Wild Conflict

κεφάλαιο 10ο

 

  Το επόμενο πρωί δεν άργησε να έρθει. Ο Στέφανος σηκώθηκε με βαριά καρδιά από το κρεββάτι του. Δεν είχε όρεξη για τίποτα. Περίεργο! Πρώτη φορά ένιωθε κάτι τέτοιο. Πάντα ήταν δραστήριος, δυναμικός, γρήγορος και εργατικός. Στην σκέψη αυτή έβαλε τα γέλια. Πλέον δεν δούλευε! Μα βέβαια η διαθεσιμότητά του! Αφού λοιπόν φόρεσε τις παντόφλες του κατευθύνθηκε προς το μπάνιο του δωματίου του. Μπήκε μέσα και στάθηκε μπροσ τα στον καθρέπτη του. Κοιτούσε εξεταστικά τον εαυτό του. Δεν τον αναγνώριζε. Δεν ήταν ο Στέφανος αυτός, αλλά κάποιος άλλος, ο Στέφανος Δεν θα το άφηνε Πότε έτσι αυτό με την δουλειά του. Θα πάλευε. Βέβαια δεν τον ενοχλούσε που δούλευε μόνος όμως ο Γιώργος; τον χρειαζόταν. "Σκατα τα εκανα γαμωτο" σκέφτηκε. Έριξε νερό στο πρόσωπο του. "Δεν είσαι ο Στέφανος που ξέρω! Κατέβα κάτω και βρες τα με τον κολλητό σου" ο Στέφανος αμέσως κατέβηκε κάτω. Ο Γιώργος καθόταν στον καναπέ και γύρω του πάγκοι από χαρτιά, στυλό, βιβλία και φάκελοι.

Γιω: Την τύχη μου πια. Βαρέθηκα!

Στεφ:Τι έπαθες ρε Γιώργο;..τον πλησίασε και κάθησε απέναντι του στον άλλο καναπέ.

Γιω: Τι τι έπαθα ρε Στέφανε; Δεν βλέπεις εδω; Έχω πελαγωσει! Δεν ξέρω τι να κάνω πια... Και με μια κίνηση πέταξε όλα τα χαρτιά στο πάτωμα... από την μέρα που σε έβαλαν σε διαθεσιμότητα ολη η υπόθεση είναι στο χέρι μου. Δεν λέω μια χαρά τα καταφέρνω αλλα θέλω βοήθεια. Την δική σου βοήθεια... Ο Στέφανος σηκώθηκε πάνω και τον πλησίασε.

Στεφ: ειμαι στην διάθεση σου.. Ο Γιώργος πετάχτηκε πάνω όταν το άκουσε αυτό.

Γιω: Δηλαδή Δεν είσαι θυμωμένος μαζί μου πια; Θα θα με βοηθήσεις κολλητέ;.. Ο Στέφανος καθως τον κοιτούσε μέσα στα μάτια με το βλέμμα  της ειλικρίνειας του είπε:

Στεφ: φυσικά και δεν θύμωσα μαζί σου ρε βλάκα. Είμαστε κολλητοί. Πώς θα μπορούσα να το κάνω αυτο;...  Πριν όμως  εκείνος μιλήσει τον ξανα διέκοψε λέγοντας: με έναν όρο όμως! Δεν θα μάθει ο Ανδρέας τίποτα.

Γιω:Σύμφωνοι...οι δύο άντρες σφράγισαν τον όρο του Στέφανου με μια αντρική χειραψία και αγκαλιά...
  
   Μετά απο όλο αυτό καθησανε και οι δύο στον καναπέ και μαζεύοντας τα χαρτιά από κάτω άρχισαν να τα επεξεργάζονται ένα προς ένα με πολύ προσοχή. Ο Στέφανος είπε τα πάντα στο Γιώργο για το τι έκανε εχθές και του έδειξε και το σακουλάκι. Ο Γιώργος έμεινε έκπληκτος και τον κοιτούσε με βλέμμα χαμένου και νευριασμένου. Συνέχεια του έλεγε πως δεν έπρεπε να το κάνει αυτο, πως αν τον έπιαναν και τον κρατούσαν εχμαλοτο μπορεί και να τον σκότωναν αν δεν μίλαγε και αλλα τέτοια. Πραγματικά τον νοιαζόταν. Μπορεί να τον ήξερε μόνο λιγα Χρόνια όμως τον ένοιωθε σαν αδερφό του. Ο Γιώργος ήταν μοναχοπαίδι, πάντα ήθελε αδέρφια όμως οι γονείς του δεν έκαναν ποτέ άλλο παιδί. Η μητέρα του μετά την γέννα του λόγο κάποιον επιπλοκών δεν μπορούσε να κάνει αλλο παιδι. Προσπάθησαν αρκετές φορές όμως δεν τα κατάφεραν. Στον Γιώργο δεν το είχαν πει και απλά έβρισκαν μια δικαιολογία για να το καλύψουν. Ο Γιώργος ήταν ευαίσθητος κατά βάθος και ας ήταν σκληρός εξωτερικά. Δεν θα άντεχε στην ιδέα πως εκείνος έφταιγε που δεν μπορούσε να αποκτήσει αδέρφια.