AYLA

Bonus hoofdstuk 5-'Begrepen?',

{Ayla}

'Hoe kan je dat zeggen! Het was onze neef! Jij monster!', zeg ik.
'Jij had ook mee moeten rotten met die Said's', sis ik boos. Hij kijkt mij ook boos aan.

'Is dat waar papa? Heb je mijn beste vriends vader gedood?', Vraag Maham met tranen in zijn ogen.
'Maham ga naar je moeder', zeg ik.

Hij knikt en rent weg.

'Hij is mijn zoon. Hij moet naar mij luisteren niet naar jou!', zeg hij.
'Ik ben de baas hier en jij niet. Dus hou je kop en ga weg. GA WEG!', schreeuw ik boos.

Afak huilt en ik geef hem aan mijn tante. Ze rent snel naar haar kamer om en hem te verzorgen.

'Waarom heb je onze neef gedood? WAAROM?! Wat bezielt jou?', sis ik boos.
'Hij probeerde Max te vermoorden! Hij probeerde mijn beste vriend te vermoorden!', zegt hij.

Mijn oom kijkt hem boos aan en zijn ogen werden rood. Ik duw hem de grote zaal uit.

'Luister, Max heeft foute dingen gedaan. Weet je wat zijn doel was? Jouw dood. Ja jouw dood. Jij denkt niet aan je familie of vrienden nee jij denkt alleen aan:"Ik red mijn vijand wel, ook al wilt hij mij dood hebben" denk logisch na. Jij gaat straf krijgen. Je gaat drie weken lang de dienstmeisjes helpen. Als je dan nog niet je mening hebt veranderd dan ga je MIJN huis uit. Met of zonder kind en vrouw', sis ik en pak hem bij zijn keel en zet er wat extra kracht op.
'Begrepen?', sis ik eng.

Ik laat hem los, waardoor hij hard op de grond valt. Hij rent snel de zaal uit. Ik hoor net nog een gejank. Mietje. Ik voel dat Hussain de controle bijna te pakken heeft en ik roep snel voor wat water. Een Karl, mijn vaders beste bediende komt al snel met een flesje. Ik trek het snel uit zijn handen en neem grote slokken er van. Gelukkig het geeft gewerkt. Ik geef het flesje water terug en loop naar mijn kamer. Ik pak uit mijn nachtkastje een pakje sigaretten. Ik loop rustig naar mijn balkon en geniet van het roken.

Paar uurtjes later komt Karl binnen om te zeggen dat we gaan eten. Nadat ik mijn sigaret heb weggooit loop ik de eetzaal in.

Ik zit met de belangrijkste mensen van groep aan tafel met mij als hoofd. Alle dienst meisjes en Ali komen naar binnen en scheppen eten in ons bord. Als Ali bij mij staat zeg ik dat rijst en wat salade wil. Hij scheept het op.

Als hij net denkt dat hij klaar is zeg ik nog:'Weinig salade vindt je niet?'.

De zaal lacht hem uit en ik grijns, hij scheept wat op en verlaat vlug de eetzaal. Na het eten, geef ik de rest van de dienstmeisjes vrij. Behalve Ali, hij moet de rest van de was, afwassen en in de goeie kasten doen. Wat veel is, want er zaten sowieso meer dan vijftig mensen in de eetzaal.

Drie weken later begrijpt Ali zijn fout. Hij heeft spijt en biedt zijn excuses aan mij en aan mijn oom. Ik knikte, maar ik vergeef het hem niet. Eerst laat hij mij vijf jaren achter en dan dood hij een man die een kind had! En mijn oom...hij wilt het liefst Ali diep onder de grond hebben. Maar gelukkig heb ik hem omgepraat. Hoe? Geen idee. Deze drie weken waren zwaar. Het hotel, het restaurant of de kostschool. Belangrijkste Afak. Hij kon nu al lopen. Hij lachte de hele tijd. Hij beschouwde mij als zijn moeder. Ik zucht opgelucht en ga slapen. Als ik de volgende ochtend wakker wordt. Zie ik Ali huilend bij mijn voeteinde van het bed.

'Het spijt mij zo. Ayla het spijt me. Vergeef het me', zegt hij huilend.
Ik lach, maar er klonk geen humor in. 'Je hebt een vader vermoord die een kind had, het was je neef! Je hebt mij achtergelaten, in de tijd ben je getrouwd en heb je een kindje. Je had het geheim gehouden. En jij denkt dat ik het je vergeef? Dan zit je er mooi naast Khan', zeg ik en het laatste zei Hussain.

Wat best eng klonk. Ik sta op en frist me op. Als ik in mijn kamer weer in loop, zie ik Ali op mijn bed zitten.
'Ga. GA NU WEG!', zeg ik boos.

Hij veegt zijn tranen weg en rent mijn kamer uit. Ik trok een ander setje kleding aan, op mijn gemak loop ik de eetzaal in en zie al dat ze op mij aan het wachten zijn. Mijn oom zit aan de rechterkant van mij en Lucas aan de linkerkant. Naast hem zitten de rest van mijn vrienden groep. Naast mijn oom zit mijn tante en dan Maham, Zarah en het laatst Ali. Zijn blik is gericht naar de grond. Voor de rest zijn het andere belangrijke groepsleden. Ik ga zitten en we gaan met ze alle eten.

'Geeft Afak al gegeten?', Vraag ik aan mijn tante. Ze knikt.
'En hoe gaat het met mijn andere kleine man?', Vraag ik. Maham straalt en zegt blij:'Super tante!'.
'Weet je dat die brownies special voor jou zijn gemaakt? Heb je al één geproeft? Ze zijn suppppeeer lekker!', vraag/zeg ik.

Hij schudt zijn hoofd en ik geeft Zarah een blik dat ze haar zoon een brownie moet geven. Ze zet er één in. Ik geef haar een blik dat ze er meer in moet doen. In totaal heeft hij drie brownies. Hij kijkt mij blij aan en stapt van zijn stoel uit. Hij rent naar mij toe. En buigt naar hem toe. Ik til hem in mijn schoot, hij slaat zijn armen om me heen.

'U bent de geweldigste tante ooit!', zegt hij blij en glimlacht zijn schattig melk tanden bloot. 'Ahww', hoor ik, ik stuur ze een dodelijk blik en ze gaan weer snel verder eten.

Zarah glimlacht maar mij en ik knik. Wat, wees blij dat ik te minste aandacht geef. Oke?!

Zij heeft mij ook achtergelaten. En niks vertelt terwijl dat onze beloofte was: geen geheimen. Ze kijkt beschaamd naar de grond en gaat weer verder eten.

Ik richt mijn aandacht aan dat kleine mannetje op mijn schoot. Ik geef hem een kusje op zijn voorhoofd. Hij glimlacht. Ik zet weer neer op de grond en hij rent blij naar zijn bord. In één slok geeft hij ze allemaal op. Hij schaamt zich, maar ik glimlach naar hem.

Weer niet een deel gezegd! Daarom heb ik voor jullie een extra lange hoofdstuk gezet! Ik vind Maham zo schattig! Wat vinden jullie? Het volgende hoofdstuk zit een grote tijdsprong, heel groot. Dus je waarschuw je alvast. Maar ik ga, doei!