AYLA

Hoofdstuk 2

Hoofdstuk 2
18 januari
8:09
Ayla

Ik werd wakker en ik zag tranen in mijn moeders ogen, mijn moeder gaf mij een kus op mijn voorhoofd. Ze zei: 'We hebben je ziek gemeld voor school'. Ik wist niet meer wat er was gebeurd, maar ik herinnerde me alles na die kus op mijn voorhoofd. Dat mijn vader mij sloeg met een stok, dat hij me sloeg in mijn gezicht en dat hij mij schopte tegen mijn zij. Alles echt alles. Er rolde een paar tranen over mijn wang maar ik veegde ze snel af. Ik zag mijn vader bij de deuropening. Hij keek verlegen om zich heen, maar toen ging de deurbel. Mijn moeder deed de deur open.

Ze riep: 'Het is tante Amina'.

En ik wou liever dat zij de deur niet open deed, want diegene die het was, was het ergste van het ergste, het was mijn tante Amina. Ik noem haar een heks. Tante Amina is mijn vaders zusje. Paar redenen waarom ik mijn tante Amina een heks vindt:
• Ze is erger dan de boze koningin
• Ze is hetzelfde als mijn vader, heel gemeen en ze behandeld mij oneerlijk
• Ze doet alsof dat ze super lief is
• Ze haat alleen mij (ik haat haar ook hoor)
Dus tante Amina was gekomen. Ze keek zo ongerust, maar ik weet dat ze aan het acteren was. Ze had gekookt voor mij en ze had ook nog bloemen gekocht. Oo wat is ze toch een slijmbal! Om te laten zien dat ze zogenaamd bezorgd is. Ik ben de enige die zo over haar dacht. Mijn moeder gaf haar een kus en een knuffel. Mijn vader gaf ze ook een knuffel. Ik rolde met mijn ogen en dacht, wat is ze toch een slijmbal. Ze kwam naast me zitten op het bed en ze zei: 'Gaat het nog liefje?'.

Ik loog en zei: 'Gaat wel goed hoor, bedankt voor het te vragen'. Met een scheve lach.

En toen ging weer de deurbel. Mijn moeder ging naar de deur. Het was de postbode en ze riep: 'Zahid wil je komen het is voor jou'.

Mijn vader: 'Ik kom er aan!'.

Toen ging mijn vader ook weg. En ik wist wat nu zou gebeuren. Mijn tante was haar zelf. Gemeen, erger dan de boze koningin. En ga zo door. Er verscheen een enge grijns op haar gezicht. En nu was ze het echt, zoals ik haar kende. En zei: 'Jij kan beter acteren dan ik'.
Ik ging rechtop zitten met moeite en lachte, en zei: 'Het grappigste is dat ik niet zit te acteren'. En ik lachte weer. Er volgde een korte stilte en ik zei: 'Ik lieg niet tenminste. Je lijkt echt op mijn vader. Meteen boos om één..'. Ik hoorde voetstappen en kon mijn zin niet afmaken. Ik was te bang dat het mijn vader was. Gelukkig was het Zaïd. Hij ging rennend naar mij toe met tranen in zijn ogen. En hij gaf mij een knuffel.

Ik zei: 'Moet jij niet naar school?'.

Hij glimlachte.
Hij zei: 'Naar school gaan terwijl jij hier ziek ligt, ben je gek!'.
We keken wel elkaar aan voor een minuut. En we lachten ons dood.
Ik vroeg: 'Is Anaya al op werk?'.
Hij zei: 'Ja, al sinds 6 uur'.

'Zeg alsjeblieft niet dat je tegen haar heb gezegd dat ik ben flauw ben gevallen', zei ik

Hij lachte ongemakkelijk en zei: 'Sorry je bent al een beetje te laat. Ik heb het al gezegd'. Ik wou hem echt slaan. En tussendoor zag ik dat de heks weg was. Ik zag dat ze het eten en de bloemen achter had gelaten. En zag een ring op het bed.

Ik kuchte en zei: 'Je vergeet je ring'.

Ze werd rood en zei: 'O ja, mijn ring'.

En ze raapte haar ring op en ging weg en zei nog: 'Allah hafiz!'.
Ik vond het raar dat ze een ring had, terwijl ze niet is getrouwd. Mijn ouders geven haar nooit een ring. Wie kon die ring toch geven..