Geçmişten Gelen

Bölüm 6

Biliyorum biliyorum suçluyum :(

Ama hem valla hem billa açıklayabilirim. Bi dinleyin önce.

1. Evlenen bir kardeşimden sonra diğeri hani bana dedi ve kendimizi diğer kardeşimin nişanında bulduk. Düğünde 'abim damat oluyor sıra da bana geliyor' şarkısını çaldırınca şüphelenmeliydim doğrusu. Evin en büyüğü olarak evde kaldım a dostlar darısı bekarlara (İnşallah)

2. Ankara'ya bir sınav için gittim ve malesef olumsuz olmasa da pek de oluru olmayan bir sonuçla döndüm. Canım çok sıkkın. Kafamı bir türlü toparlayamadım.

3. Biliyorsunuz fantastik zor bir tür ve ben hem geçmiş hem geleceği harmanlıyorum ve kafam çok dolu olduğu için bağlantı kurmakta bazen zorlanıyorum. Şu ilk aşamaları atlattıktan sonra her şey düzene girecek İnşallah biliyorum.

Son sakin bölümümüz bundan sonra macera başlıyor. Yetiştirebilirsem bugün olmadı yarın bir bölüm daha gelecek sonra kemerlerinizi sıkı bağlayın, gümbür gümbür bir Archer geliyor.

2016 çok şanssız bir yıldı her bakımdan.

2017'nin hepimize sağlık, mutluluk, sevgi, huzur getirmesi dileğiyle.

iyi okumalar... 

Bölüm 6

Okulun en havalı yemek salonuna giden koridorda yürürken bin tilki kuyruk kuyruğa vermiş beynimi kemiriyordu. Tek amaçları da Dex'i kaç farklı şekilde öldürebileceklerini bana empoze edip korkak kıçımı bir an önce harekete geçirmeye çalışmaktı.

Tanrım, o aşağılık herif yine yapacağını yapmış bir kez daha beni tüm okula, hatta internet bloğunun diğer tüm üniversiterle bağlantı içinde olduğunu hesaba katacak olursak tüm New York' a rezil etmeyi başarmıştı.

Lanet olsun! Nasıl bu kadar adi olabilmişti? Böyle bir şeyi bana nasıl yapardı? Aramızda geçen onca güzel şeyden sonra nasıl böyle alçalabilirdi? Peki ya ben onun bu ikiyüzlülüğünü nasıl oldu da göremedim? Ona olan aşkımın gözümü bu kadar kör ettiğine inanamıyordum!

Kötü olaylar hep birbirini takip ediyordu. Önce evdeki bilmem kaçıncı yüzyıldan gelen yardımıma muhtaç adam, şimdi de bu! İtiraf etmeliyim ki şuan burada olmayı evde olup o ilkel barbarla didişmeye yeğlerdim. Hala olayın şokunu atlatamayıp biraz kafa dağıtmak amacıyla kendimi okula attığıma şuan hiç olmadığım kadar pişmandım. Sabah girdiğim üç derse de kafamı bir türlü verememiş en sonunda son derse girmemeyi tercih etmiştim. Sert bir kahve iyi gelecekti. İşin kötü yanı bu sabah Cass'in dersi yoktu ve ben gerginlikten patlamak üzereydim. Dün tüm gece benim yüzümden uykusuz kaldığı için arayıp uyandırmaya da kıyamıyordum. Onun rahatlatıcılığına şuan hiç olmadığım kadar ihtiyacım vardı.

Oflayarak gözlerimi yere dikip kare mermerlerin çizgilerine basmadan yürümeye odaklandım. Kafamı meşgul eden bir şeyler olduğunda sürekli yaptığım bir şey kaldırım saymaktı ve Cass bu yüzden kaç kere beni birilerini ezmekten kurtardığını saymayı bırakmıştı. Yanından geçmek üzere olduğum bir grup yüksek sesli kahkahalarla dikkatimi dağıtırken saydığım yüz yirminci kareden başımı kaldırdım ve sesin geldiği yöne baktım.

Ve ilk göz göze geldiğim kişi Rany oldu. Dex'in hiç sevmediğim sevimsiz ve suratsız en iyi arkadaşı! Pişkin pişkin sırıtarak beni baştan aşağıya süzdü ve dilini çıkarıp dudaklarını yalayınca yanına gidip üzerine kusma isteğimi perçinledi. Yine de bu uygun olmazdı. Yeteri kadar rezillik yaşamıştım zaten!