AYLA

Hoofdstuk 33-'VADER!'

Ik werd van achter bij mijn nek gepakt. Een metalen pistool voel ik op mijn achterhoofd...

{Ayla}

Ik zucht diep. Moet dit mij weer eens overkomen?

'Niks te zeggen Hussain?', vroeg een bekende stem. Max.
'Jawel, maar ik praat niet tegen vreemde', siste ik.
'Auw, dat deed pijn zeg', zei hij.
'Jij kan dus wel pijn lijden, had ik niet verwacht', zei ik.
'Let op je woorden Hussain', siste hij.
'Of anders?', vroeg ik uitdagend.
'Dan ben je niet meer op deze mooie wereld', zei hij.
'De wereld kan niet mooi zijn als jij nog leeft', zei ik bot.

Met al mijn kracht die ik nog heb sloeg ik zijn arm weg. Wat ervoor zorgde dat hij viel. Het liefst wil ik nu zij nek omdraaien. Hij probeerde op te staan. Ik pakte zijn arm en en brak hem. Je hoorde hem schreeuwen.

'Doe niet waar je later spijt gaat krijgen', zei mijn vader door alle geweld heen.
'Alsof ik spijt ga krijgen als hij dood gaat', riep ik terug.
'Niet doen ro-', hij werd ondergebroken door een schreeuw. Een pijnlijke schreeuw. Ik keek die richting. Was vader die zo pijnlijk schreeuwde? Zonder na te denken ren ik naar hem toe. Ik kniel voor hem. Bloed versiert zijn gezicht.

'Roosje. Ben je oké?', vroeg hij moeilijk.
'Ja, maar u niet', zei ik.
'Roosje. Ik ga het niet halen', zei hij weer moeilijk.
'Nee u gaat het wel halen. Kom op vader ik geloof in u', zei ik met tranen in mijn ogen.
'Roosje ga niet verder met de bende. Word niet mijn opvolger. Niemand moet het worden. Beloof mij het', zei hij nadat zijn leven uit hem is gegaan.
'VADER!', riep ik hard.

Ik schud hem bij zijn schouder maar niks helpt.

'Ik beloof dat er geen toekomst is voor onze bende. Onze groep. Ik beloof het vader', zei ik zacht dat hij hij het ook alleen hoort.

Hussain?

'Wat?!', zei ze chagerijning.

Lets the party begin!

'We zijn weer terug!', zei ze trots.

Woede raast door mij heen. Niet die van mij ook die van Hussain. Ali kijkt mij aan. Ik zie ook woede door zijn ogen heen razen. Twee Khan's die geen controle hebben over hun innelijk, dit kan wel eens leuk worden. Ik grijns erbij. Ali grijns ook. Terwijl hij iemands zijn nek brak. Dood. Hussain wordt alleen maar blijer. Ik pak mijn pistool. Zarah gooit naar mij een mes. Die ik vang. Ik loop naar een willekeurige jongen. Hij grijnst naar mij. Maar als hij zich realiseert dat Hussain nu ook de controle heeft. Komt er angst in zijn ogen. Nu ben ik degene die grijnst. Hij probeert mij te ontwijken, zonder succes. Ik pak hem bij zijn nek. En schiet recht door zijn hoofd. Dood. Nadat dat heb gedaan. Is de zaal stil. Te stil. Ik kijk om mij heen. Said groep kijkt mij bang aan. Waarom? Ali wijst naar wie ik heb gedoodt heb. Ik draai het dode lichaam om en zie dat het Levi is...Oeps? Ik kijk Ali vreemd aan.

'Levi was een van de belangrijkste personen in hun groep. De andere zijn Zaïd en Zahid. Als één van hun dood, is er geen toekomst voor hun', zei hij.
'Dus?', zei ik te bot.
'Dus, moeten wij voor hun zorgen', zei hij.

Ik zucht geïrriteerd.

'Goed gedaan, Khan', zei Hussain boos.

Jij deed mee, dus je hoeft niet alleen op mij boos te worden. Hussain.

Ik kon het niet laten om een boze ondertoon te gebruiken.

De rest kijkt mij alleen banger aan. Ik kijk Ali nog steeds verbaast aan. Hij pakte een spiegel en gooit die naar mij. Ik klap hem open. En schrik van mijzelf. De mooie donker bruine ogen zijn...nu...rood...zo rood als bloed...

Hey, ben ik weer! Spannend? Ayla's vader is dood! Wat vind jij ervan dat haar vader er niet meer is?
Voor de zekerheid Ayla is GEEN vampier of weerwolf. Als je dat af vroeg. Maar Ja...Ik ga doei!

(Sorry voor fouten)