AYLA

Hoofdstuk 5

Ik was pas vijf minuten onderweg. Ik voelde mijn telefoon in mijn broekzak trillen...

Ik nam lachende de telefoon op, want het was Zarah. We praten over koetjes en kalfjes. Totdat ik uitstapte en bij de bushalte stond. Ik wachtte tot ik Zarah zag. Ze kwam aan fietsen en ze zei: 'Sorry, Ayla!'.
Ik zei: 'Is niet erg'.
En we gaven elkaar een knuffel.

Alleen waren we nog niet bij school want we moesten nog een stuk lopen. Gelukkig geen groot stuk. Na een paar minuten lopen kwam ik op school. Niet te-laat gelukkig, want ik haat het om te-laat te komen.

{In de les}

Ik voelde dat ik bekeken werd, maar ik negeerde het gevoel en concentreerde op de les. Gelukkig ging de schoolbel. Dat betekende dat het tweede lesuur was begonnen. Ik liep naar het juiste lokaal en zat op een plek. Dan had ik weer zo'n gevoel. Ik keek de klas rond en zag niemand die mij aankeek. Ik negeerde het gevoel weer. En ik was blij dat de schoolbel weer afging en betekend dat ik pauze heb. En ik ging snel naar boven om mijn boek te pakken voor wiskunde, omdat mijn kluisje op de bovenste verdieping staat.

Toen ik dat had gedaan. Liep ik naar de kantine waar ik Zarah altijd zie. Ze glimlachte naar mij en zwaaide ook. Ik zwaaide terug en ik ging naast haar zitten.

Ik pakte mijn tas en haalde mijn appel eruit. Ik vind het zo lekker.
(Voor de zekerheid ik vind fruit niet lekker, maar eet het wel!) En ging met Zarah praten. Na een tijdje waren we stil dus ik pakte mijn telefoon. Ineens zei ze: 'Je word in de gaten gehouden'. Ik keek van af mijn telefoon naar haar.

Ik zei: 'Huh..wat bedoel je?'.

'Ik bedoel je word in de gaten gehouden door de nieuwe jongen die bij ons in de klas kwam', zei ze. 'Hoe heet hij ook alweer..', zei ze. Ik negeerde wat ze zei en ik draaide mij om en zag werkelijk dat hij naar mij keek. Hij keek mij raar aan.

Terwijl ik in mijn gedachten was werd ik gewekt door de schoolbel. En jammer genoeg had ik wiskunde niet dat ik er slecht in ben, maar ik vind het gewoon een saaie les. Zarah en ik stonden bij de deur en ik klopte op de deur.

Degene die de deur opende was meneer Schoppen. Hij keek mij en Zarah boos aan en zei dat we een een te-laat briefje moesten halen bij de balie. En toen deed hij de deur met een harde zwaai dicht.

Ik stormde van de trap af. En dacht hoe kan die nieuwe jongen niet te-laat zijn? Ik negeerde het en liep met Zarah naar de balie. Ik vroeg aan Ed de conciërge: 'Meneer, mag ik een te-laat briefje'. 'Ja maar natuurlijk krijg je een te-laatbriefje', zei hij met een glimlach. 'Dank u wel meneer', zei ik met een neppe gilmlach en ik probeerde mijn woede niet uit te laten barsten. Toen Zarah haar te-laat briefje ook had gingen we naar het lokaal waar we de briefjes moesten geven. We klopte op de deur en de deur werd langzaam geopend.

En natuurlijk weer door meneer Schoppen of beter gezegt de griezel. Ik gaf mijn te-laat briefje en liep boos het lokaal weer in. Ik zag dat er twee plekken vrij waren. De ene plek naast de nieuwe jongen en een andere naast een nerd die Zarah heel erg haat. Dus om haar te plagen zat ik naast de nieuwe jongen. Ik wou Zarah reactie zien. Ze keek mij zo sluw aan, waardoor ik moest gaan lachen. Dan pakte ik mijn boeken uit mijn tas. Ik richte mijn aandacht aan de les.

De les was zo saai dat ik bijna in slaap viel, maar ik schrok wakker, omdat dat iemand tegen mij aan zat te praten was. Het was de nieuwe leerling.

En hij zei: 'Hey, ik heb jou niet eerder gezien in deze klas?'.

'Ja, klopt ik was gisteren ziek', zei ik.

'O, vandaar',zei hij. Hij glimlachte naar mij en ik ook. En toen ik in zijn mooie bruine ogen keek. Opeens brak hij de stilte en hij zei: 'Sorry, ik stelde mij zelf niet voor ik ben Ali'. Hij stak zijn hand uit en ik nam de hand aan. 'Ik ben Ayla', zei ik.

Kort daarna zei de griezel dat we onze monden moesten houden. Ik zei snel: 'Sorry, ik ga vanaf nu goed opletten in de les'.

Ali lachte en zei: 'Ben jij bang voor de leraar?'

'NEE', riep ik. Toen keek de hele klas en de leraar ook mij aan. Ik gaf een ongemakkelijke lach. Meneer Schoppen zei: 'Ayla, jij zou gaan opletten toch?' Ik hoorde Zarah lachen en ik gaf haar een dodelijke blik.

'Ja, sorry meneer ik beloof dat ik u nu niet meer ga storen bij uw les', zei ik. Ik gaf Ali een stoot tegen zijn arm. Hij lachte alleen maar meer. En dan kreeg ik weer dat gevoel dat ik hem langer kende...Waarom heb ik dat altijd bij hem. Ik schudde mij gedachte van mij af.

En lette weer op de les. Ik kon mij niet concentreren, want één bepaalde persoon zat alleen te praten. En diegene was Ali. Ik zag dat hij tegen iemand praatte. Het was Max.

Ik dacht waarom zou je met Max praten, want hij is de ergste van het ergste, want hij is vreselijkste irritant. Hij heeft echt ieder meisje gekregen behalve Zarah, Mila en ik. Er rolde een traan over mijn wang. Van de ene laatse naam...

Haai, daar ben ik weer! Zou jij weten wie Mila is laat het achter in de comments! Ik heb gewoon 100 mensen die dit boek hebben gelezen! Thanks guys! Ik zie jullie in hoofdstuk 6. Doeg!