AYLA

Hoofdstuk 1

hooii ik ben Maroeee, dit is het eerste boek dat ik geschreven heb. Ik heb niet veel ervaring, maar ik zal mijn best doen. Veel plezier met het lezen van mijn verhaal.
Happy New year everyone!!!

Hooii ik ben Ayla, ik ben gisteren 15 geworden. Ik woon trouwens in Amsterdam. Ik woon met mijn ouders Zahid en Alina . Ik heb nog een oudere zus genoemd Anaya en een jongere broer Zaïd. En dit is mijn leven

Zondag 17 april
20:34
Ayla

Ik zat rustig te lezen in het boek 'Schimmen jagers' van Annejoke Smids. Maar mijn vader zat tv te kijken. En toen kwam het nieuws dat er een of ander persoon genaamd: 'Idrees Khan' vrij was. Mijn vader gooide zijn fles met cola tegen de tv. De tv scherm brak in tienduizend stukjes. Ik schrok zo erg. Dat ik mijn boek liet vallen. Mijn moeder kwam rennend naar de woonkamer.

Ze zei: 'Wat is hier aan de hand?'

Hij zei: 'Die domme Idrees Khan is vrij!'

'Hoe is Idrees vrijgekomen?', vroeg ze

'Ik weet het niet Alina, ik weet het niet...' zei hij

Ik zei: 'Daarvoor hoef je onze tv scherm toch niet kapot te maken, vader!'

'Ayla het zijn jouw zaken niet!' zei hij

'Het zijn wel mijn zaken!', zei ik

'Ayla nog één woord dan zwaait..' zei hij

Ik onderbrak hem en zei: 'Wat dan hé!'

Anaya, mij zus, zei: 'Houd toch je mond!'

'Waarom moet ik mijn mond houden, een tv kapot maken om een of andere Idrees is erg!' zei ik.

Dat was het domste wat ik kon doen. En terwijl ik met mijn vader ging ruziën kwamen Zaïd ook nog. Hij keek mij heel boos aan en gaf mij daarna een harde klap. Ik kreeg tranen in mijn ogen en rende naar mijn kamer. Ik deed mijn deur op slot. Ik hoorde nog dat Zaïd zei: 'Waarom moet je dat doen.' En hoorde de deur weer hard dicht gaan. En verder hoorde ik alleen nog geroezemoes. Ik las de hele tijd mijn boek tot dat ik hem uit had gelezen. En langzaam viel ik in slaap

Maandag 18 januari
07:03
Ayla

De volgende dag was al aangebroken. Mijn moeder maakte me wakker voor het ontbijt en ik moest jammer genoeg naar school. Toen merkte ik op dat mijn moeder wat op haar gezicht had, het leek op een wond. Ik keek toen beter, het was een blauwe plek! Het leek op een handafdruk.

Ik vroeg aan mij moeder: 'Mama, hoe kom je aan die blauwe plek op je wang?'

Ze schrok en keek even weg, tenslotte zei ze: 'Eh...het...komt door het koken'

'Mam ik geloof dat niet. Zeg nou wat er wel was gebeurd', zei ik

En toen begon ze te huilen en ik snapte al wat er was gebeurd.
'Heeft papa je geslagen?', vroeg ik.

Ze schudden van ja. En begon nog meer te huilen. Ik was zo boos ik wou..

'Hoelang al?', vroeg ik

'Eh...wanneer... Anaya was geboren', zei ze.

En toen werd ik pas ECHT kwaad. Ik ging woedend naar mijn vader. Mijn moeder zei: 'Het is niks'. Ze hield mijn hand vast maar ik liet haar hand los. Ik zag mijn vader, hij probeerde de tv te repareren.

Ik zei: 'Het gaat niet lukken, je hebt de tv-scherm al kapot gemaakt. Je kan hem beter weggooien'.

Hij draaide zich om. Keek mij boos aan en zei: 'Het komt door jou'.

Ik lachte en zei: 'Ik heb de tv niet kapot gemaakt, jij gooide de fles cola'.

Na een korte stille pauze zei ik: 'Als je vindt dat ik het mijn schuld is, waarom sloeg je dan mama. Was het in de avond opeens haar schuld, en nu de mijne. Lekker makkelijk hé, anderen de schuld geven. Moet je afleren vader'.

Hij keek even weg en zei niks. Op een spottende toon zei ik: 'Ooo heeft mijn vader niks meer te zeggen'.

Het was weer stil en uiteindelijk, ik eindige met het de zin: 'Twintig jaar lang sla je mijn moeder al!, dat kan toch niet vader. Je moet stoppen vader'.

Zo ik had toen alles gezegd wat ik wou zeggen, maar weer was het opentrekken van mijn mond geen goed idee geweest.
Hij keek me weer zo aan als gisteren. En ik had al verwacht wat hij zou doen, maar dit keer was het veel erger. Hij sloeg mij niet alleen, hij schopte mij ook dit keer. Hierna pakte hij de bezem, en ging tekeer als een beest, ik hoorde mijn moeder op de achtergrond gillen en ze zei tegen mijn vader dat hij moest stoppen. Opeens was alles zwart voor mijn ogen.