To tylko zeszyt | Shawn Mendes

11.XI.2015 21:34

Czuję się pusta w środku. Od Shawna nie ma znaku życia. O osiemnastej pojechałam do jego domu, ale mimo usilnego dobijania się do drzwi, nikt mi nie otworzył. Czyżby wyjechali? Ale dlaczego? Dlaczego Shawn nic mi nie powiedział?
Czuję się tak cholernie bezradna.
Wyciągam jego zdjęcie spod poduszki, które zrobiłam mu w samochodzie resztką kliszy instaxa.
Zaraz się popłaczę.
Dlaczego życie nie może być łatwiejsze? Dlaczego nie może być po prostu normalnie.
Czasem mam wrażenie, ze ten zeszyt jest czymś w rodzaju klątwy. Odkąd zaczęłam go prowadzić, moje życie przewróciło się do góry nogami tyle razy, ze spokojnie można by to rozłożyć na rok lub dwa.
Odkąd rejestruję tu moje życie, jakby uwieczniam codzienne sytuacje. One nie znikną, zostaną na tym papierze. Ale taki był cel, prawda?
Dobrze, Claro.
Śpij.
Jutro czeka Cię kolejny dzień zmartwień.

Nie.
Muszę jeszcze sprawdzić twitter.
Ciekawe czy Shawn retweetnął lub polubił jakiś wpis...
Bo jeśli tak, to przynajmniej zasnę spokojna o to, że żyje i ma się na tyle dobrze, że ma czas na tweetowanie.

Okej, wchodzę na jego profil.
Najaktualniejszy tweet...
Och...
15 minut temu
Kamień spadł mi z serca. Nic mu nie jest.
Czytam tweet, uwaga...
"Boże, nie pozwól cierpieć osobom, które na to nie zasługują"
...
Chyba nie do końca rozumiem...

Dam retweet. Niech zauważy, ze jestem.

*podano dalej*

Okej. Czekam. Nie wiem na co, ale nie opuszczam profilu Shawna i czekam.
Słusznie!

*1 nowy tweet*

Odświeżam.

"Bóg ma plan"

No nie, dłużej tego nie wytrzymam. Wkurzylam się. Wiem, że jest aktywny. Teraz albo nigdy - napisz do niego Claro.
Bez dłuższego zastanowienia piszę tweet o treści:
"Boże, spraw aby ludzie, którzy są dla innych ludzi całym światem, nie urywali kontaktu z nimi, bo może prowadzić to do zawału bądź niekontrolowanych drgawek"
*wysłano*
Czekam na odpowiedz. Musi zareagować. To było tak sugestywne, że...
Błagam.

Nic.
Cholera jasna! Co się z nim dzieje?!
Wcale nie jestem spokojniejsza!