AYLA

Hoofdstuk 24-'Gaat het nog?'

Na dat ik heb gebid plofde ik op mijn bed en viel snel in slaap...

{Ayla}

Ik werd wakker van geklop. Ik zuchtte, pakte mijn kussen en deed het op mijn hoofd.

'Hey, dwerg. Als je wilt door slapen Dan kom je te-laat voor je afspraak'.
'Ik wil gewoo- wat?!', zei ik paniekerig.

Ik stond met een ruk omhoog. Au. Misschien moest ik niet zo snel opgaan staan. Een nieuwe les geleerd. Niet snel gaan doen in de ochtend. Dat zorgt alleen voor meer problemen. Ik keek op de klok. Elf uur. Ik heb gelukkig nog een uur. Ik stond voorzichtig op en liep naar de douch. Ik pakte nog snel wat ondergoed en mijn badjas. Na een tien minuten was ik klaar met douchen. Ik trok mijn ondergoed aan en als laatste mijn badjas. Ik liep mijn kamer weer in en pakte een wit T-shirt. Met een zwarte broek en een leren vestje. Nadat ik dat aan had, föhnde mijn haar. Maakte een strakke staart. Nadat ik dat had gedaan liep ik naar de keuken en maakte een ontbijtje voor mij zelf. Ik at het snel op.

*Pling*

Maakte het geluid van mijn telefoon. Liep naar mijn telfoon en zag dat ik een appje had van Reus. Oftewel Ali.

Reus;)
Laats gezien om 11:50

Hey kaboutertje, weet je het zeker dat je mee kunt komen. Het is niet erg als je nog pijn hebt. We kunnen ook een ander dag gaan.
11:45

Hoi Reus, nee joh! Ik voel  me echt goed en ik had echt zin om met ze alle gewoon iets leuks te gaan doen.
11:46

Fijn om te horen dat het goed gaat!
11:48

Jullie komen toch naar mij toe? En ik mag nog steeds niet weten waar we naar toe gaan?
11:49

Jep, om twaalf uur. Natuurlijk mag je nog niet weten waar we heen gaan het is een verassingen en dat blijf ook zo.
11:50

Oké, tot zo
11:51

~~~
(Ik had niet zo veel tijd om met iemand een gesprek te maken en een screenshot te maken via whatsapp, maar ik wou vandaag wel een hoofdstuk online zetten dus deed ik het zo. Sorry)

Na dit gesprek heb ik Whatsapp afgesloten. Ik kijk nog eens in de spiegel en doe mijn haar wat beter. Opdat moment gaat de deurbel. Ik doe snel mijn schoenen aan en pak nog een klein tasje waar ik wat dingen in heb gegooid. Ik doe de deur open en tref daar mijn beste vriendin: Zarah! Ik knuffel haar.

'Hé! We hebben niet alle tijd van de wereld! Doe wat sneller!', schreeuwt Lucas uit de auto.
'Ja meneer grompot! We komen deraan!', schreeuw ik terug.
'Sukkel', zei Zarah zacht. Ik lachte.
'Hé! Lucas doe even normaal man! Ze hebben elkaar twee weken niet geknuffeld! Dat is in de meisjes wereld jaren elkaar niet gezien!', schreeuwde Zack naar Lucas. Ik negeerde Zack' opmerking. Lucas mompelde wat.

We liepen naar de grote auto toe. Ik zag een man die achter de stuur zat met een grote zonnebril op zijn gezicht geplakt te hebben. Hij glimlachte naar mij en ik terug. Zarah deed de deur voor mij open en ik stapte naar binnen, Lucas zat links van mij en Zack rechts. Zarah zaten in het midden tussen Ali en Jake. Als laatste zaten Max en Mats naast elkaar. Ik glimlachte naar iedereen behalve Max.

'Gaat het nog?', vroeg ik aan Lucas, want gisteren was zijn tante dood gegaan. Dan heeft zijn oom ook nog zelfmoord gepleegd, omdat hij de verdriet niet meer aan kon...

Hij knikte en er glipte een traan uit zijn ooghoeken. Ik gaf hem een knuffel. Hij knuffelde mij terug en greep mij hard vast, deed het pijn? Ja, maar heb ik over voor Lucas hij is een goeie vriend. Ik voelde voor de tweede keer deze week dat mijn schouder nat werd.

'Het komt goed'
'Je staat er niet alleen voor'
'Onze vrienden en de rest van wie je houd steunt je' zei ik om hem gerust te stellen.
'Natuurlijk jij ook', zei hij zacht.

Ik glimlachte. En probeerde mijn tranen niet een weg naar buiten te laten gaan, wat niet lukt. En ook ik snik zachtjes. Waarom? Ik kon het niet meer aan hoe mijn vriend verdrietig is. Lucas versterkt zijn grip. Alsof hij niet nog iemand wilt verliezen. Na een tijdje voel ik nog een paar armen om ons heen. Mijn armen om Lucas nek verstrekte ik. Lucas' hoofd zat in mijn nekholte. Ik glimlachte. Hoe groot onze vriendschap wel niet is. Volgens mij had Lucas dezelfde gedachte, want hij glimlachte ook. Ali, Zarah en Lucas zijn de beste vrienden die ik ooit heb gehad, maar niet zo goed en sterk als Mila...

Mila.

Mila, waarom heb jij mij toch achter gelaten? Jij bent mijn wederhelft die verdween.

Nadat je verdween deed zij meer pijn dan dat mijn hart aan kon.

Mila waar had ik dit aan te danken?

Ik verbrak de knuffel.

'Gaat het wat beter?', vroeg ik en keek in mijn beste vriend zijn ogen.
'Veel beter, allemaal door jou. Bedankt', zei hij.

Hoi lezers! Ik wou sorry zeggen dat het lang duurde voordat er een hoofdstuk online kwam, maar ik heb nog zomervakantie dus er komen nog een hoofdstuk. Ga ik proberen, maar ik heb veel inspiratie! Dat komt wel goed! Dan zie ik jullie in het volgende hoofdstuk! Doei!