Wild Conflict

κεφάλαιο 7ο

Το επόμενο πρωί ο Γιώργος ει χε ξυπνήσει από τις 6:30...ένιωθε άσχημα για αυτά που εκα νε και ειπε ο Ανδρέας στον κολλητό του,όμως ο Γιώργος Δεν μπορούσε να κάνει τίποτα...διαταγές εκτελούσε... καθόταν στο κρεββάτι και σκεφτόταν.
"Λες ο Στέφανος να έχει νεύρα και μαζί μου που δεν τον υπερασπίστηκα;λες να με θεωρεί πλέον αναξιόπιστο και να μην μου ξαναμιλήσει ποτε;" Ο Γιώργος τρελάθηκε στην ιδέα...πετάχτηκε κυριολεκτικά από το κρεββάτι του και έτρεξε στο δωμάτιο του Στέφανου. Λίγο πριν φτάσει είδε τον στέφανο να βγαίνει...του έριξε μια αδιάφορη μάτια και συνέχισε προς τις σκάλες για να φτάσει στην κουζίνα...ο Γιώργος τον ακολούθησε χωρίς να πει τίποτα...αφου φτάσανε στην κουζίνα και βάλανε καφέ ο Γιώργος αποφάσισε να σπάσει τον πάγο:
Γιω:Είσαι θυμωμένος για χθες;..ο Στέφανος ήπιε μια γουλιά καφέ και του απάντησε:
Στεφ:Όχι δεν είμαι...αφησε την κούπα με τον καφέ κάτω και πήγε προς το δωμάτιο του...ο Γιώργος τον ακολούθησε ανήσυχος..οταν έφτασε στην πόρτα χτύπησε και τον ρώτησε:
Γιω:Στέφανε σίγουρα δεν έχεις θυμώσει;...ο Γιώργος Δεν πηρε απάντηση...μετα απο λίγο ο Στέφανος βγήκε από το δωμάτιο ντυμένος στα μαύρα, Όπως πάντα και του είπε ένα ξερό φεύγω και τον προσπέρασε...ο καημένος ο Γιώργος τον πήρε από πίσω...αρχισε να φορτώνει...λιηο πριν ανοίξει την πόρτα τον σταμάτησε μέρα στα νεύρα και του ειπε:
Γιω:Τι συμπεριφορά είναι αυτη;Εγώ να σε βοηθήσω θέλω να δ...τον διέκοψε
Στεφ:Να με βοηθήσεις; και χθες που ήσουν; α να σκεφτώ...εκανες ό,τι σου έλεγε ο άλλος ο μαλακας...Αστο Γιώργο...δεν πειράζει...ο Γιώργος κατέβασε το χέρι του και είδε τον στέφανο να φεύγει...ειχε δίκιο...οι φοβίες του βγήκαν αληθινές...Στην ιδέα πως ο κολλητός του δεν του μίλαγε και του κράταγε και μούτρα ήθελε να σκοτώσει τον Ανδρέα...καθησε στον πάγκο της κουζίνας και προσπαθούσε να σκεφτει καθαρά...και αν έπαιρνε τον Ανδρέα και του έλεγε πως αν δεν γυρίσει ο Στέφανος θα παραιτηθεί; ή θα τον έδιωχνε από το σώμα ή θα έφερνε πίσω τον στέφανο. Χα...το πρωτο ήταν πιο εύκολο από το δεύτερο...και ο Στέφανος; Ο Στέφανος τι θα σκεφτόταν για ολα αυτα;Μπορεί να νόμιζε πως εκείνος έφταιγε που ο Γιώργος απολύθηκε...πως θα το άντεχε;Ο Γιώργος τον ήξερε χρόνια τώρα...τον ει χε μάθει Καλά..το επάγγελμα βλέπεις περιλαμβάνει και ψυχολογία...ηξερε πως σε κάθε αποτυχία το βάρος του λάθους ακόμα και το δικό του το έπαιρνε στις πλάτες του ο Στέφανος...βλεπεις μπορεί να ήταν αρκετα καλοί αλλά ακόμα μάθαιναν,έκαναν κάποια μικρολαθοι αλλά ο Στέφανος εκεί..εγω έφταιγα και εγώ έφταιγα...ο Γιώργος προσπαθούσε να τον υπερασπίσει αλλά κάθε φορά που μίλαγε ο Στέφανος τον κοίταγε με το βλέμμα ή το θα σε σκοτώσω ή το βλέμμα το χειρίζομαι εγώ...Οποτε ο Γιώργος μετά απ όλα αυτά αποφάσισε να χειριστεί ο ίδιος την κατάσταση και να μην τα παρατήσει για χάρη του κολλητού του...πλεον η υπόθεση ειχε πάρει προσωπικό χαρακτήρα και όχι κοινού καλού...ισως αυτό να ει χε πολλές επιπτώσεις αλλά δεν τον ένοιαζε. Όλα για τον στέφανο. Για να τον κάνει περήφανο και να τον ευχαριστήσει για όσα ειχε κάνει για εκείνον...πηγε και ντύθηκε...πηρε Τους φακέλους και λίγο πριν φύγει το τηλέφωνο χτύπησε..ετρεξε να το πιάσει μήπως ήταν ο Στέφανος όμως Όχι...ηταν ο Ανδρέας....
