Wild Conflict

κεφάλαιο 8ο

Το νερό τρέχει πάνω στο σώμα της... Ήταν αυτό που χρειαζόταν εκείνη την στιγμή... πάντα χαλαρωναι όταν ένιωθε το ζεστό νερό να διαπερνάει το κορμί της...αφου τελείωσε τύλιξε το σώμα της με μια πετσέτα και βγήκε εξω.Ο Στέφανος την κατάλαβε όμως δεν κουνήθηκε. Έμεινε εκεί στο παράθυρο και κοίταγε την θάλασσα...η Ιωάννα πήγε και κάθησε στο κρεββάτι λέγοντάς του:
Ιωα:Δεν μου έχεις πει πως σε λένε παρ' ότι Εσύ ξέρεις το δικό μου όνομα. Εκείνη την στιγμή γυρνάει και την κοιτάει μέσα στα μάτια  (Γιατί το ξανά κάνει αυτό;)είπε από μέσα της..ο Στέφανος πέρνει το μπουφάν του και περπατάει αδιάφορα προς την πόρτα του μπάνιου...λιγο πριν μπει μέσα η Ιωάννα τον σταμάτησε απότομα:
Ιωα:Γιατί είσαι τόσο αγενής;...ο Στέφανος Δεν μίλησε...για απάντηση πήρε μόνο ένα βλέμμα του...αφου έφυγε από το κράτημα της μπήκε στο μπάνιο.
  POV Ιωάννας
Για ποιο λόγο είναι τόσο αγενής και απόμακρος, Νιώθω λες και κάτω στην παραλία μίλαγα με άλλον άνθρωπο... και αυτά τα μάτια...με κοιτάει λες και θέλει να με σκοτώσει...ουτε που με ξέρει! Δηλαδή...ειναι...ειναι...ααα...
     Η Ιωάννα καθώς θα σκεφτόταν όλα αυτά πήγε και είδε αν τα εσώρουχα της είχαν στεγνώσει...για καλή της τύχη είχαν...διπλα στα δικα της ήταν και τα ρούχα του Στέφανου...τα κοίταγε για λίγη ώρα...(Γιατί τόσο μαύρο; άραγε είναι έτσι και η ψυχή σου;)σκέφτηκε...πλησιασε το κρεββάτι και κοιτάξε να δει αν ο Στέφανος τελείωνε...ακουγε Ακόμα το νερό να τρέχει... έριξε κάτω την πετσέτα και φόρεσε το εσώρουχο της...εκεινη την στιγμή η πορτα άνοιξε...η Ιωάννα Δεν το χε καταλάβει...ο Στέφανος στάθηκε στο κουφομα της πόρτας και την κοίταγε από απο πανω μέχρι κάτω... του άρεσε το θέαμα...η Ιωάννα προσπαθούσε να κουμπωσει το σουτιέν της όμως δεν τα κατάφερε.Ο Στέφανος την πλησίασε και την βοήθησε...εκείνη τινάχτηκε και αυτόματα ανατρίχιασε στο άγγιγμά του...ένιωσε την καυτή του ανάσα στο σώμα της...και εκείνος δεν βοηθούσε την κατάσταση...αφου κόλλησε πάνω της και την έπιασε από την μέση της ειπε:
Στεφ:Παρακαλώ...ο αισθησιασμος του Την τρελαίνε...ενιωθε να υγρενει... Πρώτη φορά μετα απο τόσο καιρό ξανά ένιωθε έτσι...παλια συναισθήματα έβγαιναν στο φως τα οποία προσπαθούσε να τα θάψει βαθειά μέσα της...ο Στέφανος απομακρύνθηκε από πίσω της...της πέταξε ένα ξερό μην γυρίσεις και πλησίασε στην καρέκλα για να πάρει το μποξερακι του...ο ήχος από την βαριά και βρεγμένη πετσέτα του να πέφτει κάτω διαπέρασε τα αυτιά της... έπρεπε να συγκεντρωθεί και να βρει κάτι έξυπνο να του απαντήσει για να φανεί και η δουλειά που έκανε:
Ιωα:Γιατί τι θα δω; και γύρισε απότομα...τον είδε εκεί να στέκεται φορώντας πλέον το μποξερακι του... γύρισε και την κοιταξε με το ειρωνικό του ύφος...
Στεφ:Τις μάγκες σου στους πελάτες σου ιωαννιτσα...εκεινη την στιγμή τα πήρε στο κρανίο όμως δεν ήθελε να του δώσει αυτή την ικανοποίησή και του απάντησε διπλωματικά:
Ιωα:Πολύ θα ήθελες να εισαι ένας από αυτούς...(τώρα τον αποστομωσα)Σκέφτηκε.. .ομως ο Στέφανος Δεν ήταν και εύκολος αντίπαλος....την πλησίασε και της έπιασε το πηγούνι...
