoals de hele klas. Meer niet." "En alleen jullie wordden eruit gestuurd?" vraagt hij. We knikken. "Ga zitten, ik ga naar.." zegt hij en staat op. "Meneer Pol," zeg ik. "Naar meneer Pol, maak wat huiswerk. Ik ben zo terug," maakt hij zijn verhaal af. Hij is serieus één van de aardigste mensen van de school, maar kan ook mega streng zijn.

We gaan aan zijn bureau zitten en Zoe pakt haar boeken. "Ga je serieus je huiswerk maken?" vraagt Perrie. "Ja, ik heb geen zin om het vanmiddag te doen. Ik zou het gewoon doen hoor," zegt ze en schrijft wat op. "Ga je naar Lucas?" vraag ik en steel met mijn pen die ik in mijn handen had. "Nee, hij heeft voetbal training," zegt ze en zucht, "en ik mag lekker in de avond gaan oppassen." "Oh, true. Ik ga ook beginnen," zegt Perrie en pakt haar boeken. "Nu heb ik geen keuze meer," lach ik en pak ook mijn boeken.

"Ladies," zegt de teamleider als hij de deur sluit. Zoe schrijft haar laatste woorden af en ik kijk naar hem. Hij loopt naar zijn stoel en gaat achter zijn bureau zitten. "Meneer Pol had een ander vehaal," begint hij. "Geweldig," mompelt Zoe. "Hij zegt dat jullie de laatste paar maanden aan het klooien zijn, praten, lachen, niet opletten, slechte cijfers halen," gaat hij verder. "Sorry meneer, maar wij staan allemaal voldoende voor economie," zegt Zoe. "Klopt, maar hij vindt dat jullie het beter kunnen," gaat hij in op haar reactie. Ik zucht zachtjes, dit gaat nog lang duren...

De conclusie uit dit gesprek: meneer Pol mag ons niet en de teamleider gaat een gesprek met hem voeren. "Dank u wel," zeg ik opgelucht. "Geen probleem, welke les hebben jullie nu? Dan loop ik even mee," zegt hij en staat op voordat hij zijn jasje dichtknoopt. "Gym," zeggen we tegelijk waarna we even lachen. "Hmm, pak je spullen, dan kom ik eraan," zegt hij. We knikken en we lopen zijn kantoor uit naar onze kluisjes.

"O my god, dit was serieus zo chill," zegt Zoe gelijk en eet een koekje. "Sow, de eerste leraar die naar ons luistert," zegt Perrie blij. "Uhu," mompelt Zoe met volle mond en knikt. We pakken onze gymspullen en we lopen naar de hal. Ik rits mijn vest dicht en wacht op de teamleider. Het stomme is wel wat we helemaal moeten omlopen voor de gymzaal, maar ja. We hebben al 20 minuten gemist, dat is beter dan de hele les mee moeten doen.

-

Nadat de laatste bel is gegaan voor vandaag, lopen Zoe en ik gelijk naar buiten. Ik grijp haar arm vast en sta gelijk stil als ik Twan zie staan naast Lucas. "Wat?" vraagt ze gelijk. "Twan," piep ik en kijk haar met grote ogen aan. "Waar?" vraagt ze ook met grote ogen. "Naast Lucas," zeg ik. Haar verbaasde blik verdwijnt en gaat over naar een mega glimlach. "Ga naar hem toe dan," glimlacht ze en trekt me mee naar het schoolplein. "Zoe Elizabeth Sugg, nee," zeg ik en stribbel tegen. "Jade Amelia Thrilwall, ja," doet ze me na.

"Hey babe," zegt Lucas tegen Zoe en slaat zijn armen om haar heen. "Zoe, kom," sis ik. Ze grinnikt en knuffelt terug. "Hey," zeg ik ongemakkelijk en glimlach zwak. "Hey," zegt Twan en geeft me een knuffel. "Zoe! Jade! O my god, ik heb echt geweldig nieuws!" roept Perrie. We draaien met zn alle om naar de ingang en we zien een gek naar buiten rennen. Ik begin te lachen en schud lachend mijn hoofd. What's wrong with her? A lot. "Oh hi, wie ben jij?" vraagt ze als ze Twan naast mij opmerkt. "Twan," zegt Twan zacht, "Jade's vriend." OH HEY! IK BEN ER OOK NOG! Oh fuck, serieus? Ik kijk hem aan en hij glimlacht trots voordat hij mij kust.

"Jaja," zegt Perrie en zucht. Ik glimlach tegen zijn lippen en voel mijn buik tintelen. "Pol gaat van school af," zegt ze. "Serieus?" vraagt Twan. "Ja," zegt Perrie en ik trek terug. Ik kijk hem aan en glimlach. "Cutie," fluistert hij en drukt een kusje op mijn lippen. Het bloed stijgt naar mijn wangen en ik probeer mijn wangen te verbergen. "Ah, jullie hebben gekust! O my god! Jade, je moet echt alles vertellen, niet dingen weglaten! Jullie zijn een stel!" ratelt Perrie vrolijk door. Ik glimlach en hoor Lucas en Zoe lachen.