Wild Conflict

κεφάλαιο 18ο

Ιωάννας POV

Μάλλον κάτι δεν κατάλαβα καλά. Τι εννοεί αυτός τώρα σε λίγο βγαίνετε; Από που και ως που; κοιτάω την Χριστίνα και εκείνη με κοιτάει σα χαμένη. Τι σκατα γίνεται;
Μέσα σε λίγα λεπτά η Χριστίνα και οι άλλες κοπέλες είχαν φύγει μαζί με κάτι μαντραχαλαδες μπρατσαραδες οι οποίοι κάπου τις πήγαιναν..... μάλιστα. Α Δεν θα τα πάμε καλα... μπροστά μου έχω αυτο ν τον ηλίθιο που δεν μας άφηνε νωρίτερα να μπούμε και με κοιτάει σαν λυγουρης.... α Α Δεν θα τα παμε Καλά.... Πριν την γλύτωσε τώρα όμως θα του το ανοίξω το κεφαλι.

Φ: προχωρά...λεει αυστηρά και ξερά...

Ιωα: που θα με πας;..λεω και Καλά ψύχραιμη...

Φ: προχωρά... λεει και με τραβάει από το χέρι....αααα δεν θα τα πάμε καθόλου καλά.....

Ιωα: άσε με ρε μαλακα.... λεω με οσα νεύρα δεν μπορούσα να συγκρατήσω... θα τον σκίσω αυτο ν μια μέρα

Φ: άκου να σου πω μικρή...λεει ε νω με κολλάει με βία στον τοίχο... εδώ θα κάνεις ό,τι σου λένε. Δεν ξέρω πως στο διάολο σε είχαν μαθει στο μπουρδελο που δούλευες αλλά εδώ άλλοι βάζουν τους κανόνες και αν δεν υπακους...γιατι χαμογελάει στραβά;... θα γίνουν πολλά...λεει και μου φιλάει το λαιμό.... ίου αμέσως τον Σ προχνω και πάω να φύγω αλλά με πιάνει από τον καρπό.... Από την άλλη.... λεει λέει ξερά και με τραβάει...
Για λιγα δεύτερα περπατήσαμε ενα μικρο και στενό με ροζ τοίχους βαμμένο διάδρομο ο οποίος οδήγουσε κοντά στις πίστες που χα δει πριν αυτές να χορεύουν. Δεν το πιστεύω. Αμέσως αυτός με γυρνάει και κάτι μου δίνει. Τι είναι αυτό τωρα; χάπι; Ο Όχι αρκετά

Φ: παρ' το....λεει και μου το δίνει

Ιωα: Δεν υπάρχει περίπτωση.... λεω κάθετη και γυρνάω από την άλλη

Φ: να σου πω ξανθοψυρα... λεει και με τραβάει κοντά του.... Όπως ειπα και πριν εδώ εγω διαταζω....λεει και με κοιτάει με μίσος... Παρ' το μην σε αναγκάσω εγώ και πίστεψε με Δεν θα σου αρέσει....λεει και χαμογελάει ειρωνικά... ευτυχώς που είμαι εκπαιδευμένη σε κάτι τέτοια αλλιώς θα σου λεγα εγώ... κάνω πως το παίρνω χωρίς να με καταλάβει. Μετά απο λίγο μου βγάζει την ρόμπα και μένω με τα εσώρουχα. Αφού με σπρώχνει μου κάνει.... Καλός ήρθες στην νέα σου δουλειά.... λεει και απομακρύνεται γελώντας. Τι μαλακας που είναι....

Πλησιάζω διστακτικά τον στύλο.. ευτυχώς ο φωτισμός ήταν πολύ χαμηλός και δεν φαινομουν καθόλου. Ένα θετικό από την όλη υπόθεση. Ξαφνικά απαλή μουσική αρχίζει και παίζει. Πώς θα καταφέρω να χορέψω έτσι από την στιγμή που δνε το χω ξανά κάνει ποτέ αυτο;.... παρατηρώ γρήγορα γύρω μου. Πώς μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου προσπαθώ να μιμιθω τις άλλες ένας Θεός ξέρει ο οποίος δεν είναι καθόλου με το μέρος μου.... Τι κάνει αυτός εδω;; Μήπως δεν βλέπω καλα;; και μάλιστα δεν είναι μόνος. Είναι και ο... Ο Γιώργος είναι αυτός μαζί του;;;.... Τι κάνουν αυτοί εδω;... Γιωργάκη.... Δεν μας τα λες αυτά... θα σε κανονίσω εσένα κάποια στιγμή...
Ευτυχώς το θέατρο του παραλόγου με τον υποτιθέμενο χορό μου τελείωσε και μπορούσα να πάω στο καμαρίνι μου... αααα άντε πάλι αυτός....εχω που έχω τα νεύρα μου θα βλέπω και αυτόν τον μαλακα μπροστά μου;;...