Στεφ:Κοριτσάκι έχεις πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου...και άφησε απότομα το χέρι του από το πηγούνι της και έπεσε αραχτός με τα χέρια πίσω από το κεφάλι και τα πόδια απλωμένα στο κρεβάτι...η Ιωάννα είχε μείνει κοκκαλομενη και τον κοίταγε με νεύρα...
Ιωα:Τι νομίζεις πως κανεις;...ειχε βγει εκτός εαυτου αυτού από τα νεύρα...
Στεφ:Τι εδώ είναι το κρεββάτι που νόμιζες πως θα κοιμηθώ εγω;
Ιαω: άλλο είπες Εσύ όταν μπήκαμε μέσα...
Στεφ:Άλλαξα γνώμη... της έκλεισε πονηρά το μάτι και άρχισε να εξερευνει το σώμα της με τα μάτια του....
Ιωα:Σταματά αυτό που κάνεις είναι ανοχλητικο...και Του πέταξε ενα μαξιλάρι στο πρόσωπο...αμεσως το χαμόγελο του έσβησε...την άρπαξε με δύναμη από το χέρι και την έριξε στο κρεβάτι βάζοντας την από κάτω του... εκεινη ξαφνιάστηκε και προσπαθούσε να φύγει από το κράτημα του όμως δεν ήταν αρκετά δυνατή για κάτι τέτοιο...οταν πλέον την σταθεροποίησε της ειπε:
Στεφ:Μην τα βάζεις μαζί μου...στον πόλεμο ένας είναι ο νικητής...και της δίνει ένα παθιασμένο φιλί στον λαιμό.
Εκεινη πάγωσε...τον έσπρωξε και σηκώθηκε από το κρεβάτι...εκεινκς σα  να μην έγινε τίποτα ξάπλωσε και άνοιξε καξ την τηλεόραση...
  Τελικά κοιμήθηκαν στο ίδιο κρεβάτι με μια στοίβα μαξιλάρια να τους χωρίζει...
   Το πρωί βρήκε την Ιωάννα ξαπλωμένη στο κρεβάτι έχοντας πεταμένα όλα τα σκεπάσματα...ξαφνικά πετάχτηκε πάνω κοιτάξε τριγύρω όμως ο Στέφανος πουθενά...κοιταξε δίπλα ενα δίσκο με πρωινό και ένα σημείωμα:
Το δωμάτιο είναι πληρωμένο... Εμείς θα τα ξανά πούμε πολύ σύντομα...
Στέφανος!
( Ώστε στεφανο τον λένε...τι ωραίο όνομα...)σκέφτηκε...( Ιωάννα μαζέψου) κοιτάξε την ώρα είχε πάει 10:00 έπρεπε είδη να είναι στη δουλειά... έτρεξε γρήγορα και βάζοντας ενα κρουασάν στο στόμα της ντύθηκε, πήρε το σημείωμα και έφυγε τρέχοντας....
   Στο μπουρδελο
Μαν:Σας μάζεψα όλες τόσο νωρίς σήμερα Γιατί έχω να σας ανακοινώσω κάτι....
Ραν:Χριστίνα που είναι η Ιωάννα;
Χρ:Δεν ξέρω από χθες το έχει κλειστό...ο Μάνος τις κατάλαβε..αρχισε να τις πλησιάζει απειλητικά...
Μαν:Τέλος για σήμερα όλες έξω εκτός... Από εσάς τις δύο.....ολες οι κοπέλες έφυγαν και ο Μάνος πήγε και κλείδωσε την πόρτα...
Μαν:είναι η ιδέα μου ή κάποια λείπει από την χαρωπή παρέα μας;Ρώτησε ειρωνικά και χτύπησε το χέρι του στο γραφείο του...
Χρ:Δεν ξέρουμε για τι μιλάτε... αμέσως της χώνει ένα δυνατό χαστούκι και πέφτει κάτω...η Ράνια μπαίνει μπροστά και τον σταματάει...
Ραν:Σε παρακαλώ ασ την να φύγει...
Μαν:Πολύ καλά....η Χριστίνα φεύγει τρέχοντας από το γραφείο του Μάνου και τρέχει προς την πόρτα...Μόλις φτάνει βλέπει την Ιωάννα να ερχετε τρέχοντας:
Χρ:Που είσαι γαμωτο εξαφανισμένη;
Ιωα:Τι εγινε;Γιατί είσαι ετσι;
Χρ:Ο Μάνος πήρε χαμπάρι την απουσία σου...αυτο έγινε....
