AYLA

Hoofdstuk 36-Weet ik toch.

'Daar ben je iets te-laat voor', zei ik met een grijns...

{Ayla}

Nadat ik dat deed liep ik rustig naar mijn fiets. Tuurlijk heb ik onopvallend de sleutels in een andere agent zijn broek zak gestopt. Nadat ik dat heb gedaan fietste ik naar huis. Ik liep het huis in door naar de tuin. Ik liep de koepel door, en de omgeving veranderen van een mooi bos naar een dorpje met veel huisjes. Als je buiten de koepel stond zag je alleen, maar bos. Waardoor veel mensen denken dat er een het een bos is en niks verder. Waneer heb je de huizen laten bouwen? Nou, Ali had dat meteen geregeld nadat de koepel af was. Maar de koepel was pas in de avond af. Ja, euh, de bouwvakkers hebben de hele nacht door gewerkt. Het waren er ook heel veel. Hé ze hebben wel allemaal pauzes gehad. Ik zag al mijn groepsleden. Ze glimlachte naar mij en ik terug. Ik liep naar tante.

'Hoeveel leden hebben we?', vroeg ik.
'1745, maar waar was je?', vroeg ze.
'Ooh gewoon iemand een bezoekje brengen', zei ik en ik liep weg. Ik hoorde nog:'Ze lijkt zo veel op haar vader'. Ik glimlachte automatisch. Het voelde goed om iemand mij te herkennen als Idrees Khan.

'Dat vind ik ook', zei Hussain.

Je bent er weer, ik dacht al waar is Hussain ook al weer?

'Je bent van mij nog niet af. Khan', zei Hussain.

Weet ik toch.

'Ayla!', riep iemand. Ik keek om en zag dat Ali het was. Hij rende naar mij toe en gaf mij een knuffel. Ik trok mij zelf uit de knuffel.
'Wat is er?', vroeg ik.
'Ik was zo bezorg om je! Waar was je?', vroeg hij.
'Ooh gewoon iemand een bezoekje brengen', zei ik. Hij knikte. De rest van mijn vriendenclub kwam er ook bij staan en gaven mij een knuffel.
'Je hebt mooie ogen', zei Lucas.
'Bedankt', zei ik.
'Waar is Max?', vraag ik.
'Hij loopt hier ergens rond', zegt Ali.

Ik knikte en ging op zoek naar waar hij was. Na een tijdje te hebben gezocht vond ik hem. Ik pakte hem bij zijn nek. Zonder te aarzelen sloeg ik hem bewusteloos. De rest keek mij bang aan.

'Ik doe dit voor onze veiligheid, voor onze toekomst. Voor deze groep', zei ik.

Ze knikken en lieten mij mee ermee rust. Lucas rende naar mij toe. Hij tilde Max op zijn schouders en we liepen de koepel uit. We brachten hem naar een geheime tunnel waar mijn vader en ik alleen van wisten, maar waar Lucas ook van weet. Lucas maakte hem vast aan een stoel. Ik gaf hem de opdracht om Max te slaan. Ik gaf hem een half uur. Ik liep Max' cel uit en regelde wat dingetjes.

Na een halfuur liep ik terug. Ik pakte een stoel die daar stond en ging in de schaduw zitten zodat hij mij niet zag. Lucas verliet de cel en sloot de deur. Na een tijdje gewacht te hebben kwam Max bij. Ik had afgesproken met Ali dat ik zijn geheugen ging wissen en dan naar zijn eigen huis ging brengen. Toen ik zijn geheugen heb gewist met een apparaat van professor Adams, bracht Lucas hem naar huis.

Ik liep de geheime tunnels door naar de koepel. Als ik tante zie, liep ik naar haar toe.

'Tante ik had wat vragen voor u, wilt u even meekomen?', vroeg ik. Ze knikte. We liepen weer onder de koepel door naar huis. We liepen de woonkamer in en gingen op de bank zitten.

'Tante wat ben ik? Normale mensen hebben geen eigen stemmetje in hun hoofd die terug praat. Hebben geen rode ogen. Wat ben ik?', vroeg ik.
Ze zuchte.
'Dat komt, omdat wetenschappers op jou opa hadden getest. Ze wouden weten of de mensheid er wel tegen konden om te leven met de neiging om iemand te doden. Daarom droeg je vader kleurlenzen. Hij wou niemand bang maken, hij wou een leuk en gezellig leven lijden. Maar dat lukt niet. De kleur rood gaf aan of het lukte. Bij je moeder, je broer en ik, is dat niet gelukt', zei ze.
'Maar opa ging zeker niet vrijwillig daar na toe? En heeft oma hem daarom achtergelaten? Omdat hij rode ogen heeft?', vroeg ik.
'Opa ging niet vrijwillig mee. Ja, oma heeft hen achtergelaten om zijn rode ogen', zei ze boos.

Ik wordt van binnen kwaad. Door haar heeft opa zelfmoord gepleegd. Ik wil net opstaan als tante mij tegen houd mijn hand vast te houden.

'Doe niet waar je later spijt gaat krijgen', zegt ze.
Dat zei vader ook voor dat werd doodgeschoten...
'Ik ga ook niks doen', zei ik.
Trok mijn hand uit de hare...

Einde! En is het leuk einde? Er komt wel een epiloog. Als jullie dat leuk vinden. Als je iets niet snapt vraagt het. Dan zie ik jullie in het epiloog als die er komt.