Believe In My Words

18

Pov Jade.

Langzaam fiets ik naar huis vanuit school. Ik had opeens uitval, dus ik ben nu al vrij. Ik zet mijn fiets in de schuur en stap het huis binnen. Ik pak mijn mobiel en stuur een Appje naar Twan.

Ik: Heelloo, ik ben al thuis. Heb uitval, kom je na schooltijd nog langs? x

Ik leg mijn mobiel in mijn kontzak en pak een zak chips en wat drinken voordat ik op de bank plof en de tv aandoe. Ik kijk een random programma. Ik kijk op de klok als de bel gaat. Ik heb niet eens door dat het al bijna twee uur later is. Ik loop naar de deur en open hem. Tot mijn verbazing staat er niemand voor de deur. Ik stap naar buiten en hoor iets onder mijn voeten kraken, dus ik kijk naar beneden. Ik trek mijn wenkbrauwen op als er een papiertje ligt en ik pak het op en lees wat er staat.

Hey Jadey ❤ Loop naar de straat en sluit je ogen! x Twan

Ik glimlach en leg het briefje in mijn zak en sluit de deur. Ik loop richting de straat, maar blijf nog wel op de stoep staan. Ik sluit glimlachend mijn ogen en wacht geduldig op Twan. Ik voel iemand achter me staan en daarna voel ik een blinddoek voor mijn ogen. "Ik schrok." Zeg ik lachend. "Twan?" Vraag ik als hij niet reageert.

Twan trekt me zacht mee ergens naar toe.

"Oh, je gaat het 'ik ga niks zeggen anders verklap ik iets' doen." Zeg ik lachend. Ik stap volgens mij in een auto en voel dat Twan een gordel bij me om doet.

"Twan gaat vast ongerust worden." Zegt een zware stem.

"Wie ben jij?" Gil ik.

"Gaat je niks aan." Zegt de man en hij houdt mijn hoofd stevig vast.

Ik wil mijn gordel eruit doen, maar dan krijg ik een doekje tegen mijn neus gedrukt wat me duizelig maakt.

"Rijden!" Roept de man en dat is het laatste wat ik mee krijg.

🌸

Ik word wakker met enorme hoofdpijn. Ik open mijn ogen en wrijf erin.

"Jade?"

Ik knipper een paar keer, zodat mijn zicht minder wazig word. "Zoe?" Vraag ik zacht.

"Oh my gosh, Jade." Zegt ze huilend.

Ik ga rechtop zitten en knuffel haar.

"Wat is er gebeurt?" Vraagt ze als ze me los laat.

"I-Ik weet het niet.." Zeg ik snikkend.

"Leg uit wat je aan het doen was. Gewoon vanaf het begin." Zegt ze.

Nadat ik alles heb uitgelegd barst ik tranen uit. "Ik wil naar huis." Zeg ik huilend.

Zoe kijkt me met een kleine glimlach aan. "Als we uit elkaar worden gehaald, wees aardig en luister. Anders krijg je dit.." Zegt ze en ze trekt haar shirt omhoog. Op haar heup zit een grote blauwe plek.

Mijn mond valt open en ik sla mijn hand ervoor. "Oh my god.. Hebben zij dat gedaan?" Vraag ik bang.

Zoe knikt en zegt: "Dus luister altijd naar ze, dan krijg je dat niet."

Ik knik bang en ik kijk om me heen. De ruimte is best donker. Ik ga tegen de muur aanzitten en Zoe komt dicht naast me zitten.

"Ik heb het zo koud." Zegt ze en ze pakt een dunne deken die ze over onze benen legt.

We kruipen tegen elkaar aan om warm te blijven.

Ik leg mijn hoofd tegen haar schouder en een traan rolt over mijn wang. Ik vraag me af of ik al gemist wordt. Zouden mensen al naar me zoeken?

"Waren mensen naar me op zoek?" Vraagt Zoe zacht. Alsof ze mijn gedachte kan lezen.

"Ja, iedereen. De klas was ook de heletijd stil en we dachten alleen maar aan jou. Zelfs de docenten waren erg geschrokken." Zeg ik.

"En Luke?" Haar stem begint te trillen.

"Hij mist je echt heel erg. Hij heeft een paar keer gehuild terwijl er mensen bij waren.."

"Dat is niks voor hem.." Fluistert Zoe.

"Het komt goed. We zitten hier met zijn tweeën. We helpen elkaar." Fluister ik en ik pak haar hand, die ijskoud is.

"Ik wil zo graag naar huis.. Ik voel me beroerd, ik heb overal pijn en ik heb het sinds dat ik hier ben mega koud." Zegt ze snikkend.

Ik slik en denkt even na wat ik kan zeggen. Er is weinig hoop om hier uit te komen. Je hebt hier helemaal niks. Ik schrik op en Zoe kijkt me geschrokken aan. Ik voel in mijn broekzakken en daarna in mijn beha. Ik pak mijn mobiel eruit.

Zoe kijkt me met grote ogen aan.

Ik zet het licht van mijn mobiel wat lager en kijk naar de tijd. "Het is al half tien in de avond." Zeg ik verbaasd. Ik zet mijn 4G aan en ga naar WhatsApp. Ik App als eerste mama.

Ik: Mam, ik ben ontvoerd. Ik zit bij Zoe in een donkere kamer. Gelukkig heb ik mijn mobiel! Ik dacht dat Twan me kwam ophalen, het leek als een soort verrassing, maar het was heel iemand anders. Zijn jullie al naar me opzoek? Vertel de politie dat we oké zijn. Zoe is ook oké, maar ze heeft wel een paar grote blauwe plekken door mishandelingen. Als ik je niet meer spreek of zie, ik hou van je mama ❤

Ik klik op verzenden en ga naar de groepsapp van Zoe, Lucas, Twan, Perrie en mij.

Ik: Hey.. Ik ben ontvoerd.. Vraag het verhaal aan mijn moeder. Ik zit hier bij Zoe. Ze is oké, ze heeft wel een paar grote blauwe plekken. Ze mist je Lucas. Perrie stay strong please. Twan, ik mis je super erg. Als we jullie nooit meer zien of spreken, stay strong en ga door met jullie leven x Jade & Zoe ❤

Ik klik op verzenden en klik op Twan.

Ik: Twan, ik mis je zo erg. Als je me nooit meer ziet ga dan alsjeblieft door met je leven. Wordt gelukkig met iemand anders, maar vergeet me alsjeblieft niet. Ik hou van je ❤

Ik klik op verzenden en stop mijn mobiel in mijn beha zodra we iemand horen lopen. Ik ga bang bij Zoe zitten.

"Weten ze dat we oké zijn?" Fluistert ze bang.

Ik knik en kijk bang naar de deur.