AYLA

Hoofdstuk 22-'Is dit mijn stoel vader?'

Ik ging met moeite naast Anaya zitten. Nu hopen dat ik vader niet zie...

{Ali}

'Ali, maak je vader even wakker, we gaan zo eten!', riep mijn tante vanuit de keuken.
'Zal ik doen!', riep ik terug.

Ik rende de trap op en klopte op de deur waar mijn vaders kamer is.
'Binnen', zei de zware stem van mijn vader. Ik trok de de deur open. Ik keek de kamer rond, maar zag mijn vader niet.
'Balkon', zei hij. Ik liep snel naar het balkon waar ik mijn vader zag op een stoel met een sigaret. Ik glimlachte naar hem, ookal kon hij het niet zien. Mijn vader begon met een gesprek, vooral over school. Ouders toch ook... Wacht! Ik moest tegen vader zeggen dat we zouden gaan eten!

'Vader?', vroeg ik en keek hem aan.
'Ja?', zei hij en keek mij aan.
'Ik moest eigelijk zeggen dat we gaan eten, maar we begonnen een gesprek waardoor ik het vergat', je hoorde paniek in mijn stem.
'Het is niet erg, kom dan gaan dineren', zei hij.

Vader stond op, gooide zijn sigaret weg en liep naar de eetzaal. Ik volgde hem. We stonden voor grote deuren. Vader deed met gemak de deuren open. Ik liep snel naar binnen anders zat ik nog in de gang. In de zaal zat lange tafel waar zelf vijftig mensen konden zitten. Met allemaal heerlijk eten. Mijn vader knikte naar mijn tante en zij glimlachte naar hem. Ik snelde mijn pas en liep snel naar mijn vaste plek. Bij mij in de familie/gezin is het dat machtigste persoon aan hoofd zit. Dat is mijn vader, na zijn dood kan ik misschien zijn plek overnemen. Of als iemand anders machtiger is.

'Maar dat moet je wel verdienen', zei vader altijd.

Één ding waar ik super trots op ben is dat ik bij de rechte kant van de tafel zit, dat betekend dat ik belangrijk ben. Ik moest denken aan de dag toen ik deze plek kreeg. Ik was pas vijf.

'Is dit mijn stoel vader?', vroeg ik nieuwsgierig. Hij hurkte,  waardoor hij net zo groot was als ik. 'Ja, zoon dat is jou stoel, jou plek', zei hij. 'Dat betekend toch dat ik belangrijk ben?', vroeg ik. 'Ja, je bent super belangrijk, vooral voor mij', zei mijn vader weer. 'Later als je groot ben, dan kan je daar gaan zitten', hij wees naar een stoel, waar hij nu zit. 'Echt?', vroeg ik zacht. 'Ja, maar dat moet je wel verdienen', zei hij...

'Waar zijn de werknemers?', zei vader, hij nam een hap van zijn rijst. Hij keek tante nieuwsgierig aan. Ze slikte haar hap door.

'Uh...ik heb ze ontslagen', zei ze zacht, maar hard genoeg om het te horen.
'WAT! WAAROM?', riep hij boos naar haar. Hij sloeg hard op de tafel.
'Ik dacht dat we ze niet nodig hadden', zei ze.
'Niet nodig!? Ahgrr... Jij gaat ze nu terug halen. ALLEMAAL', zei hij.

Vader liep zonder wat te zeggen liep hij naar buiten en sloot de deuren hard dicht. Ik keek mij tante verward aan.

"We hadden veel werknemers, ik vond dat we niet nodig hadden dus ontsloeg ik hun, maar ik was vergeten dat ze ons konden verraden. Dat jouw vader veel mensen heeft vermoord, mishandeld, ontvoerd en steelt. Daardoor kwam hij in de gevangenis. Paar jaar geleden. Wist je nog? Maar ja ik ga, ik moet ze allemaal weer gaan bellen. Ik denk dat ik eerst met Karl ga bellen. Hij was jouw vaders beste persoon'. Ze stond op en liep weg.

'Maar tante uw eten?', riep ik.
'Geen honger!', riep ze terug.

Ik hoorde haar hakken nog tikkend op de vloeren wegsterven. Ik zuchtte en stond op. Ik maakte de grote deuren langzaam open en liep naar de tuin. Ik pakte mijn telefoon deed oortjes in en luisterde naar wat muziek. Ik pakte wat geld, want ik weet zeker dat ik als ik thuis ben iedereen geeft gegeten.

'Ik ga even weg, ik heb geld mee dus ik eet buiten wel wat!', riep ik.
'Is goed, kom wel snel thuis! Allah hafiz', zei mijn tante.

Ik gaf geen antwoord en liep naar buiten. Ik liep naar een parkje, waar ik best vaak naar toe ga. Ik liep naar bankje toe. Ik had uitzicht op een rivier, ik zag een moeder eend en haar eendjes in het water. Ik glimlachte. Ik telde vijf kinder-eendjes. Of hoe je het ook noemt. Ze zijn best wel schattig...

Hey, ik kom nu achter dat ik bij hoofdstuk 21 geen titel staat. Ik was het vergeten. 😅 Sorry als er fouten in zitten. Trouwens hoe vind je het hoofdstuk? Goed, slecht. Laat het in de reactie achter. Dan hoop ik dat ik jullie weer te zien in het volgende hoofdstuk! Doei!