Γιω:Ναι...
Ανδ:Γιώργο όλα καλά εκει;;..ο Γιώργος άργησε να απαντήσει...σκεφτοταν αν έπρεπε να καλύψει τον στέφανο βρίσκοντας μια καλή δικαιολογία Γιατί αν δεν το έκανε μπορούσε να φανταστεί πως ο Ανδρέας θα τον έψαχνε τον στέφανο και ποιος ξέρει τι θα του έκανε...
Γιω:Ναι όλα καλα ο Στέφανος έχει κλειστεί στο δωμάτιο του από χθες και δεν ανοίγει...ηταν πολυ πειστικός..ο Ανδρέας για να τον τεστάρει του είπε:
Ανδ:Λοιπόν για να βεβαιωθούμε θα τον κλειδώσεις μέσα στο δωμάτιο...ο Γιώργος έπρεπε να φερθεί έξυπνα...αν έλεγε ναι με την μια θα τους επέρνε χαμπάρι,αν όμως γκρίνιαζε και δεχόταν ύστερα Ίσως και ν τους πίστευε...ο Γιώργος εντελώς αυθόρμητα του είπε:
Γιω:Ανδρέα Δεν δεν πρόκειται να κλείσω τον κολλητό μου εκει μέσα για χάρη δική σου και της αποστολής..τον ξέρω καλύτερα από εσένα και τον οποιονδήποτε....ο Ανδρέας πείστηκε
Ανδ:Πολύ καλά αλλά θέλω να μου παραδώσεις την άδεια του και το όπλο του....
Γιω:Ωραία θα το κάνω.. και του έκλεισε το τηλέφωνο...αμέσως αμέσως με το που άκουσε για το όπλο του ήρθε φλασιά...έτρεξε επάνω να δει που είναι το όπλο του...εψαξε παντού ακόμα και εκεί που το βάζει συνήθως..
Τίποτα πουθενά το όπλο...στην αρχή τρόμαξε αλλά μετά σκέφτηκε πως ο Στέφανος είναι αρκετά έξυπνος και δεν θα το χρησιμοποιήσει εναντίον του...ομως τον πήρε και τηλέφωνο με την ελπίδα να το σηκώσει όμως εκείνος δεν το έκανε...αφου είδε πως δεν ει χε καμία ελπίδα πήρε τα κλειδιά της μηχανής του και έφυγε Γιατί ει χε αργήσει ήδη στη δουλειά του...οδηγησε και προορισμό το μπουρδελο...ισως ο Στέφανος να ήταν εκεί και να παρακολουθούσε....
Οι ώρες περνούσαν γρήγορα... συντομα νύχτωσε...ο Γιώργος εξακολουθούσε να παίρνει που και που τον στέφανο όμως εκείνος το ει χε κλειστό...αφου τελείωσε την παρακολούθηση έφυγε για την υπηρεσία για να παραδώσει το σήμα του Στέφανου...ηξερε πως θα θύμωνε όμως ήθελε να τον καλύψει...ηταν ο μόνος τρόπος...
Ο Στέφανος ειχε φύγει από νωρίς... μετα απο τον "καυγά" του με τον Γιώργο πήρε το αυτοκίνητο του και οδηγούσε χωρίς συγκεκριμένο προορισμό...στεματησε κάποια στιγμή να πάρει καφέ και στη συνέχεια συνέχισε τον δρόμο του...αφοτου νύχτωσε είπε να κάνει μια στάση να ξεκουραστεί απο τόση ώρα οδήγησης.. Όπως πάντα πήρε και το όπλο του μαζί. Πλέον δεν έφευγε χωρίς αυτό από το σπίτι...δεν θα δίσταζε να το χρησιμοποιήσει με όποιο κόστος. Ο δρόμος τον έβγαλε σε μια παραλία... πάρκαρε την πορσε λίγο από μέρα και άρχισε να περπατάει στην αμμουδιά... τον χαλαρώνει πολύ ο ήχος των κυμάτων...απο παιδί λάτρευε τέτοια μέρη...τον βοηθούσαν να ξεχνάει τι περνούσε στο σπίτι και όταν μεγάλωσε πια να ξεχνάει το παρελθόν του...καποια στιγμή βρήκε ένα ωραιο σημείο και κάθησε κάτω...τοποθετισε τα χέρια του πίσω για να στηρίζετε και άπλωσε τα πόδια του...
