Günler çok hızlı geçiyordu. Nevin teyzeleri arayıp kararımı bildirdiğimde saygı duyduklarını ve eğitimimi tamamladığımda beni tekrar görmeyi istediklerini mutlaka arada onları arayıp haberdar etmemi istediler. Hem çalışıp,hem moda tasarımında eğitim aldığım için başımı kaşıyacak vaktim kalmıyordu. Sadece hafta sonları da halamın desteğiyle dil kursuna başlayacaktım ki carlos bana italyanca öğretmeyi teklif etti. Başta kabul etmedim öğreten o olursa ben nasıl dikkatimi verip öğrenecektim. Halamın da ısrarıyla kabul ettim. Birgün yine çalışma odasında çalışırken küçük bir karalama defterimin yokluğunu fark ettim ve bunu carlos'a belli etmeden aramaya başladım. Onun bilmesine gerek yoktu çünkü çalışırken deftere ara ara liseli gibi Carlos❤ yazıp duruyordum. Bir anda "bunu mu arıyordun nisan?" Diyerek defteri gösterdi. Öyle bir gülümsemeyle söylemişti ki gördüğüne emindim. Tam almaya çalışırken yanağına işaret parmağını koydu. Onu yanağında öpmemi istiyordu. Ayağa kalktım ve türkçe olarak "ne münasebet"dedim. Anlamayarak bana baktı ve defterle tam önümde durdu. Başımı eğdim ve utanarak "hayır,defterimi verirmisin?" Diye sorduğumda elimi alıp defteri elime verdi. Defteri açmamla arasındaki kırmızı gülü görmem bir oldu. Hemen yan sayfasında aynı benim yazdığım gibi Nisan❤ yazıyordu. Hemen altında ise teamo yazmıştı. Sonra sesli bir şekilde beni sevdiğini söylediğinde bende sevdiğimi söyledim. Biraz daha yaklaştı nefesi yüzüme vururken gözümü kapattığımda alnımdan öptü ve geri çekildi.
Sonrasında ise günlerimiz masal gibi geçti. Eğitimim tamamdı. Ve angelina ile moda tasarımında marka olmuştu. Halam ise bana her defasında müstakbel gelinine bakar gibi bakıyordu. Carlos ona benden bahsetmişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KIŞ GÜNEŞİ Masalım #Wattys2017
Teen FictionMevsimi hep sonbahardı fakat artık nisandı üstelik eylülden sonra her adım gerçeğe her adım bahara yaklaştıracaktı onu....umutsuzluk içinde umudun hikayesi... keyifli okumalar☺️