Wild Conflict

Κεφάλαιο 40ο (επιπλέον)

Ένας χρόνος πέρασε από τότε που γεννήθηκε ο μικρός μας άγγελος. Είμαι πολύ ευτυχισμένη. Επιτέλους γέμισε το κενό που ένιωθα τοσα χρόνια. Ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ πως κρατώντας ένα μωρό και πόσο μάλλον το δικό μου μωρό στα χέρια όλος ο κόσμος μου θα άλλαζε. Έχουμε βγει οικογενειακός βόλτα με το στέφανο και τη μικρή μας. Περπατάμε στους δρόμους της Ρωσίας. Ναι είπαμε να μη γυρίσουμε ακόμα πίσω. Όχι ακόμα. Όχι μέχρι να βεβαιωθούμε πως θα είμαστε ασφαλής. Ο Στέφανος με κρατάει από τη μέση και εγώ κρατάω το καροτσι. Βάζει λίγο αεράκι και ρύθμιζω το καρότσι έτσι ωστε να μ εινει ακίνητο. Πάω μπροστά και έλεγχο αν είναι σκεπασμένη η μικρή Μάγια! Έτσι θα την ονομάζαμε. Ο Στέφανος μου το ζήτησε προς τιμή της μαμάς του. Ένα βράδυ μου τα είπε όλα για το παρελθόν του. Εγώ ακόμα δεν ειμουν έτοιμη να του τα πω. Όμως κάποια μέρα θα του τα έλεγα. Φτιάχνω καλύτερα το κουβερτακι της και βλέπω πως κοιμάται!

Ι:Στέφανε κοιμήθηκε...του λέω γλυκά και ερχετ Αι προς το μέρος μου ενώ σκύβει για να χαζέψει την κόρη του

Σ:Είναι τόσο ήρεμη. Μου θυμίζει πολύ εσένα...λεει και σηκωνόμαστε ενώ με πιάνει από τη μέση και με κολλάει πάνω του. Τα μέτωπα μας ενωμένα. Ο ενας καρφώνει στα μάτια τον άλλο. Εγώ καρφωνω τα χείλη του. Ήθελα τόσο πολύ ένα του φιλί. Είμαι εξαρτημένη μαζί του. Τον θέλω όλο και περισσότερο. Δεν ξέρω λενε πως ο γα μος σκοτώνει τον έρωτα. Μπορεί! Θα δείξει στην πορεία. Α ναι ξέχασα κα το αναφέρω και αυτό. Μια βδομάδα μετά τη γέννηση της Μάγιας παντευτηκαμε με το στέφανο. Όχι κατι τρομερό εγώ εκείνος και οι κουμπάροι μας. Δεν κάναμε πολιτικό γάμο δεν θέλαμε! Προτιμούσαμε θρησκευτικό και ας είμασταν 4 άτομα. Μαζί με το μωρό εντάξει!

Λίγη ώρα μετα φτάσαμε στο σπίτι. Βγάλαμε τα παλτό μας και αμέσως άναψα το ερκοντισιον στο δωμάτιο της μικρής Γιατί ήταν παγωμένο. Την βγάζω από το καροτσι και την βάζω στην αγκαλιά μου. Κάνω νόημα στο στέφανο να το κλείσει και να το βάλει κάτω από το καναπέ για να μη πιάνει χώρο.

Φτάνω στο δωμάτιο της μικρής. Είχε ζεσταθεί λίγο ευτυχώς. Δεν θέλω να μου κρυώσει. Είχε ενα μικρο βηχαλακι και κολικούς Αλλά εντάξει Δεν ήταν κάτι σοβαρό είχα συνεννοηθεί με τη γιατρό. Την βλέπω να ανοίγει τα ματάκια της σιγά σιγά και να με κοιτάει. Με το που με βλέπει αρχίζει να κάνει χαρουλες! Είναι αξιαγάπητη μέρα με τη μέρα την αγαπώ όλο και περισσότερο. Μετα απο λίγο ήταν η ώρα να την ταΐσω. Ακόμα βυζενε.

Αφο υ την τάισα την έβαλα για ύπνο. Αμέσως κοιμήθηκε. Ε τα μωράκια είναι φαγητο,ύπνο και παιχνίδι! Αχχ πάω μέσα στο δωμάτιο αλλα ο Στέφανος Δεν ήταν μέσα. Άκουσα την τηλεόραση από το σαλόνι και κατάλαβα πως κάθεται και βλεπει μάλλον ειδήσεις. Βγάζω γρήγορα την μπλούζα μου ενώ προσπαθώ να βγάλω το παντελόνι αλλά είχε κολλήσει το φερμουάρ....τελεια....ναι απο εκεί που κολυμπαγα στα ρούχα μου τώρα έχω παχύνει και δεν μου κάνουν σχεδόν τα περισσότερα. Απογοητευμένη κάθομαι στο κρεβατι και κοιτάω το πάτωμα. Ακούω βήματα και βλέπω το στέφανο να γονατίζει μπροστά μου και να τοποθετεί τα χέρια του πάνω στα γόνατά μου.