"Nisan kendini iyi hissediyorsun,dışarıdakilerde gelip seni görmek istiyorlar." Ceyda yanıma gelip yatağı biraz daha dik konuma getirdi. "Gelebilirler,omzumda hafif bir ağrı var o kadar,iyiyim ben" dediğimde hemen kapıyı açtı ve içeri girdiler. Nevin teyze beni görür görmez başladı ağlamaya. Bunu gören oğuz annesinin yanına geldi omzuna dokundu "anne lütfen böyle yapma gördüğün gibi nisan iyi daha da iyi olacak inşallah" dediğinde biraz daha sakinleşti. Nevin teyze:"sen bana eşimin emanetisin. Kızım sayılırsın. Neyse ki allah seni bize bağışladı evladım." Onun bu hali benimde gözlerimin dolmasına yetmişti. Ben:"bende sizi ikinci bir anne bildim nevin teyze,bak söz veriyorum,bundan sonra sizi üzmemek için elimden geleni yapacağım." Dedim,biraz olsun gülümsedi. Birden cüneyt komiser'e baktım gözleri kızarmıştı. Benim için ağladığına hala inanamıyordum. Bu kadar mı yoğundu duyguları yoksa vicdan mı yapıyordu? "Cüneyt bey,eylül'ün ailesi..." dediğimde birden sözümü kesti. "Yorma kendini nisan,herşeyden haberleri var,sana karşı çok mahçuplar ve tamamen iyileştiğinde seninle görüşmek istediklerini söylediler." Gözlerimle onayladım bu esnada dr.sina araya girdi:"iyi olmana çok sevindim nisan. Yalnız bu yara izinin kalmaması için küçük bir operasyon geçireceksin o kadar,umarım bu son ameliyatın olur. Hiçbirşey anlamayacaksın,merak etme elim hafiftir"diyerek moral vermeye çalıştı. Bende son olmasını istiyordum. Ona baktığımda o da uyumamışa benziyordu saçları hafif dağılmıştı. Onun olayla ilgisi bile yoktu. Neden bu kadar endişelenmişti. Ben böyle düşünürken komiser cüneyt'den beklenmedik bir atak geldi. Kaşlarını hafif çattı,sakin olmaya çalışarak:"bence o elinizin hafifliğinden değil ameliyatta nisan kendinde olmayacağından olsa gerek" bu defa sina da gergindi. "Espiriden anlamadığınız o kadar açık ki! Neyse ki muhatabım siz değilsiniz" dediğinde birazdan kavga edeceklerini düşünüp gerilmeye başlamıştım ki oğuz:"beyler biz biraz dışarı çıkalım da hanımlar da rahat rahat konuşsunlar,sohbet etsinler"diyerek ikisinide gördüğüm kadarıyla enselerinden tutmuştu ve hızla dışarıya çıktılar. Nevin teyze ve ceyda'ya baktığımda bana baktılar ve gülmeye başladılar. "Ceyda kes tatlım şu gülmeyi". Kaşlarımı kaldırdım sende mi dercesine nevin teyze'ye baktım:"nevin teyze bence anladın sen!" Ofof of yine yüzümde doğal allık etkisi belirmişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KIŞ GÜNEŞİ Masalım #Wattys2017
Teen FictionMevsimi hep sonbahardı fakat artık nisandı üstelik eylülden sonra her adım gerçeğe her adım bahara yaklaştıracaktı onu....umutsuzluk içinde umudun hikayesi... keyifli okumalar☺️