AYLA

Hoofdstuk 23-'Was het leuk in het ziekenhuis?'

Ik telde vijf kinder-eendjes. Of hoe je het ook noemt. Ze zijn best wel schattig...

{Ali}

Na een klein halfuurtje stond ik op en liep een snackbar in. Ik bestelde een zak patat. Nadat ik mijn eten had opgegeten. Heb ik de man betaald. Ik keek op de klok. 21:08. Ik zucht diep, ik liep de snackbar uit en liep naar huis. Gelukkig is het, maar een tien minuten lopen. Ik kwam net de straat in waar ik woon. Keek de grote villa aan. Liep naar de voordeur belde aan, na een minuutje ging de deur open. Tante stond voor de deur. Ik glimlachte naar haar en begroette haar. Ik liep rechtstreeks naar mijn kamer. Na een paar youtube video's gekeken te hebben viel ik in slaap...

Ik ging met moeite naast Anaya zitten. Nu hopen dat ik vader niet zie...

{Ayla}

Ik zuchtte diep en keek naar buiten.

'Gaat het al wat beter?', vroeg Anaya, terwijl ze voor een seconde mij aankeek en weer terug concentreerde op de weg.
'Kan beter', zei ik en keek weer uit het raam.

Wat zou Zarah aan het doen zijn? Of de rest van je jongens? Ooh ik heb het jullie nog niet vertelt. Nou, Ali kwam vaak op bezoek. Toen ik in het ziekenhuis lag. Soms nam hij een paar vrienden mee. Waardoor ik hun beter ken en we vrienden zijn. Zarah trouwens ook. Jammer dat het allemaal jongens zijn, want meisjes begrijpen elkaar beter. Maar ja! Ze zijn ze wel aardig, behalve Max. Jake, Mats, Lucas en Zack heten ze. Natuurlijk horen Max en Ali ook bij hun. Het leukste is nog dat we met ze allen hebben afgesproken morgen!

'We zijn er', zei Zaïd. Ik schrok. 'Ja euhm. Ik kom zo', zei ik. Ze knikte en stapte de auto uit. Ik zag dat Anaya en Zaïd mijn spullen al gepakt. Ik liep achter hun aan. Bij de voordeur belde ze aan. De deur werd open gedaan door mijn moeder. Ze glimlachte naar mij en trok mij in een knuffel. Ik knuffelde haar terug en sloot genietend mijn ogen. Ik voelde hoe mijn schouder nat werd. Ik verbrak verbaast de knuffel en veegde mijn moeders tranen af. Terwijl mijn tranen ook een weg naar buiten wouden gaan. Na wat geknippert te hebben is het mij toch gelukt om mijn tranen in mij te houden.

'Ooh Ayla, ik heb je zo gemist. In plaats van je binnen te laten ga ik hier huilen', zei ze lachend. Ik lachte mee. 'Maak niks uit moeder', zei ik. Ze ging aan de kant staan waardoor Zaïd en Anaya mijn spullen naar mijn kamer konden brengen. Moeder hielp mij een beetje met lopen. Terwijl ik zei dat het niet hoefde. We liepen samen mijn kamer binnen.

'Moeder? Waar is vader?', vroeg ik.
'Werk, maar ik denk dat je beter kan gaan slapen', zei ze.

Ik knikte. Ze deed het licht uit en liep mijn kamer uit. Ik keek op de klok. 16.04. Ik pakte mijn mobiel, checkte wat. Na een uurtje viel ik in slaap.

'Ayla, word wakker we gaan eten', zei Zaïd.
'Hnmpp', mompelde ik.
'Hè! Anders eet ik je eten op!', zei hij.
'Laat me gewoon slapen, wacht wat! Eten!', zei ik verward. 'Ja kom snel anders eet ik het het op!', zei hij.

Hij grijnsde erbij. 'Wat is er dan gemaakt?', vroeg ik. 'Zalm', zei hij kalm.

Ik stond met een ruk omhoog. Zalm! Dat is zo lekker! Ik deed snel mijn haar in een staart. En liep snel naar beneden. Naar de woonkamer waar een grote tafel staat met zalm en groenten. En dat soort dingen, maar mijn ogen bleven haken bij de zalm. Ik groette mijn ouders en mijn zus. Ik ging snel op mijn plaats zitten en at snel mijn eten op.

'Was het leuk in het ziekenhuis?', vroeg vader tijdens het eten.
'Wat boeit u dat nou weer?', vroeg ik onschuldig.
'Je moet wel weten wat je vijanden in hun tijd doen? Of niet soms?', vroeg hij.
'Daar hebt u gelijk in, maar doe geen moeite u komt toch niks over mij te weten. Dus doe wat nuttigs en laat mij met rust. Daar hoort ook bij dat je mensen geen pijn moet doen', zei ik zelfverzekerd.

Ik glimlachte nep om het erger te gaan maken. Hij keek mij boos aan.
Waar komt al die moed vandaan omdat allemaal te zeggen? Hoe durf ik dat allemaal te zeggen?

'Van je vader', zei een stemmetje in mijn hoofd.

Nee, wacht ik herken dat stemmetje! Dat stemmetje was er paar weken geleden. Met het zelfde boodschap. "Van je vader". Dat bedoelt die daarmee. Ik word gewoon gek! Ik negeer die stemmetje wel. Dan komt het wel goed. Hopelijk. Gewoon niet aan denken Ayla. Ik stond op van mijn stoel en liep naar mijn kamer. Na dat ik heb gebid plofde ik op mijn bed en viel snel in slaap...