κεφάλαιο 24ο

1.9K 102 11
                                    

ΣΗΜΑΝΤΙΚΉ ΑΝΑΚΟΊΝΩΣΉ ΣΤΟ ΤΈΛΟΣ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΊΟΥ



Σ: τι γίνεται εδω διακόπτω κάτι; Ποιος ήρθε; τι κάνει αυτός εδω;; Από που και ως που είναι εδω;;; Τα πράγματα μπερδεύονται και άλλο.....

Ο Μάικ τον κοοτα ει μέσα στα μέτρα είναι έτοιμος να του απαντήσει αλλα Όχι δεν θα τον αφήσω Τον ηλίθιο να μάθουν όλοι εδώ μέσα τι έγινε μεταξύ μας ΌΧΙ ΜΆΛΛΟΝ ΤΙ ΈΚΑΝΕ ΣΕ ΜΕΝΑ ΤΟ ΡΕΜΆΛΙ.

Ι:Τίποτα δεν διακόπτεις. Λεω Λέω και τραβάω το χέρι μου έντονα από το κράτημα του Μάικ και τον βλέπω να με καρφώνει με νεύρα.

Σ:Εσύ είσαι η Ιωάννα; λέει και με καρφώνει μέσα στα μάτια. Γιατί το βλέμμα του είναι τόσο... <<ΕΣΎ ΕΊΣΑΙ; >> ξανά λέει με μεγαλύτερη ένταση και με ξανά καρφώνει ενώ περιμένει μια απάντηση. Γυρνάω και τον κοιτάω ενώ ξυπνάω από τις σκέψεις μου

Ι:Ναι εγώ είμαι..... Του λέω και τον κοιτάω απλά γιατί το Β λεμμα του με κομπλαρε λίγο

Σ:έλα μαζί μου σε θέλει το αφεντικό.. Λέει και εξακολουθεί να με κοοτα ει στα μάτια. Ο μαικ μας κοιταε ι μέσα στα νευρα αλλά δεν νοιάζει το Β λεμμα του μου αρέσει τόσο πολύ που δεν μπορώ να σταματήσω να τον κοιτάω. Ρίχνει ένα απαξιωτικό βλέμμα στο Μάικ και πάει προς τα μέσα ενώ τον ακολουθώ και στιγμιαία γυρ ναω στο Μάικ ο οποίος μου κάνει νόημα πως θα τα πούμε μετά. Δεν μας χεζει λεω γω σιγά μην του ξανά μιλήσω. Περπατάμε στο διάδρομο και Δεν μπορώ να σταματήσω να τον καρφωνω Έχει ωραία πλάτη. Φαίνεται γυμνασμένος αλλά θα είναι κάνας δολοφόνος και αυτός ουφφφ. Ανοίγει την πόρτα του γραφείου του Μάνου και με αφήνει να περάσω. Ναι όλοι στην αρχή το παίζουν καλοί μην το ανοίξω. Μπαίνω μέσα και η καρέκλα του γραφείου ήταν πλάτη σε μένα και δεν έβλεπα Ποιος καθόταν. Να δεις θέλει να κάνει επίδειξη ο ηλίθιος. Και το φως Γιατί είναι τόσο χαμηλό; παρά λίγο να σκόνταψε μέχρι να φτάσω κοντά στο γραφείο. Τι σκατα; ΞΑΦΝΗΚΑ γυρνάει η καρέκλα και ο φωτισμός γίνεται πιο δυνατός τι στο;;;; Ποια είναι αυτή; που είναι ο αλλος;; μπας και μπήκα σε λάθος γραφειο;;;

Β:Στέφανε έλα μέσα... αααα στέφανο τον λενε; Ούτε καν που το θυμόμουν ούτε καν που το η ξερα ζω σε ένα δικό μου κόσμο το ξερω... ωχ Γιατί αυτή γυρνάει προς το μέρος μου; Δεν μ'αρέσει το βλέμμα της με φρικάρει... απλώνει το χέρι της και με κοιτάει στα μάτια << Βανέσα. Το νεο σου αφεντικό >> λέει και περιμένει να της δώσω το χέρι μου καθυστερώ λίγο και ο Στέφανος μου κάνει νόημα να το δώσω Δεν θελω μπελάδες έτσι το δίνω.

Wild Conflict Donde viven las historias. Descúbrelo ahora