KIŞ GÜNEŞİ Masalım #Wattys2017

11.)

Cüneyt güneş'in ağzından;kader anı...aferin cüneyt kapıya geldin çal zili hadi. Aslında bu dos
ya da mesele de bekleyebilirdi. Baş şüpheli buraktı zaten,bu meseleyi de doğrudan halledemeyeceğim baştan belli olmuştu. Peki neden burdayım olay ifade ilgimi çekti ama bundan daha fazlası vardı. Merak...

Herkes onun ne kadar güçlü olduğundan ve ameliyattan sonraki güzelliğinden bahsediyordu. Hastaneye ifadeyi tekrar inceledim bir şeylerden şüpheleniyorum demek için yani bu bahaneyle gittiğimde ona yetişememiştim. Ve şimdi kapının önündeydim zile bastım kapıyı bir çift açtı. Acaba yanlış mı adrestemiyim diye düşünürken kendimi tanıttım içeri girdim,işte ordaydı arkası dönüktü. Beline kadar uzanan dalgalı kumral saçları,bana doğru döndü ve tam gelecekken onu durdurdum yorulmasını istemiyordum. Yeşile yakın ela gözleri gülümsediğinde sanki gözlerinin içi de gülüyordu. Onu uzun zamandır tanıyormuşum gibi bir his oluştu içimde onlara şüphelerimi anlattım. Daha doğrusu anlatmaya çalıştım çünkü adının nevin olduğunu öğrendiğim teyze bana ikramlarından yedirme derdindeydi. Sanki yemek programındaydık yahu kendimi nerdeyse jüri gibi hissedecek oldum bir an.

Nisan hem beni dinliyor. Hemde birşeyler hatırlarcasına derin düşüncelere dalıyordu. "Buldum"dediğinde onu dinleyemeden nevin teyze amacına ulaşmış bir şekilde ikramları getirdi. Ama gel gör ki bende iştah kalmamıştı. Oğuz kişisinin bakışları olmasa öylece onu seyredebilirdim. Cildi pürüzsüzdü,gözleri ışıl ışıldı. Onun hakkında herşeyi öğrenmek istiyordum. Gerçi gözleri de bazı gerçekleri ele veriyordu. Ya da ifadesinde anlattıkları güçlü görünmeye çalışıyordu,kimse halini bilmesin,üzülmesin diye,iyimser bir duruş sergiliyordu. Üstelik bu durumda bile. Kırılgandı aslında ama bu yönünü kimse görmesin istiyordu. Mücadeleciydi gözleri herşeyi anlatırken,hikayenin devamını da ondan dinlemek isterdim belki başka bir zaman.

En sonunda çayımdan bir yudum alıp "buldum"demiştiniz dedim. Suçu itiraf eden kişiyle amcasını yüzleştirebileceğimizi söyledi. Bunu bizde denemiştik kesinlikle kimseyle yüzleşmeye niyeti yoktu suçlunun bunu anlatınca yüzü düştü. Bir şeyler vardı aklında ama paylaşmıyor gibiydi. Bunca yıllık hayatımda ilk defa birine bakınca neler hissettiğini anlayabiliyordum. Bir dahaki görüşmemizde ki artık eminim bu daha sık olacaktır. Onun hakkında herşeyi duyacaktım. Sıra en can alıcı konudaydı. Burak cansel hakkında biraz daha konuşmak istediğimde kendini iyi hissetmediğini söyledi. Ayrılma vakti gelmişti yanımda kalbimde onu da götürdüğümden habersizdi.

Nisan'ın ağzından;"buldum"dediğimde sesli düşünmüştüm aman ne iyi etmiştim. Sonrasında ise farklı bir öneri sunmuştum. O kadar dikkatliydi ki beni nevin teyzenin ikramları bile kurtaramadı. En sonunda çareyi konuyu kapatmakta buldum. Zaten oğuz 'un bakışları da bana gayet yardımcısı oldu ona 2.ailemdi onlar benim birisi nevin teyzem diğeri oğuz abim,ve de ceyda kardeşim. 2 kişinin zamanında yaptığı hata ile bir ailem daha olmuştu,onları kazanmıştım.

Planım vardı. Masumdum ve bunu tek başıma kanıtlayacaktım. O kartı götürdüğüm için kendimi suçlu hissediyordum. Tek bir kanıtım vardı onu bile sunamamıştım kimseye. Bana inansa da inanmasa da artık gitmek zorundaydı. Onu uğurladık ve planımı oğuz ve ceyda'ya anlattım başta karşı çıktılar fakat onlar ikna etmeyi başardım. Burakla konuşup ona herşeyi itiraf ettirecektim üzerimde bir adet dinleme cihazıyla tabi. Cüneyt bey'e anlatmamamın sebebi buna izin vermeyecek olmasaydı. Elim kolum bağlı duramazdım zaman aleyhimeydi. Herşeyden önce ceyda'ya döndüm ve "benim yüzünden en mutlu günü berbat oldu özür dilerim"dedim. Ceyda ise anlayışlıydı ve hala beni teselli etme derdindeydi. "Senin aramızda olman bizim için daha önemli,hem biz konuştuk nişanı yarın bir restorantta yapmaya karar verdik oğuz herşeyi ayarlamış. Çifte kutlama olacak bizim için"dedi. "Bende ceyda gibi düşünüyorum kardeşim gibisin sen olmadan zaten nişanın tadı olmazdı,yüzün gülsün artık"dediğinde 2'sine de sarıldım. Oğuz karşı daireye geçti ceyda ise bugün benimle kalmak istediğini söyledi. Kıramadım onlara karşı yine de mahçuptum. Yalnız kalmamıştım,ağlayacak vakit bile bırakmamışlardı bana ağlamamalıydım zaten yarın yeni bir gündü adalet yerini er geç bulmalıydı.