AYLA

Hoofdstuk 15-'Van je vader',zei een stemmetje in mijn hoofd.

Ik vind dat hun manieren hetzelfde zijn, ze lijken op elkaar! Ze zijn zussen, nee ze zijn tweeling zussen...

{Ali}
Ik keek naar mijn bord en zag dat geen ene hap had genomen. Ik nam snel een hap.
'Het is zo lekker, Dank u wel', zei ik.
Ik zag dat ze glimlacht en ze zei:'Alles voor mijn Garfield!'.
Ik lachte, want ze noemde mij altijd al zo.
'Dank u wel voor uw mooie compliment, tante Appelflap'.

Nu lachte zij, ik noem haar omdat ze het graag eet, en ik hou van lasagne dus noemt ze mij Garfield! Trouwens ik maak soms ook appelflappen voor mij tante.

'Ik kan er niks aan doen, dat jij zo lekker maak!',zei ze.
'En ik kan er ook niks aan doen dat u zulke lekkere lasagne kan maken!'. Ik at mijn lasagne op met plezier. Ik had het naar een kwartiertje op dan legde ik het bord op de tafel. Mijn hoofd zat op mijn tantes haar schoot. Ze ging met haar handen in mijn haar. Ze pakte de dekken, legde het op mij. Na een tijdje voelde ik mij ogen zwaar worden. Ik viel snel al in slaap...

{Ayla}
Ik moest nog om de hoek dan ben ik thuis! Ik drukte op de deurbel, de deur ging open. Ik nam de trap op naar boven, en tot mijn verbazing zag ik mijn vader bij de deur opening. Dat betekend geen goed nieuws.

'Aslam u aleikum', zei ik.
Hij zei:'Walekum assalam'.

Ik haalde mijn oortjes uit mijn oor en deed ze in mijn jaszak. Ik kwam binnen, Hij keek mij boos aan, waarom? weet ik zelf ook niet. Ik legde mijn rugtas op de grond, deed mijn jas uit, hangde het aan de kapstok en mijn schoenen in het rekje.

Hij zei:'Je zou eigenlijk een kwartier eerder thuis zijn, maar nu ben je een halfuur later'. Ik zei:'Ja ik ging op een vriend wachten, maar hij kwam niet'.
Hij zei:'En dat was ook gisteren toch? Dat je later thuis ben gekomen?'.
'Gister was het anders, vandaag ben ik wel later, maar-', zei ik.
Hij onderbrak mij en zei:'Wat is nu je smoes?'.
'Vader het is geen smoes', zei ik en ik keek naar mijn sokken.
'Oké, maar zeg nu waarom je zo laat thuis bent gekomen?', zei hij.
'De vorige keer was toen ik een sneeuwbal gevecht had', zei ik.
Ik zei:'Deze keer was omdat ik ruzie had ik het wou oplossen, dat zou ik naar school doen, maar diegene kwam niet'.
Het was stil, ik vroeg:'Vader hoe weet u dat ik eerder thuis kwam gisteren?'.
'Dat gaat je niks aan!', zei hij.
'Juist wel! Ik wil het weten, waarom doet u zo vaag de laste to-', ik kon mijn zin niet afmaken, want hij sloeg me hard tegen mijn wang.

Ik wou naar mijn kamer rennen, maar hij pakte mijn arm en zei:'Als je nog één keer  later thuis komt word het erger'. Hij liet mijn arm los en ik rende naar mijn kamer. Ik deed de deur met een hard knal dicht. Ik vroeg mij af wat mijn vader bedoelde met 'Als je nog één keer later thuis komt word het erger'. Gaat hij mij meer slaan, of is het toch iets anders? Ik schrok van mijn gedachtes door de deur, want ik hoorde geklop. Ik deed de deur open en zag mijn moeder, ze had tranen in haar ogen.

Ze zei stotterend:'G..gaat h..het?'. Ik knikte, ze trok mij in een knuffel. Mijn tranen stroomde en stroomde.
Ik vroeg:'Moeder, waarom huil u?'.
Ze schrok van mijn vraag, ze zei:'Ik was bezorgd voor jou'.
Ze keek naar de grond, en ik wist genoeg mijn vader heeft haar weer geslagen. Woede borrelde weer.

Ik liep naar mijn vader, hij stond in de woonkamer hij keek naar buiten door het raam. Ik zei:'Wat heb u met MIJN moeder gedaan!'.Hij schrok, hij draaide om mij te kunnen zien.
'Ik doe zelf wel wat ik doe met mijn vrouw', zei hij simpel.
'Ik snap u niet, net al ik vroeg gewoon iets, maar in plaats van mijn vraag te beantwoorden slaat u mij, moeder komt der achter. Dan gaat u haar slaan? Is dat wat u wilt vader?', zei ik.
Hij keek mij boos aan, ik liep naar hem toe. 'U krijgt uw zin niet, kosten wat het kost!', zei ik.
Hij zei:'Jou gaat het toch niet lukken, want ik ben Zahid Khan'.
Ik zei:'Maar ik ben uw dochter, dat kan ik makkelijk aan hoor'.

Ik liep weg van hem. Waar komt al die moed vandaan dacht ik.
'Van je vader',zei een stemmetje in mijn hoofd.
Ik schudde de gedachte van me af en liep naar de keuken. Ik pakte een appel, ik liep naar de woonkamer, ik zag mijn vader niet. Gelukkig! Ik heb geen zin om hem nog te zien! Ik deed de tv aan, ja mijn vader heeft een nieuwe tv gekocht naar dat ding was gebeurt met die ene 'Idrees Khan'. Ik zapte naar een paar kanalen, maar er was niks leuks op tv, dus deed ik de tv uit.

Ik pakte mijn telefoon en klikte op whatsapp gesprek van mij en Ali. Ik stuurde hem een berichtje en zei 'Hoii'.
'Hey, ik denk dat ik morgen geen tijd heb, kunnen we anders nu bellen?'.
'Wat bedoel je ik heb morgen geen tijd, hebben we afgesproken?'.
'We zouden het uit praten, over in de bus weetje nog?'.

O ja! Ik was het helemaal vergeten en er rolde een traan naar beneden over die gedachte. Ik schrok van mijn telefoon die afging, ik keek en zag dat Ali iets had gestuurd. Hij zei:'Je huilt toch niet?'.
'Nee...'.
'Ja dus, ik ga je nu bellen hoor!', zei hij, ik veegde snel mijn tranen weg. Hij belde me naar een minuut al! Ik rende naar mijn kamer en nam op...

Hey, ik hoop dat je heb genoten! Wat denk jij dat in het volgende hoofdstuk gaat gebeuren? Zet een bericht achter! Sorry als er een fout in zit! Dan zie ik jullie in het volgende hoofdstuk! Doeg!