Ιωα: τι θες πάλι εσυ;;;... του λέω ε νω αρπάζω την ρόμπα μου και τη φοράω βιαστικά...

Φ: Δυστυχώς δουλειά μου είναι να σε προσέχω....λεει με νεύρα και προχωράει μπροστά μου...
Αφού έφτασα έξω από το καμαρίνι μου λέει:  ετοιμάσου σε 5 λεπτά να σε έξω Γιατί σε ζήτησε ο πρώτος σου πελάτης....τα πιάσαμε τα λεφτά μας τώρα....
5 λεπτά αργότερα έχω βγει και ο αυτός που δεν ξέρω ούτε το όνομα του με οδηγεί σε ενα απομακρυσμένο και παραμερο τραπεζι.... Τι ωραία... αντ ενα δω πως θα με σώσω τώρα. Πάει θα ζητήσω αύξηση μετά απο αυτο. Δεν είναι ζωή αυτή.... Αφού φτάσαμε κάθησα στην καρέκλα και περίμενα...
Μετά απο λίγα λεπτά ακούω μια γνώριμη φωνή...

#: βρε βρε βρε... να που ξανασυνατιομαστε μετά μετα απο τόσους μήνες....λεει όλο χαρά και κάθετε δίπλα μου...

Ιωα: Τι δουλειά έχεις εσύ σε ενα τέτοιο μέρος;...λεω απότομα και τον κοιτάω στα μάτια...αυτα η αίσθηση μου χε λείψει λίγο μπορώ να πω... Ιωάννα συνήλθε!

Στέφανος: Σε πεθύμησα και ήρθα να σε δω.... λεει αδιάφορα και ανάβει ενα τσιγάρο... τι καπνίζει και ολας;; Δεν μας τα πες αυτά στεφανακο....

Ιωα: Και τι είμαι; κάνα αξιοθέατο για να έρθεις να με δεις;...λεω αδιάφορα και κάθομαι σταυροπόδι.... χαμογελάει στραβά και φυσάει τον καπνό όλο στη μούρη μου... προσπαθώ να κρατήσω το βήχα μου και ευτυχώς τα κατάφερα...

Στεφ: μπορεί και να σαι... λεει αδιάφορα και Αφού σβήσει το τσιγάρο του σηκώνεται πάνω...που πάει;  ακόμα δεν ήρθε θα φύγει;;;..... Χωρίς να πει τίποτα αρχίζει και απομακρύνεται και πριν φύγει μου λέει: χάρηκα που τα είπαμε.... Τι ειπαμε;; Γιατί φεύγεις;;... Τον βλέπω να βγαίνει από το μαγαζί... αμεσως τρέχω να τον προλάβω αλλά ήδη είχε εξαφανιστεί.... γαμωτο σου Στέφανε... απογοητευμένη πάω μέσα στο καμαρίνι μου και κάθομαι μπροστά από τον καθρέπτη μου... Γιατί ηρθε ;; που με βρήκε;... η φωνή του ηχεί στα αφτιά μου σα μελωδία... Γιατί έφυγε; που να πήγε;... χιλιάδες ερωτήσεις έρχονται στο μυαλό μου και μπλέκονται. Ο πονοκέφαλος δεν αργεί να έρθει. Δεν μπορώ να καταλάβω. Τόσο καιρό είχα και είχε να με δει... να που ήξερε που θα με βρει; με παρακολουθεί;.... με όλες αυτές τις απορίες με πήρε ο ύπνος πάνω στην τουαλέτα με τα καλλυντικά.... Και ενα ερώτημα με βασάνιζε: θα σε ξανά δω;

Γεια σαςςςςςς αγάπες μουυυ💙💙💙 τι κάνετε; ;; ελπίζω όλοι σας να είσαστε πολύ καλά!!! Ανέβασα καινούριο κεφάλαιοοοο γέιιιιιιιιι😁😁😁😁 μόνη μου χαίρομαι. Τι έχουμε εδώ; ;;;; Stefanos is back babyyyyyy💕💕💙💙💙💙 και μπαίνει ξανα δυναμικά στο παιχνίδιιιιι!!!!!!! Για να δούμε τι θα γίνει στο ε πομενο κεφάλαιο... Είμαι περίεργη να μάθω....
Υστερόγραφο: Ναι το ξέρω είναι λίγο μικρό το κεφάλαιο αλλά δεν πειράζει 😁😁😅