AYLA

Hoofdstuk 11- Ik was zo bang van zijn blik

'Oké is goed, maar mag ik mijn arm terug?',zei ik en gaf hem een nep glimlach. En hij had mijn arm los gelaten. Ik liep toen naar school. Ik ging naar de derde verdieping, want daar ligt mijn kluisje. Ik deed de kluisdeurtje open en propte mijn jas der in. Ik pakte nog mijn wiskunde boeken...

{Ayla}
Ik had mijn spullen voor wiskunde en ging naar de juiste lokaal. Ik stond voor de deur. Totdat iemand mij liet schrikken. Het was Ali, sinds wanneer Ali zei dat we vrienden zijn heb ik geen privacy meer.

Ik keek boos naar hem toe en zei: 'Wat is er?'.
'Is kaboutertje een beetje boos',zei hij.
'HAHAHA, nee juh!',zei ik.
Hij lachte en ik zei: 'Wat is daar zo grappig aan?'.
'Je hebt wel humor hoor voor een meisje',zei hij.
En toen werd ik pas kwaad. 'Meneertje dat was geen grap!',zei ik.

Er was een korte stilte totdat ik weer zei: 'Ik snap dat het niet de bedoeling was om mij te kwetsen, maar ik heb wel tijd nodig omdat te verwerken. Dus wil ik dat we afstand houden, oké?'. Was ik niet te bot? Nee Ayla hij verdient het omdat hij zo over Mila te praten.

Hij kinkte, en ik liep weg. Ik zag in zijn ooghoeken dat er tranen zouden komen bij hem. Ik liep naar de wc, ik wachtte totdat de bel zou afging. Ik liep weer naar de juiste lokaal. Het duurde een eeuwigheid voordat de leeraar kwam. Ik stond voor de deur en speelde een spel op mijn telefoon. Ik voelde dat iemand naar mij de heletijd aanstaarde. Je kan het wel raden het is Ali. Na een tijdje was mijn leeraar al gekomen. Ik ging als eerste de lokaal in zitten. Ik zat alleen en wou mijn tas leggen naast mij.

Toen kwam Max naast mij zitten en zei: 'Sorry, wat ik heb gedaan in de bus'.
'Dat kon je ook eerder zeggen', zei ik.
'Sorry oke? Mag ik hier zitten?',zei hij.
'Liever niet, want mijn tas zou daar zitten of je probeert om mij indruk de maken',zei ik.
Hij liep zuchtend naar een andere tafel en zei: 'Nee..'.

Hij zat naast Ali. De rest van de les was zo saai. Na de bel ging ik naar de kluisje en pakte mijn boeken voor Engels. Ik wou mijn kluisje dicht doen, maar iemand pakte mijn sleutels. En ik keek omhoog wie mijn sleutels had. En ik was blij dat het Zarah was.

Ik zei: 'Hey, wat doe jij hier, je zei dat je ziek bent'.
'Ja dat klopt, maar ik voel mij veel beter',zei ze.
'O gelukkig, het was zo saai zonder jou',zei ik.
'Hoezo? je hebt toch Ali?',zei ze en keek een beetje verward. Het werd stil. 'Wat is er dan met jullie?',zei ze.
'Ik zal je het na school vertellen oké, maar mag ik mijn kluis-sleutel?',zei ik.
'Beloof je het? En zal je het niet vergeten?',zei ze
'Ja, ja ik beloof het en nee ik zal het niet vergeten',zei ik.

Ze gaf mijn sleutel terug. We gingen naar het juiste Engels lokaal en wachtte op de leerlaar. Terwijl ik het niet wist stond Ali voor mij. En stond niet naast mij, maar naast Zarah. En hij zat te kletsen met Zarah. En hij zag mij even en zei:'Hoi'.

'Hey',zei ik.
Zarah vroeg:'Wat is er tussen jullie?' Ali en ik zeiden niks. En Ali keek naar mij en zijn blik zei dat we het goed moeten maken.
Dus zei ik:'O, niks alleen we hadden een ruzie, en die hebben we opgelost' natuurlijk loog ik, maar ene kant heb ik wel gelijk, want ik zou het na schooltijd met hem oplossen.
'O oké dan laat ik jullie wel alleen',zei ze en toen liep ze weg.

Ik wou achter Zarah lopen, maar iemand hield mij tegen door een hand om mijn pols te zetten. Hij draaide me om, mijn vermoedens hadden gelijk het was Ali. Ik keek hem boos aan. En hij keek nog bozer. Ik was zo bang van zijn blik. Ik kreeg bijna tranen in mijn ogen. En hij zag dat en liet mijn arm los. Ik keek hem recht in zijn ogen. En hij in de mijne. Zijn ogen vertelde dat hij er spijt van had. Hij trok mij in een knuffel. Ik huilde meer en meer. Ik wist niet waarom ik ging huilen. Ik was zo geschokt van zijn blik. Ik dacht dat hij nooit zo boos zou kunnen zijn. Hij zei in mijn oor: 'Sorry, het spijt me'. Ik wou wat zeggen, maar hij zei iets weer. 'Het was niet mijn bedoeling, echt ik hoop dat je mij ooit nog kunt vergeven', zei hij. En hij verbrak de knuffel, hij liep weg. Hij liet mij verbaast achter. Ik wist niet wat ik moest doen. Zal ik hem vergeven of juist niet? Ik weet het niet. En tenslotte na een paar minuten kwam ik eruit om met hem te praten na school...

Hey, dit was het hoofdstuk. Ik hoop dat jullie hebben genoten van dit hoofdstuk! Fijne vakantie iedereen! Of als je geen vakantie hebt dan veel succes met je schooldagen. Trouwens wie wel vakantie heeft, vraag ik me af heb je dan één of twee weken vakantie? Ikzelf heb één! Zo oneerlijk! 😢😢 Zet het in de comments! Ik hoor dat graag! En tot het volgende hoofdstuk! Doeg!