Ιωα:Άπλωσε χέρι πάνω σου;
Χρ:Όχι με έσωσε η Ράνια...
Ιωα:Θες να πεις..και με το που πήγε να μπει μέσα η Χριστίνα την σταμάτησε απότομα....
Χρ:Θα το χειριστεί εκείνη είπε....
  Μέσα στο γραφείο:
Μαν:Σε ακούω...
Ραν:Μπορείς να μου πεις γιατί τα βάζεις μαζί της;
Μαν:γυναίκα Δεν ειναι;;όλες ίδιες είναι...άχρηστες...ολες Μια μέρα θα σε εγκαταλείψουν....και την κοιτάει επίμονα...
Ραν:Δεν φταίω εγώ για τότε...να Σου θυμίσω....την πλησιάζει και το δάχτυλο του ακουμπάει αισθησιακά στο στόμα της...
Μαν:λυπάμαι για τότε...αληθεια το έχω μετανιώσει...θελω να είμαστε μαζί...Ράνια Δεν ενατεχω μακριά σου..σε θέλω σαν τρελός...και αρχίζει και την φιλάει στο στόμα και στο λαιμό με πάθος και κτιτηκοτητα...
Ραν:Δεν ξέρω Μάνο...
Μαν:Το φιλί μας Δεν σου θύμισε τιποτα;...και την ξανά Φιλάει....
Ραν:Θέλω λίγο χρόνο...να σκεφτώ...
Μαν:Όπως θες...να ξέρεις έχω αλλάξει.
Η Ράνια φεύγει από το γραφείο του Μάνου....
Μαν:Ηλίθια....
Ο Μάνος πήρε κάποιον στο τηλέφωνο και κάτι κανονιζαν για κάτι μεταφορές κυβωτιων...
Η νύχτα Δεν άρχισε να έρθει...ο Στέφανος γύρισε σπίτι...ο Γιώργος τον έπιασε από τα μούτρα και άρχισε να του λέει πόσο ανησύχησε και πως έχει πολλά νεύρα μαζί του που δεν απαντάγε στο τηλέφωνο...
Γιω:Τουλάχιστον ας έπαιρνες ένα τηλέφωνο να μου πεις ρε μαλακα Καλά είμαι και ας το έκλεινες έλεος πια.
Στεφ:Έλα ρε Γιώργο Αφού γύρισα μην το κάνεις και συ θέμα...εσυ και η υπερπροστατευτικοτητα σου!
Γιω:Στεφανακο...δε θα τα πάμε καλά....
Στεφ:Έλα ρε Γιώργο δεν θα το ξένα κάνω σου κάνει αυτο;
Γιω:Ναι...εχω και αυτή την κολωυποθεση...ασε με...
Στεφ:αν χρειαστείς κάτι πες μου,ό,τι ώρα και να Ναι
Γιω:Ευχαριστώ κολλητέ!
Στεφ:Τα λέμε αύριο πάω πάνω...καληνύχτα...
Γιω: καληνύχτα...
Ο Στέφανος έπεσε στο κρεβάτι του και σκεφτόταν τις επόμενες κινήσεις του... έπρεπε ν προσέχει...ομως...ομως η σκέψη του τριγύριζε αλλού....πως μπορούσε να συγκεντρωθεί με αυτά που έγιναν χθες;;Το μυαλό του γύριζε γύρω από τα μάτια της,το σώμα της... ειδικά αυτό.... Όσο το σκεφτόταν τρελαινόταν...δε μπορούσε να ηρεμήσει...πως θα συνέχιζε την αποστολή ετσι;Επ ρεπε να αποδείξει στον Ανδρέα πως εκα νε λάθος και τον έβγαλε από την αποστολή. Τα ξέχασε όλα.. το μυαλό του πήρε μπρος...αυριο θα έμπαινε μέσα.. .με όποιο κόστος... Ακόμα βάζοντας και σε κίνδυνο την ίδια του τη ζωή!

Χαλλου αγάπες!!!τι κανετε;;πάντα καλά πάντα καλά.. .χμ...τι έχουμε εδω;;μμμ ίσως το παιδί να μην είναι ερωτευμένο...τι σκατα κατάσταση μαζί τους;;...παντος στο ξενοδοχείο μια χαρά τα ξέχασε όλα και δουλειές και τα πάντα...😈😈...εργασιομανης το παιδί θα πάθει και τίποτα....Τι θα γίνει άραγε με τον Μάνο και την Ράνια; την θέλει όντως πισω; και η Ιωάννα; Μήπως λέω γω τώρα ερωτεύεται; Θα μάθουμε στο επόμενο κεφάλαιο μέχρι τότε φιλιά πολλά ❤❤❤😘😘😘