Wild Conflict

Κεφάλαιο 37ο

Ένας μήνας πέρασε από την τελευταία φορά που τον είδα. Από εκεινη τη μέρα που λιποθύμησα μπροστά τους. Από ότι μου είπε η Χριστίνα ήθελε να κρύψει την ανησυχία του αλλά δεν μπόρεσε. Αλλά πλέον δεν είμαι για τίποτα σίγουρη. Έχω βγει με την Χριστίνα για ψώνια. Πλέον έχω αρχίσει να συνηθίζω την ιδέα της μέλλουσας μητέρας αλλά δεν θέλω να το δειξω. Η κοιλιά μου έχει μεγαλώσει αρκετά. Ναι ανέβηκα ένα νούμερο στα τζιν από μέντιουμ πήγα στο λαρτζ για να μη με πιέζουν στην κοιλιά  αλλά  αλλά μου κάνουν και τα μέντιουμ οπότε δεν έχω θέμα. Περναμε από διάφορα μαγαζιά και συνέχεια με σταματάει σε μωρουδιακα και μπαίνουμε μέσα και κοιτάμε ρούχα, συνέχεια μου λέει να περνούμε ουδέτερα χρώματα μια και που δεν ξέρουμε το φυλο του μωρού. Δεν είμαι σίγουρη αν θέλω να το μάθω και ολας. Το μόνο που θέλω είναι να γεννηθεί υγιές. Αφου ψωνισαμε καποια ρούχα για μας και κάποια για το μωρο η Χριστίνα μου πρότεινε να πάμε να πιούμε ή να φάμε κάτι και εγώ δέχτηκα φυσικά. Ναι νομίζω πως έχω πάρει και κάποια κιλά ουφφ... τα χει αυτά η ζωή. Η Χριστίνα μίλαγε στο κινητό μάλλον με το Γιώργο και εγώ περίμενα να Πάρω τους καφέδες. Αφου πλήρωσα και τους πήρα την πλησιάζω και την είδα πολύ χαρούμενη. Μ'αρέσει που είναι μαζί με το Γιώργο. Κάνουν πολυ ωραιο ζευγάρι.

Χ:Ιωάννα θα έρθει ο Γιώργος από δω.. μου λέει αλλα δεν πολύ κατάλαβα Για ποιο λόγο μου το είπε.

Ι:Ά εντάξει θες να πάω σπιτι να σας αφήσω μονους;;...την ρώτησα ενώ ήπια λίγο από τον καφε μου και βόλεψε καλύτερα τα πράγματα στην καρεκλα.

Χ:Όχι ρε πας καλά...μου λέει ενώ πίνει και εκείνη λίγο καφέ αλλά δεν με κοιτάει και τον ανακατεύει αμήχανα

Ι:Μήπως θες να μου πεις πως θα είναι και ο Στέφανος μαζί αλλά δεν ξέρεις πως;... Την ρωτάω με αδιαφορία ενώ κοιτάω μόνο τον καφέ της

Χ:Νο μιζω πως Ναι αλλά δεν θέλω να φύγεις...κομπιαζει... Δεν νομίζεις πως πρέπει να το μάθει;;;.... μου λέει και εγώ γυρ ναω και την καρφωνω με γουρλωμένα μάτια.

Ι:Όχι δεν θα το μάθει Δεν του πεφτει λόγος... λέω ξερά και πίνω από τον καφέ μου ενώ βλέπω τη Χριστίνα να θέλει να πει κάτι αλλα τελικά δεν λέει τίποτα.

Μετα απο λιγ α λεπτά βλέπω το Γιώργο με το στέφανο και μια κοπέλα βδέλλα πάνω του να μπαίνουν μέσα. Το βλέμμα του Στέφανου και το δικό μου συναντιόνται το ένα με το άλλο κατευθείαν. Μας πλησιάζουν. Ο Γιώργος α ΦΟΥ με χαιρετάει αγκαλιάζει και φιλάει τη Χριστίνα ενώ ο άλλος κάθεται σα μαλακας και αφήνει την άλλη να τρίβεται πάνω του. Μάλλον είναι κοπέλα του. Αφού καθίσουν και έρθουν οι καφέδες τους αρχίζουν και μιλάνε. Δεν μου έχει ρίξει ούτε μια ματιά. Αλλά ούτε στην άλλη μιλάει παρόλο που αυτή του κάνει νάζια. Πίνω τόσο νευρικά τον καφέ μου που η Χριστίνα το καταλαβαινει και μου τον παίρνει από το χέρι ενώ μου κανει νόημα πως δεν έπρεπε να Πάρω καφε Γιατί δεβ κάνει για το μωρο... Όλα τα έχω κόψει... Και γιατι;; Γιατί έχω το παιδί αυτού του γέλιου ο οποίος κάθεται και σαλιαριζει με μια άλλη μπροστά μου. Ε βε βαια αυτός κάνει τη ζωούλα του χωρι ς να ξέρει πως από πίσω του υπάρχει μια ηλίθια με ενα παιδι μέσα της. ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ.