Wild Conflict

κεφάλαιο 22o

ΝΑΙΙΙΙ ΜΙΑ ΝΈΑ ΜΈΡΑ ΞΕΚΙΝΆΕΙ...οπα Ναι ξέχασα που δουλεύω ξέχασα τι ζω εδώ και αρκετό καιρο. Δηλαδή γαμωτο Πότε στο διαολο θα σταματήσει αυτό το μαρτύριο; ποτεεε;;;;;;; αχ τουλάχιστον για τη Χριστίνα τα πράγματα ήταν πιο εύκολα Δεν ξέρω αν σας τα ΠΑ αλλά η Χριστίνα με την κολωφαρδια που την δέρνει έφυγε τελείως από κει μέσα και Καλά ακούσατε έχω μείνει μόνη μου εκεί μέσα. Κανονικά θα έπρεπε να βγω εγώ από κει Γιατί αυτοί ε ΧΟΥΝ α ρχισει να με υποπτεύονται χάρη στον παπα... Όχι δεν θα το πω χάρη στον Μάικ τέλος πάντων είμαι σε μπελά μια ακόμα στραβή να γίνει και θα με φάνε επιτόπου ε βλέπεις τι να με καν ΟΥΝ εμένα για την κοινωνία θα το κανω θα προστατεύσω τα λυγουρια και τους αγαμητους που μπαίνουν καθε βράδυ μέσα σε αυτό το κέντρο διασκεδάσεως. Δεν θέλω να αρχίσω πάλι τη γκρίνια. Π ΛΕΟΝ μένω μόνη μου Ναι! Βέβαια πριν λιγ α χρόνια Δεν το φανταζόμουν έτσι και υπό αυτές τις συνθήκες. Το Χριστινάκι μου έφυγε την έστειλαν στο εξωτερικό για μια άλλη πιο ήπια δουλειά σε συνδυασμό με το να μην την κυνηγήσουν ή την πάρουν χαμπάρι. Πωπω... πέρασε τόσο γρήγορα η ώρα που ήρθε η ώρα να πάω μέσα σε αυτό το αχουρι Γιατί θεέ μου;;; τόσο πολύ θες να ειμαι με αυτούς τους δολοφόνους; Τώρα θα μου πείτε εσείς Γιατί δεν φεύγω από κει μέσα α ΦΟΥ τους βρίζω από το πρωί μέχρι το βράδυ. Μακάρι κα μπορούσα! αλήθεια.

Φόρεσα κάτι απλό και λιτό ένα μαύρο κολλητό φόρεμα με κάτι μαύρα μποτάκια με λίγο τακούνι ούτος ή άλλος θα έπρεπε να αλλάξω εκεί μέσα βλέπεις το ιματζ μας πρεπε ι να είναι του δρόμου. Είμαι καλά ΑΚΌΜΑ. Φοράω και το μαύρο το μπουφάν μου και πλησιάζω το παράθυρο. Όχι δεν θα πηδήξω θέλω να δω πόσο σκατα είναι απόψε η νύχτα. Λέγανε πως θα βρέξει αλλά δεν βλέπω τίποτα ακόμα. Τουλάχιστον η βροχή δεν είναι σαν και μενα ότι ώρα θέλει εμφανίζεται και τα χαλάει όλα εγώ είμαι ινκογνιτο. Κλείνω τα παράθυρα και βγαίνω από το διαμέρισμα. Ναι κλείδωμα την πόρτα αχ Γιατί να σας ενημερώνω για το τι κανω; να μου πείτε πρεπε ι να ξέρετε τι τραβα ω μπας και με λυπηθηται εσείς. Δεν μ'αρέσει αυτό που βλέπω ελπίζω να ειμαι στραβή να χρειάζομαι γυαλιά μπας και με απολύσουν από το στριπτιτζαδικο ΒΛΈΠΩ ΤΟ ΜΑΙΚ ΝΑ ΜΕ ΠΕΡΙΜΈΝΕΙ ΜΈΣΑ ΣΤΟ ΑΥΤΟΚΊΝΗΤΌ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΡΦΏΝΕΙ ΤΟ ΆΠΕΙΡΟ. ΕΚΝΕΥΡΊΖΟΜΑΙ ΤΑ ΤΣΆΡΚΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΚΑΛΆ. ΨΥΧΡΑΙΜΊΑ ΙΩΆΝΝΑ ΘΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΆΣΟΥΜΕ ΜΑΖΊ τον ψυχίατρο Δεν τον γλυτωνω Δηλαδή πάει έχω μείνει μόνη μου και αναγκάζομαι να μιλάω με τον εαυτό Μου! Τουλάχιστον είναι ο μόνος που ξέρει τι τραβάω και συμπάσχει με μένα. Ουφφφφφφφφφ βγαίνω το βρήκα θα προχωρήσω χωρι ς να τον κοιτάξω και χωρι ς να του δίνω σημασία και ελπίζω να φτάσω σώα μέχρι το κεντρικό να πάρω ένα ταξί να πάω στο κωλομαγαζο. Βγαίνω έξω και δεν περιμένω καν την πορτα να κλείσει και αρχι ζω να περπατάω με γρήγορα και μεγάλα βήματα ενώ κρατάω σφιχτά τη ζακέτα μου. Τον ακούω να κορνάρει αλλά δεν πρόκειται να γυρίσω σε λίγο φτάνω το νιώθω ένα βημ.... οχιιιιιιιιιιιιιιιιι....
Αν δεν εχετε νιώσει το συναίσθημα να κοπανάει το κεφαλ ι σας σε τσιμεντένιο τοίχο πραγματικά σας ζηλεύω. Με έπιασε. Ναι καλά καταλάβατε με κόλλησε σε ρνα στενό με τόση δυναμη πάνω σε ενα κωλοτοιχο... το κεφαλ ι μου. Να δεις θα μείνω στο τόπο προσπαθώ να τον κοιτάξω αλλά ζαλίζομαι λίγο Τον ακούω να φωνάζει αλλά δεν μπορώ να ακούσω τι λέει νιώθω το χέρι του να προσγειώνεται με δύναμη στο μάγουλο μου και πετάγομαι αμέσως