Wild Conflict

Κεφάλαιο 36ο

Στέφανος pov

Ήρθα στη Ρωσία μαζί με το Γιώργο. Δεν ήξερα τι να κάνω πίσω στην αμερικη. Δεν ξέρω γενικότερα τι να κάνω με τη ζωή μου.
Είμαι κοντά τρεις μέρες εδώ και μένω στο σπίτι που είχε νοικιάσει ο Γιώργος όταν είχε πρωτο έρθει εδώ για τον ερωτα του για τη Χριστίνα. Αυτός ο άνθρωπος δνε παίζεται. Τουλάχιστον νομίζω πως τώρα βρήκε το δρόμο του και την κοπέλα που του ταιριάζει. Χαίρομαι για εκείνον. Σε αντίθεση με μένα που κοντεύω να χάσω και τη δουλειά μου. Εξ αιτίας της. Εκείνη φταίει. Εκείνη με ώθησε στο να μπω εκεί μέσα κάτω από τη μύτη της υπηρεσίας μου. Όλα για εκείνη τα έκανα και το Ευχαριστώ πιο ηταν;; Αλλά βέβαια από μια πουτανα τι να περιμένω;...σκεφτοαμι και από τα νευρα νεύρα μου πετάω το σακο μου με νεύρα στην είσοδο του διαμερίσματος. Ο Γιώργος γυρνάει και με κοιτάει με απορία

Γ:Τι έπαθες ρε μαλακα;... με ρωτάει και κάνω τα χέρια μου γροθιές... Όσο σκέφτομαι πως με έχουν βάλει υπό παρακολούθηση και δεν μπορώ ούτε να....

Σ:ΤΊΠΟΤΑ... του λέω και ξανά πιάνω το σακο στα χέρια μου ενώ ανεβαίνω τις σκάλες για να πάω στα πάνω δωμάτια του σπιτιού. Ακούω και το Γιώργο να με ακολουθεί κουβαλώντας ακόμα δύο σακους ο ένας με ρούχα και ο άλλος με όπλα...

Γ:Λοιπόν διάλεξε οποίο θες από τα δωμάτια εγώ ούτος ή άλλος έχω δωμάτιο στο κάτω πατωμα.. Μου λέει και εγώ απλά τον αγνοώ. Ανοίγω μια πόρτα και μπαίνω μέσα ενώ αφήνω το σάκα σε μια άκρη και αμέσως μετα ο Γιώργος αφήνει και τους άλλους δύο στο δωμάτιο και κατεβαίνει κάτω. Κάθομαι λίγο και τακτοποιω ενώ σκέφτομαι.

[...]
Σήμερα έπρεπε να πάω να κάνω κάτι εξετάσεις προληπτικά για να δουν στο σώμα πως δεν έχω πάρει ουσίες ή τίποτα τέτοιο. Αν και το κόβω να μου βρίσκουν κατεστραμμένο συκώτι με τόσο ποτο και τσιγάρο. Είναι η καταστροφη μου.... Έχουμε έρθει σε μια μεγάλη κλινική πολύ καλή από ότι μου είπε ο Γιώργος. Έκανα όλες μου τις αιματολογικές εξετάσεις και η κοπέλα που μου πήρε αίμα μου έδωσε ένα φάκελο και μου είπε να πάω στη γραμματεια για να πληρώσω τις εξετάσεις αλλά μια και που είμαι αστυνομικός Δεν πληρώνω και πολλά. Βγαίνω στο διάδρομο και από πίσω μου είναι ο Γιώργος προχωράμε προς τη γραμματεία και.... μένω ακίνητος... Αυτή... τι κάνει εδώ;;;; ήρθε για να κάνει εξετάσεις;;; είναι ακόμα άρρωστη;;;; ΜΑΛΑΚΑ ΣΤΈΦΑΝΕ ΣΤΑΜΆΤΑ! λέω στο εαυτό μου. Σου έχει κάνει τοσ Α και εσύ τι;; με το που την είδες τα ξεχασες;;; αμέσως στη θύμηση των τελευταίων γεγονότων νιώθω τα χαρακτηριστικά μου να σκληραίνουν. Στο πρόσωπο μου μπορούν Δεν υπάρχει δείγμα έκφρασης. Γυρνάει το βλεμμα της προς το μέρος μου. Με κοιταει τόσο ψυχρά. Χωρίς κανένα συναίσθημα. Φαίνεται να θέλει να  αντιδράσει αλλά είναι τόσο αδύναμη. Προχωράω και στέκομαι ακριβώς δίπλα της. Μου έχει λείψει αυτό. Με το που γυρ ναω το βλέμμα μου στη μεριά της παίρνει μια έκφραση αηδίας και σηκώνετε και φεύγει.... ΤΙ ΈΚΑΝΕ ΜΌΛΙΣ ΤΩΡΑ;;; ΜΕ ΚΟΊΤΑΞΕ ΜΕ ΑΗΔΊΑ; ;; γύρισα και την καρφωνα επίμονα και με νεύρα να φεύγει. Τόσα νεύρα...φαινόταν από το περπάτημα της... ώστε την νευρίασα; Καλά να πάθει. Και αυτό δεν είναι τίποτα. Θα πληρώσει για όλο τον πόνο που μου προκάλεσε. Με πούλησε. Με εγκατέλειψε χωρι ς να πει τιποτα....