Η ώρα περναγε πολύ γρήγορα...ειχε πάει 00:00 τα μεσάνυχτα...δεν ήθελε να γυρίσει πίσω, Δεν μπορούσε να ακούει τον Γιώργο να γκρινιάζει...ηθελε να ηρεμήσει για να καταφέρει να συνεχίσει μόνος του την αποστολή...ειχε κάτι πολύ Ριψοκίνδυνο στο μυαλό του...επρεπε να το οργανώσει κατάλληλα και με καθαρό μυαλό. Καθώς σηκώθηκε πάνω του το μάτι του έπεσε πάνω σε μια γυναικεία φιγούρα η οποία πλησίαζε την θάλασσα...φαινοταν να την πλησιάζει σαν να ήθελε να δώσει τέλος στην ζωή της...ο Στέφανος έτρεξε κοντά της και Αφού έβγαλε το μπουφάν του και το πέταξε κάτω την έπιασε από την μέση όμως εκείνη πανικοβληθείκε με αποτέλεσμα να ταραχτουν και να πέσουν στο νερό:
Ιωα:Είσαι ηλίθιος άνθρωπε μου;Τι νομίζεις πως κανεις;..και πλέον η Ιωάννα είναι απο πανω του και τον χτυπάει στο στέρνο...ο Στέφανος νευριάζει και την ακινητοποιεί βάζοντας την από κάτω του και κρατώντας της τα χέρια:
Στεφ:Νόμιζα πως ήθελες να αυτοκτονήσεις...ενα Ευχαριστώ που σε έσωσα δεν βλάπτει...και σκάει ενα ειρωνικό χαμόγελο...
Ιωα:Σήκω από πανω μου ρε μαλακα, μου θες και Ευχαριστώ και όλας...δες πως με έκανες...
Στεφ:Ποιον είπες μαλακα;..και σηκώνετε και την αρπάζει απότομα και την κολλάει πάνω του...οταν πλέον αντικρίζουν ο ένας τον άλλο μένουν έκπληκτοι...
Ιωα:Παλι Εσύ μπροσ τα μου ρε πουστη
Στεφ:Και γω χαίρομαι που σε ξανά βλέπω Ιωάννα...και την κοιτάει ειρωνικά...
Ιωα:Τι κάνεις εσύ εδω;..και καταφέρνει να φύγει απο το κράτημα του σταυρωνοντας τα χέρια της κάτω από το στήθος της...
Στεφ:Το ερώτημα είναι Εσύ τι κάνεις εδώ.. .δουλιτσα Δεν έχεις;...η ειρωνεία δεν έλειπε στιγμή απο εκείνον.
Ιωα:Σταματά να με ειρωνεύεσαι ηλίθιε...και πήγε αποτυχημένα να τον χτυπήσει αλλά για κακη της τύχη την σταμάτησε...την κοίταγε στα μάτια κάτι που της την έδινε όταν κάποιος την κοίταγε έτσι...ένιωθε πως ο άλλος μπορούσε να δει την βασανισμένη της ψυχή...έσκυψε το κεφάλι...ο Στέφανος ξαφνιάστηκε...της άφησε το χέρι και πήρε το μπουφάν του..χωρις να τον δει πήρε το όπλο και το έβαλε στην πίσω τσέπη του παντελονιού του...της πέταξε το μπουφάν και της ειπε να τον ακολουθήσει,και αυτό έκανε...συντομα φτάσανε σε ένα ξενοδοχείο λίγο πιο κάτω απο την παραλία...μπήκαν μέσα και φτάσανε στην ρεσεψιόν...
Ρεσ:καλησπέρα πως να σας βοηθήσω;
Στεφ:Ένα δίκλινο δωμάτιο θα ήθελα για ενα βράδυ...
Ρεσ:Μισό λεπτό να κοιτάξω...με από λιγο.. λυπάμαι κύριε μόνο μονοκλινα έχουμε.. βλέπετε είναι Σάββατο σήμερα και είναι ολα κλειστά και είσαστε και τυχερός και όλας που έχουμε....ο Στέφανος γυρνάει και κοιτάει με απογοητευμένο ύφος την Ιωάννα....Εντάξει δώστε μου μονοκλινο.
Ρεσ:Καλη σας διαμονή...και του κλείνει το μάτι....ο Στέφανος κάνει νοιμα νόημα στην Ιωάννα να τον ακολουθήσει...αφου φτάσανε στο δωμάτιο ο Στέφανος άνοιξε την πόρτα και το μάτι της Ιωάννας έπεσε πάνω στο μονοκλινο κρεββάτι...
Ιωα:Τι στο καλο;
Στεφ:Μην σκας θα κοιμηθώ στην καρέκλα εγώ...τραβα στο μπάνιο Γιατί θέλω και γω να μπω...και Έτσι και έγινε...

Αμάν.. 1.504 λέξεις...πωπω κεφάλαιο και αυτό...😵😵χμ...τι Έχουμε εδω;;Ιωάννα και Στέφανος...στεφανος και Ιωάννα...μονοι σε ενα δωμάτιο ξενοδοχείου το βράδυ.. .😈😈😈τι θα γίνει αραγε;;Θα δούμε στο επόμενο.. .μεχρι τότε φιλιά πολλά αγάπες 💚💙💛💚😘😘😘